Svartliðabragur

 

 

 

Hér ég vil af huga og sál

hefja ræðu um þjóðar mál.

Yrkja af krafti kræfan brag,

kannski að verði á því lag !

 

Oft er rót í Reykjavík,

rausað margt í pólitík.

Gleiðir standa glámar þar,

gleypa margar dúsurnar.

 

Höfuðborgin heimtar allt,

hennar líf er sálarkalt.

Efnishyggju hítin þar

hirðir þjóðartekjurnar.

 

Steingervingar steins í höll

standa þrátt við Austurvöll,

ófærir um alla dáð,

eiga hvergi til nein ráð.

 

Rotin mál hjá ríki og borg

rekkum valda hugarsorg.

Víða spilling þungbær þrífst,

þar við fátt er löngum hlífst.

 

Fjármagns sjúkir fólar þar

fara á svig við reglurnar.

Siðleysingjar sækja um völl,

sálarlaus er hirðin öll.

 

Lands og þjóðar þroska svið

því fær síst af öllu frið.

Þar er allt á þrauta leið,

þráfalt tíðkuð spjótin breið.

 

Niður höggvið allt þar er,

enginn neitt til vega sér.

Sérhver hugsjón svelt í hel

sem þar gæti dugað vel.

 

Hrægammar á hægri slóð

hugsa síst um land og þjóð.

Brugga launráð bak við tjöld,

bera aldrei hreinan skjöld.

 

Sérgæskunnar svartliðar

sýna skítlegt hugarfar.

Vilja í græðgi og gróðaþrá

ganga öllum dyggðum frá.

 

Burgeisar í breiðri sveit

bjóða gullin fyrirheit.

Kaupa fylgi klækjum með,

kunna að taka í sálum veð.

 

Svikulir í innstu æð

enn þeir nota vopnin skæð.

Sækja í það að sjúga blóð,

sérstaklega úr eigin þjóð.

 

Böðulshugsun þeirra er þekkt,

þar sem öllu góðu er hnekkt,

bundin einu um ævidag,

að ýta málum sér í hag.

 

Þar sem rótin ills er ein

ávaxtar hún stöðug mein.

Hver sem þjónar hennar hít

hefur gildi einskisnýt.

 

Auðgunar við ærna fíkn

ekki er neinu boðin líkn.

Mammonsgræðgin mikla þar

merkir allt til glötunar.

 

Því við lífsins brunnið blys

beina leið til helvítis

fari að réttum sakar sið

sérgæskunnar glæpalið !