Bandalag réttlætisins

Í bókinni Maðurinn með stálhnefana er glæpalýður búinn að yfirtaka allt valdakerfi í tiltekinni borg og spilling allsráðandi. Við þær aðstæður lætur höfundurinn nokkra sómakæra borgara stofna leynileg baráttusamtök gegn óværunni og eru þau nefnd Bandalag réttlætisins. Það endar svo með því að réttlætið sigrar og sigur er unninn á glæpamönnunum.

Í bókinni Morðstöðin hf fer Jack London mjög merkilega leið í svipuðum efnum varðandi hreinsun á spilltu þjóðfélagi. Hann lætur mann stofna fyrirtæki sem sérhæfir sig í því að taka þá menn endanlega úr umferð sem hafa unnið sér dauðasök með því að níðast á þjóðfélaginu í krafti valdastöðu og sérréttinda.

Það er stofnað til réttarhalds í hverju tilviki og ferill viðkomandi manns yfirfarinn af stökustu nákvæmni, sótt og varið. Ef líflátsdómur er kveðinn upp er tilteknum manni í þjónustu fyrirtækisins falið að sjá um framkvæmd verksins. Þeir sem taka verkin að sér eru háskólaprófessorar og aðrir hámenntaðir menn, sem hafa ákveðið að verja borgaralegt öryggi og þjóðfélagslegt réttlæti með því að hreinsa illgresið burt úr mannlífsgarðinum með valdbeitingu af þessu tagi !

Þessi bók Londons er að sjálfsögðu mikið umhugsunarefni, en að mínu mati skemmir hann athyglisverða hugmynd sína með því að láta forustumann og stofnanda fyrirtækisins eyðileggja það innan frá með því að fella dauðadóm yfir sjálfum sér og krefjast síðan sjálfsvarnarréttar síns. Í framhaldinu tekur hann svo sína eigin starfsmenn af lífi. Kannski hefur London haft þar til viðmiðunar hið fornkveðna spekimál, að þeir sem beita sverði muni fyrir sverði falla.

En það er hinsvegar spurning hvenær og við hvaða aðstæður almennir borgarar eigi að stofna einhverskonar Bandalag réttlætisins og hvort sú staða geti komið upp að þörf verði talin á því að stofna fyrirtæki af því tagi sem Jack London hugsaði sér  ?

Það gæti í fyrsta lagi verið tímabært þegar trú manna á réttlæti yfirvalda er ekki lengur til staðar og búið að drepa niður nánast allt traust í þeim efnum. Sú staða virðist t.d. þegar uppi hér á landi !

Það gæti verið tímabært þegar enginn jafnréttisstuðull er viðhafður í úrlausnarmálum gagnvart borgurum þjóðfélagsins. Sú staða virðist líka uppi í málum af hálfu stjórnvalda hérlendis !

Það gæti verið tímabært þegar misréttiskerfi hefur verið sett upp á sérgæskuforsendum í einhverju þjóðfélagi. Það var t.d. ótvírætt gert hér með bölvuðu kvótakerfinu !

Það gæti líka verið tímabært þegar bankar einhvers lands eru gerðir að bastillum ranglætisins gagnvart mannréttindum almennra borgara og hverju höfum við staðið frammi fyrir, - almennir borgarar þessa lands  -  að undanförnu ?

Lýðræðislegt heróp hefur hrópað það út um alla Evrópu í marga áratugi, að allar bastillur beri að rífa niður. Þar eigi ekki að standa steinn yfir steini !

Hvernig stendur þá á því að slíkar bastillur ranglætisins hafa verið reistar bæði hérlendis og erlendis á þeim hinum sama tíma, helgaðar Mammon og öllum ígildum andskotans ?

Það er lítið lýðræði fólgið í því að hafa hugsjónina alltaf í orði en ekki á borði.

Íslensk stjórnvöld hafa ekki heiðrað lýðræðið í verki með þeim hætti að það hafi samræmst fjálglegum yfirlýsingum þeirra fyrr og síðar.

Það er vont að vera Íslendingur þegar búið er að eyðileggja forsendur okkar til þess að geta alið með okkur heilbrigt þjóðarstolt. Mér finnst það afskaplega vont, en vonandi kemur að því að við heimtum þær forsendur aftur og þá verðum við að sýna þá ábyrgð að ganga framvegis vel um okkar þjóðargarð.

Ég hef alltaf verið yfirlýstur vinstri maður, en ég hef séð mér til mikilla vonbrigða margan vinstri manninn hegða sér síst betur - í ráðherrastól - en hægri menn hafa yfirleitt gert. Og ég tel að vinstri maður sem hegðar sér engu skár en hægri maður, sé í raun og veru enginn vinstri maður og geti jafnvel talist verri en nokkur hægri maður, því júdasar-eðlið og áráttan er alltaf sending beint úr opnu helvíti.

Hver maður sem er fullur af eigingirni ætti auðvitað, sérgæsku sinnar vegna, að vera kjaftfastur í kolbláum eiginhagsmunaflokknum, og ég man eftir nokkrum mönnum í gamla Alþýðubandalaginu sem áttu í raun og veru hvergi annarsstaðar heima en í spillingarhúsakynnum hægri manna.

Ég skildi aldrei hvað slíkir menn voru að gera í Alþýðubandalaginu, nema þá til þess eins að skemma það vísvitandi innanfrá.

Og einhvernveginn finnst manni þegar maður skoðar málin, að hér á árum áður hafi nú verið í öllum flokkum einhverjir þjóðlega hugsandi menn með gagnlegar hugmyndir.

Að minnsta kosti var það svo - fyrir daga frjálshyggjuæðis stóra Þjóðarógæfu-flokksins, að maður taldi sig stundum geta gefið sér það, að til væru þeir menn til hægri sem hugsanlega væri hægt að bera eitthvað traust til á íslenskum mannskilnings-forsendum. En sú staða er sannarlega ekki fyrir hendi í dag.

Menn þeir sem enn tilheyra þeim flokki, geta ekki lengur notið neins trausts sem hagsmunagæslumenn fyrir íslenska þjóðarhagsmuni. Þeir hafa  gjörsamlega fyrirgert því trausti og það skilja allir nema blindir blámenn í björgum Valhallar.

Þjóðarógæfuflokkarnir báðir, sá stóri og sá litli, eyðilögðu nefnilega ríkishagsmuni Íslands og velferðarstöðu þjóðarinnar !

Þeir gerðu það vegna þess að þjóðlega hugsandi menn voru ekki lengur í forustu þeirra, engir voru þar til að bremsa vitleysuna af. Þarna voru aðeins frjálshyggjusinnaðir framagosar og eiginhagsmunapotarar, - ótíndir spílavítisgaurar, menn sem hefðu líklega seint verið taldir hæfir til þátttöku og starfa í Bandalagi réttlætisins.

Innblásin orð, ættuð frá Cicero hinum rómverska, eru einkunnarorð Missouri fylkis í Bandaríkjunum. Í bandarískri sögu eru þau trúlega arfur frá tímum sjálfstæðisbaráttunnar og hljóða þannig á latínu -  Salus Populi Suprema Lex Esto,  - á ensku - Let the Welfare of the People Be the Supreme Law, - á íslensku - Látum Velferð Þjóðarinnar vera Æðstu Lögin.

Einkunnarorð af þessu tagi hafa sjaldnast verið mikils metin af íslenskum stjórnvöldum og síst af öllu eftir 1991, en þurfa svo sannarlega að standa í fullu gildi á því Íslandi sem við þurfum lífsnauðsynlega að sjá rísa í komandi tíð.