Til hvers hefur verið barist ?

 

Fyrir nokkru voru svonefndir hælisleitendur að mótmæla við Alþingishúsið og gera kröfur um meiri og betri aðbúnað af hálfu íslenskra yfirvalda í þeirra málum. Þeir vildu meina að réttindi þeirra væru ekki virt sem skyldi. Það er hinsvegar eins og það komist aldrei inn í umræðuna, að fjármagn það sem ríkið ver til innflytjenda er alfarið tekið úr vösum þeirra sem fyrir eru og margir félagslegir innviðir íslenska ríkisins eru sárlega fjársveltir og velferð miklu meiri í orði en á borði !

 

Mikil vinna Íslendinga síðustu áratugi hefur haft það að lokatakmarki, að menn geti haft það gott þegar þeir komast á eftirlaun, átt áhyggjulaust ævikvöld, eins og það er kallað á hátíðastundum samfélagsins. Uppbygging svonefnds velferðarkerfis miðaðist við að þeir sem lögðu það til sem þurfti, fengju að njóta ávaxtanna. Á seinni árum hefur það orðið að vaxandi vandamáli, að meðan ausið er fé í innflytjendur og yfirlýsta hælisleitendur, vantar stöðugt fé til að halda lífskjörum aldraðra Íslendinga í sómasamlegu horfi og uppfylla þau fyrirheit sem um þau mál höfðu verið gefin !

 

Það er sem sagt ekki vegna þess að þeir eigi það fé ekki inni og hafi ekki lagt sitt til þess, heldur vegna þess að fjármagnið er sett í annað. Aðrir sem ekki hafa lagt þar til eitt eða neitt eru látnir ganga fyrir. Samviska heimsins á að vera á kostnað Íslendinga, jafnvel afleiðingar styrjalda úti í heimi eiga að vera á kostnað okkar - örþjóðar sem aldrei hefur verið með eigin her !

 

Þessi vitleysisgangur hefur leitt til þess að sjálfmetin réttindi innflytjenda eru bókstaflega látin flæða yfir þjóðleg réttindi þeirra sem fyrir eru í þeim löndum sem þeir koma til. Yfirvöld víða virðast beinlínis orðin hrædd við þennan ágenga og kröfuharða hóp og gefa eftir og fá það eitt í staðinn að stöðugt er gengið á lagið. Og við slíkar aðstæður fer fólk að spyrja sig, af hverju á ég að vera að leggja hart að mér, fyrir hverju er ég að berjast, ég mun aldrei fá neina umbun fyrir það, það verður öllu stolið af mér, aðrir fá að njóta ávaxtanna af mínu erfiði ?

 

Hvatinn til að starfa og starfa vel, er að hverfa úr vestrænum samfélögum. Það er enginn eldmóður lengur fyrir hendi í þeim efnum eða trú á því að slíkt muni skila sér. Enginn lítur svo á að hann sé að byggja upp til framtíðar. Enginn veit heldur lengur hvað framtíðin býður upp á. Yfirvöld eru svo brigðul að þeim er í engu treystandi. Þau eru miklu hollari erlendu hlaupaliði en eigin landsfólki !

 

Þjóðarauði og velferðar-ávinningi er ráðstafað af óábyrgu kerfisliði út og suður í þágu annarra en þeirra sem sköpuðu þau verðmæti. Það er hnippt í fólk fyrir kosningar og lofað öllu fögru, en svo svíkja flokkarnir yfirlýst stefnumið sín hver um annan þveran, samanber Vitlaus græn hér um árið.

Og vegna heims-samviskunnar eigum við víst bara að láta okkur allt lynda !

 

Þessi alhliða skeining sem viðhöfð er nú á tímum gagnvart innflytjendum er mikið og krefjandi umhugsunarefni. Þegar innflytjendur þyrptust til Bandaríkjanna hér á árum áður urðu þeir bara að spjara sig. Og þannig var það víðast. Allir urðu að heyja sína lífsbaráttu. Það var enginn borinn á höndum inn í fyrirheitna landið !

 

Það er löng hefð fyrir því í löndum múslima að þeir sem hafa verið annarrar trúar hafa orðið að borga sérskatt af þeim sökum. Það er ekki mikið talað um það og fleira þegar múslimar eru umvafðir í bak og fyrir þegar þeir koma til landa þar sem fjölmenningin hefur blindað fólk með blekkingar-kenningunni um að öll dýrin í skóginum eigi að vera vinir. Slík kenning þjónar aðeins rándýrunum !

 

Múslimum myndi áreiðanlega þykja heldur betur að sér þrengt ef þeir væru lögskyldaðir, í löndum sem eiga að heita kristin, til að borga sérskatt vegna trúar sinnar. En þannig taka múslimsk stjórnvöld á málum gagnvart þeim borgurum sem ekki eru múslimar og hafa lengi gert !

 

Fjölmenning á ekki neitt fylgi í löndum múslima og mun aldrei hljóta neitt gengi þar. Múslimar styðja bara fjölmenningu í þeim löndum sem þeir eru ekki búnir að yfirtaka. Hún þjónar markmiðum þeirra þar og aðeins þar !

 

Þeir stefna að því að komast í meirihluta og ef þeir ná því takmarki sínu, verða Sharia lög tekin upp sem fyrst og allt tal um fjölmenningu verður þar með svæft því þá hefur tilganginum verið náð. Bráðin er komin í gildruna og á sér ekki viðreisnar von !

 

Þessari fjölmenningarvitleysu verður að linna og það sem fyrst !

 

Um framgöngu norrænna valdamanna !

Sá andlegi vesaldómur sem birst hefur í yfirlýsingum og ræðum ýmissa norrænna valdamanna undanfarin ár varðandi innflytjendamál er með ólíkindum. Alltaf er verið að fela vandamálin þó að umræddur hópur viti öllum betur hvernig málin standa og hvílíkt fjármagn fer úr sjóðum viðkomandi samfélaga til þeirra sem sýna sig vera óheila samborgara og fást jafnvel ekki til að stunda vinnu. Þar virðist eina hugsunin vera sú að taka og þiggja !

 

Við höfum til margra ára heyrt orð pólitískra forustumanna, jafnt frá vinstri sem hægri, sem öll hljóða upp á það, að engin ástæða sé til að hafa áhyggjur af innflytjendamálum, þó flest sýni allt aðra og verri mynd !

 

Og þegar við veltum fyrir okkur hversvegna þessir menn láta eins og ekkert sé þegar öll hættuljós virðast sannarlega vera farin að blikka, er skýringuna kannski að finna í orðum George Walden fyrrverandi bresks ráðherra þar sem hann segir :

 

,,Hversvegna skyldu stjórnmálamenn ekki þora að segja sannleikann um islam fyrr en þeir eru annaðhvort á útleið úr stjórnmálum eða hafa þegar hætt þátttöku í þeim ? Væri ég starfandi stjórnmálamaður í dag myndi ég vegna ástands þessara mála, gera allt sem ég gæti til að láta sem þau væru undir stjórn !

 

Það er hlutverk stjórnmálamanna að spila falleg lög þegar krísur ganga yfir og það er fólksins að skynja að ríkisstjórnir geta fátt annað gert við slíkar aðstæður. Þær geta allavega ekki sagt að við stöndum frammi fyrir ógn sem engan endi virðist ætla að taka, vegna þess að hún snýst í öllum grundvallaratriðum um árekstra milli menningarheima !

 

Það ríkir ótti við að lýðurinn meðal okkar sem erum ekki múslimar, muni missa stjórn á sér og grípa til ólýðræðislegra aðgerða, ef stjórnmála-forustan gefur í skyn að islam eigi við vandamál að stríða sem tengjast ofbeldi ……….!”

 

Þar höfum við það ! Valdamenn eru ekki bara hræddir við múslimana sem að utan hafa komið, heldur líka við eigið fólk, hvað það tæki til bragðs, ef það vissi í raun hvernig málum er komið. Þeir reyna því að halda sannleikanum frá því, enda er það lítið annað en það sem stjórnmálamenn hafa stundað alla tíð !

 

En það er hinsvegar ekki hægt að leyna sannleikanum endalaust fyrir fólki. Og sannleikurinn varðandi innflytjendamálin er þess eðlis að hann hlýtur að kynna sig sjálfkrafa og er þegar farinn að gera það !

 

Forustufólk í stjórnmálum á Norðurlöndum hefur að langmestu leyti talað út frá þeim blekkingaleik sem vitnað er til hér að framan. Og orð þeirra munu tala gegn þeim þegar þar að kemur !

 

Í Noregi verður líklega munað eftir því hvað stjórnmálamenn eins og t. d. Oddvar Nordli, Kare Willoch, Kjell Magne Bondevik, Thorbjorn Jagland, Jens Stoltenberg, Espen Barth Eide, Jonas Gahr Störe, Erna Solberg, Audun Lysbakken og Trine Skei Grande hafa sagt. Allt er þetta fólk sem hefur tekið sér á herðar þá frumskyldu að vernda norskt samfélag !

 

Sama gildir um þá stjórnmálamenn Svíþjóðar og Danmerkur sem hafa sokkið svo djúpt í fjölmenningarvímuna, að þeir virðast jafnframt hafa gleymt eigin þjóðmenningargildum, eins og Lise Bergh ráðuneytisstjóri þegar hún svaraði á ráðstefnu spurningunni ,, Er sænsk menning þess virði að hún sé vernduð ?” Svar hennar var : ,, Ja, hvað er sænsk menning ?”

 

Líklega hefur viðkomandi manneskja, ásamt Monu Sahlin og öðrum slíkum fjölmenningarpostulum Svíþjóðar, verið steinhætt að vita svarið við fyrrnefndri spurningu. Enda sýnilega enginn áhugi fyrir að vita það !

 

Norðmenn og Svíar sofa að mestu leyti enn og neita því að hætta sé á ferðum, en Danir virðast hafa farið að rumska eitthvað á síðustu árum og vonandi halda þeir sér vakandi hér eftir og verða áfram skilningsbærir á danska menningu og gildi hennar fyrir land og þjóð. Ekki veitir af !

 

Norðurlönd hafa, á síðustu áratugum, haft á margan hátt hreinni orðstír til að bera en aðrar þjóðir Evrópu. Þar hefur ríkt friðsæld og velmegun sem þessar þjóðir hafa í eigin krafti skapað sér. Nú er hinsvegar hætta á því að þessi ávinningur glatist, því hann er nú eyddur og étinn upp af öðrum en þeim sem til hans hafa unnið !

 

Valdamenn á Norðurlöndum verða að fara vinna af miklu meiri heilindum fyrir þjóðir sínar og norræna menningar-arfleifð, ef við eigum ekki að glata andlegum verðmætum okkar og þar með undirstöðunni að eigin farsæld !