Ofbeldisfræðslan !

 

 

 

Það er undarlegt hvað fólk virðist hissa á birtingarmynd aukins ofbeldis í samfélaginu eins og á málum er haldið. Allan ársins hring, fulla 365 daga á ári, er ofbeldismyndum og sambærilegum þáttum dælt út í gegnum fjölmiðlana og efnið verður stöðugt óþverralegra og andstyggilegra !

 

Flestir svokallaðir rithöfundar Íslands skrifa nú um morð – það er það eina sem virðist gefa peninga í bókmenntabransanum. En menningarlegar bókmenntir, þær eru varla til lengur, enda gefa þær víst ekkert af sér !

 

Það gerir hinsvegar sýnt og ritað ofbeldi. Það er ekki til sú aðferð í illri meðferð á mannslíkama sem hefur ekki verið margsýnd og kynnt á sjónvarpsskjánum til margra ára og svo eru menn hissa á þeim áhrifum sem af því leiða, sívaxandi fíkn til að sjá og upplifa glæpaefni. Ég held bara að þetta geti gert fólk blóðþyrst því innrætingin er svo svakaleg !

 

Ekki er síður ástæða til að hugleiða sérstaklega það ofbeldi sem iðulega er viðhaft í allskyns sóðamyndum gagnvart konum og kvenlíkamanum almennt. Það er talað um aukningu á heimilisofbeldi og hvaðan skyldu fyrirmyndirnar hafðar ? Þær eru fyrir augunum á fólki á hverju einasta kvöldi, þar sem er verið að berja fólk sundur og saman, ekki síst konur, líklega í þágu hins menningarlega frelsis sem býður þannig upp á stanslaust soraefni án þess að menn virðist átta sig á afleiðingunum !

 

Og hvað með börnin, unglingana ? Er ekki ljóst að enn sem fyrr er vandamálið þar ekki unglingavandamál heldur foreldravandamál ? Það er verið að ala upp fólk til vaxtar og viðgangs á kolröngu efni. Það er verið að ávaxta glæpahneigð í samfélaginu með takmarkalausu ofbeldisefni !

 

Og svo er talað um barnavernd, siðfræði, kærleiksboðun og fleira, en það hefur ekkert vægi gegn ofbeldisflóðinu sem gegnsýrir allt og fullorðið fólk liggur yfir löngum stundum. Það virðist eina afþreyingin sem varið er í nú á þessum yfirlýstu hámenningartímum !

 

Hvar og hvernig endar svona ofbeldis ,,menning” ? Hún getur ekki leitt af sér neitt gott. Á hún að vera sáningin fyrir framtíð barnanna okkar ?

 

 

 

 

Bragur um fyrsta árgang lýðveldisbarna Íslands !

 

Mágur minn Gunnar Ingvi Hrólfsson, bílasmiður með meiru, er mikill vinur minn og maður með stórt hjarta. Hann er fæddur árið 1944, sem er ekki lítið ár í þjóðarsögunni. Eitt sinn er við vinirnir vorum sem oftar að krunka saman, fór hann þess á leit við mig að ég gerði brag um árganginn hans. Ætli þetta hafi ekki verið 2014 þegar hópurinn fagnaði vissum merkisáfanga í lífssögu sinni. Bragurinn var auðvitað ortur og er hér birtur viðkomandi vini mínum og mági og aldurshópi hans og árgangi til heiðurs.

 

Frumortur bragur til fyrstu

lýðveldisbarna Íslands

 

Fyrir hópinn fróðleiksþyrsta

fram skal þylja kvæðalag,

- árganginn sem fann sitt fyrsta

fjör við nýjan þjóðarbrag ;

- árganginn sem fyrstur fæddist

frjáls að öllu í lífsins vor,

lýðveldis er geislinn glæddist

gegnum tekin sólarspor !

 

Þá var yfir lýði og landi

ljómi er breytti allra hag.

Þá var vakinn Íslands andi

upp við fullan sigurbrag.

Enginn sér gegn öðrum hreykti,

allir gerðu heilbrigð skil.

Þjóðleg hugsun þorið kveikti,

- þá var gott að vera til !

 

Íslensk dáð í okkar hugum

óx ei fram í neinni smæð.

Við sem þá til ferlis flugum

fengum vorið beint í æð.

Andi sem til góðs er gerður

geymir kosti tryggðabands.

Okkar hópur er og verður

einstakur í sögu lands !

 

Göngum síst um götur þverar,

greiðum för á sóknarleið.

Komum fram sem kyndilberar,

krafti fyllum lífsins meið.

Lýðveldis við eldinn eigum,

afl sem styrkir þjóðarbú.

Hefjum öll með anda fleygum

Íslands merki í sigurtrú !

 

Verjum allt sem ljósin lætur

lifa skær í hverri byggð.

Búi holl við hjartarætur

heiðri bundin þjóðartryggð.

Svo af leiðum víki vandi,

velferð signi dagleg kjör,

kristin þjóð í kristnu landi

kunni sig á lífsins för !

 

Guð vors lands sem lífið veitir

leiði okkur hvert og eitt,

svo að straumar hjartaheitir

haldist við og dofni ei neitt.

Megi kærleikssólar sviðin

sálum okkar tryggja vörn,

því við erum lífs og liðin

lýðveldisins fyrstu börn !

 

Árgangurinn okkar góði

aldrei hviki af réttri leið.

Hann á reynslu í sínum sjóði

sem er á við höfin breið.

Andi sem til góðs er gerður

geymir kosti tryggðabands.

Okkar hópur er og verður

einstakur í sögu lands !

 

(Ort fyrir Gunnar Ingva Hrólfsson og árganginn ´44 )

 

 

 

Nokkur orð um viðbrögð við lýðræði !

 

Aldrei hef ég verið hrifinn af prófkjörum þar sem samherjum er att saman í slag sem oft getur orðið býsna óskemmtilegur. Að samstilla lið eftir slík innanflokksvíg er ekki auðvelt verkefni. Fyrri aðferð að uppstillingarnefnd sé kosin og niðurstaða hennar svo borin undir atkvæði er þá að mínu mati skömminni skárri !

 

En athyglisvert er hvað framboðsaðilar eiga oft í báðum tilfellum erfitt með að sætta sig við niðurstöður mála !

 

Hvernig á lýðræðið annars að virka ? Verða þeir sem í framboði eru ekki að sætta sig við úrslit þó þau fari ekki að væntingum ? Sumir og jafnvel flestir þykjast náttúrulega hafa unnið svo vel að þeir eigi ekki skilið lakt gengi, en það er bara ekki þeirra að dæma um það. Fái þeir ekki sæti það sem þeir stefndu að, verða þeir annaðhvort að una skertum hlut eða draga sig í hlé !

 

Ekki virðast konur eiga betra með að sætta sig við slakt gengi í þessum efnum en karlar. En lýðræðið verður samt að hafa sinn framgang hvort sem kynið er, nema að því komi að einhver kynjalög verði samþykkt fyrir því gagnstæða. Slíkt gæti hugsanlega átt sér stað eins og tímarnir eru orðnir !

 

Það virðist nokkuð algengt að fólk sem situr á þingi í nokkur ár safni í sig sjálfumgleði og hroka við vistina. Það virðist í mörgum tilvikum falla í þá gryfju að fara að tala niður til fólks. Og svo þegar það fær skell í prófkjöri eða uppstillingu, sem tekur væntanlega mið af því að fólki líkar ekki lengur eins vel við það og áður, fer það í fýlu og virðist ekki geta tekið þeim dómi !

 

En er sú breytni ekki einmitt talandi vottur þess að það höndlar ekki lengur sína lýðræðisgefnu stöðu með réttu hugarfari. Það er réttur kjósenda að velja sína fulltrúa og ef einhver framboðsaðili hefur komið sér út úr húsi hjá kjósendum sínum með breytni sinni og framkomu, verður sá hinn sami að sætta sig við þá niðurstöðu.

 

Valdið er og á að vera hjá fólkinu !

 

Frá uppreisn til uppgjafar

 

 

 

Þú vilt ekki láta í lífinu kúgast

en langt er í björgunar sigrandi mið.

Því allt sem af gæðunum drekkur sem drjúgast

er djöfullegt blóðsugu yfirgangslið.

 

Svo hatrið fer geisandi um hjartað sem eldur,

þú horfir á mannlífið beiskur og sár.

Og þjáningin tökum um huga þinn heldur

og herðir þau stöðugt við vaxandi fár.

 

Þá logar í sál þinni uppreisn gegn öllu

er ekkert þér mætir sem gengur í hag.

Þitt líf er þá útlegð með Eyvindi og Höllu

og ævin á fjöllum hvern líðandi dag.

 

Þá langar þig mest til að berja í bræði

og birta það mönnum hvar ölið sé keypt.

Þú bölvar þá öllu og brýst um í æði

svo blóð þitt það tryllist og sýður af heift.

 

En sársauki býr þar í sveiflunum öllum

og sífellt í huga þér löngunin býr,

að komast til byggða því kalt er á fjöllum

og kostur sá þungur að lifa sem dýr.

 

Og þreytan fer á þig að herja og hrista

það hugrekki úr þér sem gefið þér var.

Þú kveinar þó fyrst yfir kjarkinum missta

en kallar svo feginn á miðlunarsvar.

 

Og þannig fer síðan að uppgjafar óskar

þinn andi og meðtekur skilyrðahaft.

Og rífur úr mold sinni ræturnar þrjóskar

og reynir ei lengur að vera með kjaft.

 

Þá hundflatur leggstu með lafandi tungu

og lepur upp hrákann sem kúgarinn spýr,

- sá djöfull sem kynnir þér klafana þungu

með kerfislegt umboð í ranglætis gír.

 

Með slíðraðan brandinn og sljóvgaðar eggjar

þá sleppir þú öllu sem frelsinu ber.

Og sýpur af bölmóði drungans þær dreggjar

sem drepa að síðustu manninn í þér !