Fulltrúar sérgæskunnar !

 

 

 

Þeir menn eru ófáir sem hafa tekið sæti í ríkisstjórn á Íslandi og hafa samt aldrei staðið fyrir almannaheill. Sérhagsmuna-menn hafa þar löngum vermt stólana og skaðað þjóðarhag með ýmsu móti. Af þeim vettvangi er mörg sagan ljót, en enginn sagnfræðingur fer í að rannsaka slík mál, því enginn aðili fæst til að borga fyrir ætlaða aðför að sérgæskunni. Hún er sagnfræðilega séð óhult á Íslandi !

 

Það eru til allmörg dæmi um vel heppnuð framfarskref og góð uppbyggingarmál á Íslandi fyrir atbeina ríkisins, einkum þó frá fyrri tíð, sem hugsuð voru til að efla þjóðarhag, og þau skref hefðu ekki verið tekin nema fyrir forustu af ríkisins hálfu og uppbyggingarkostnaði greiddum af því !

 

En flestum slíkum sigrum hefur verið stolið frá þjóðinni síðar meir og öllum ávinningi af þeim verið komið í hendur gráðugra sérgæskusinna með einum eða öðrum hætti. Það er í raun hin afspyrnu ljóta framhaldssaga hins stöðuga og óþjóðlega arðráns í samfélaginu !

 

Þannig hafa fulltrúar sérhagsmuna og sérgæsku í ríkisstjórn og á alþingi jafnan séð til þess í framhaldi mála að arðsamir gullmolar hafi verið einkavæddir í þágu einhverra vel tengdra einstaklinga eða auðugra ætta í landinu. Það er blóðug staðreynd sem margir þekkja en loka samt augunum fyrir. Í flestum tilfellum hugsa sérgæskuöflin dæmið á eftirfarandi veg :

 

,,Við þurfum fyrst að fá ríkið til að koma málinu á koppinn, þar sem kostnaðurinn við það er svo mikill. Svo þegar búið er að koma öllu í gang og greiða stofn-kostnaðinn að mestu niður, einkavæðum við fyrirtækið og sitjum síðan að arðseminni, án þess að stofnkostnaðurinn dragi úr gróða okkar. Þá höfum við dæmið allt í plús. Skítt með allt þetta  verkalýðs-kjaftæði um þjóðarhag og almannaheill. Við erum bara í ,,bisness !“

 

Og þessi leikur auðvaldsins hefur margoft verið iðkaður af íslenskum valdamönnum, sem hafa þóst vera þjóðlegir upp-byggjendur fyrir almannahag og íslenska velferð, en hafa í raun aldrei verið neitt annað en fulltrúar sérgæskunnar í landinu, dulbúnir fimmtu herdeildarmenn svika og ræningjaháttar gagnvart íslenskri þjóðar-velferð og almannaheill !

 

Það má því segja, að það kunni að vera til lítils í augum hugsjónalausra uppgjafa-rsinna, að ávaxta þjóðlegar talentur á ríkisins vegum. Einkum þegar það liggur nánast fyrir, að svo virðist búið um hnútana víðast hvar í valdakerfinu, að þegar ágóði skilar sér, eigi hann allur að fara í óhreina vasa, eftir auðvaldsreglu númer 1 !

 

Og slíkt gerist aftur og aftur fyrir atbeina blóðsugufulltrúa sérgæskuaflanna. Síðan er sú auðlegð sem þar kemst í rangar hendur, notuð til að skapa hér stöðugt meiri misréttisstöðu í samfélaginu og vinna þannig gegn allri almennri velferð !

 

Er þessi glæpsamlega meðferð þjóðarauðs okkar, það sem íslenska þjóðin vill hafa sem veganesti til framtíðar, í gegnum ógeðsleg kvótakerfi sérhagsmuna og svívirðu ? Ef svo er, þá getur sannarlega ekki verið langt í hið endanlega hrun þjóðar Jóns Sigurðssonar !