Líf okkar er kvikmynd

Við sem lifum leikum auðvitað öll okkar hlutverk á heildarfilmu allífsins, en öll eigum við þar líka okkar eigin kvikmynd. Fyrir okkur mannfólkinu er líf hvers og eins okkar nefnilega kvikmyndin okkar, hreyfimyndin okkar, vettvangur afreka okkar og ósigra.

Við erum að sjálfsögðu í stjörnuhlutverkinu í okkar kvikmynd, en engin kvikmynd er samt mikils virði án þeirra sem leika þar stuðningshlutverkin. Fjölskyldan okkar, vinir okkar og hið ómissandi hjálparlið í kringum okkur, það frábæra lið gerir kvikmyndina okkar oftast að einhverju því sem lifandi er í og horfandi er á.

Öll þurfum við okkar " supporting actors " , því við megnum ekki að skapa heila lífskvikmynd ein og sér. Kvikmynd sem snýst alfarið um sjálf einnar mannveru getur tæpast búið yfir þeim kjarna, þeirri upplifun sem getur gagnast okkur og samtíð okkur og orðið til að bæta og blessa líf okkar og heildartilveruna um leið.

Við þurfum því að gera okkur grein fyrir því að eitt það mikilvægasta fyrir okkur í lífinu er að skilja vægi annarra og áhrif samferðarmannanna á líf okkar og meta það sem skyldi. Það er ekki víst að við náum að skilja það nógu snemma og það er alltaf dapurlegt mál ef við erum að glíma við það í lok myndar sem við hefðum átt að meðtaka og skilja miklu fyrr.

Flest höfum við orðið að ganga í gegnum það að missa einhvern úr myndinni okkar sem aldrei fékk virkilega að njóta sín eða heyra lof sitt af okkar munni.

Við erum oft svo upptekin af hlutverkinu okkar að við komum því ekki í verk að taka utan um stuðningsleikarann okkar sem reyndist okkur svo vel.

En allt í einu er hann horfinn frá okkur og myndin okkar búin að missa hluta af aðdráttarafli sínu í okkar eigin augum. Allt í einu er kominn svartur rammi þar sem áður var bjartur baugur elsku og yndis.

Kvikmyndirnar okkar ganga hreint ekki bara út á það hver leikur stjörnu-hlutverkið. Hver lífskvikmynd er í raun samfélagslegt verkefni sem verður þeim mun áhugaverðara og meira gefandi sem heildar-samleikurinn er betri.

Besta myndin er sú mynd þar sem hver leikari skilar sínu með heiðri og sóma og tillitssemi og traust ríkir í öllum samskiptum. Viljum við ekki öll hafa myndina okkar þannig ?

Það er góð lífskvikmynd þar sem enginn er drepinn, allir vinna að góðum hlutum og standa sig þannig að heimurinn okkar verður betri fyrir vikið.

Tökum utan um samleikarana okkar, stuðningsliðið okkar, og verum ekki feimin við að segja hvað tilvist þeirra er gefandi og hvað hún hefur mikið að segja fyrir okkur. Það er engin skömm fólgin í því að sýna að maður hefur tilfinningar.

Því það er eitt sem við verðum alltaf að hafa í huga. Við vitum aldrei nákvæmlega hvenær einhver kveður tjaldið í myndinni okkar eða yfir höfuð hvenær myndinni okkar lýkur. Sú stund getur runnið upp hvenær sem er.

Látum því kærleiksverkin okkar ekki bíða til næsta dags og tjáum vinum okkar og vandamönnum þakklæti okkar NÚNA !