Nútíminn er gerður svo yfirþyrmandi !

 

 

Flestallir í nútímanum virðast vera haldnir þeirri hugsun að allt sé núna. Sýn til baka virðist engin vera eða mjög takmörkuð og sýn fram á við í svipuðu fari. Það er bókstaflega rekinn áróður fyrir því að núið eigi að vera allsráðandi. Hvaða áhrif getur svona einsýni haft á fólk ?

 

Verður fólk sem er tvítugt í dag og telur sig þar með á toppi lífsins, sálarlega samanfallið eftir tíu ár, vegna þess að það er ekki lengur á toppnum og orðið gamalt ? Kemur því til með að finnast lífið einskisvirði fyrst það er ekki lengur tvítugt á toppnum ?

 

Hverskonar vitleysa er þetta gagnvart ungu fólki sem á lífið allt framundan og þarf að þekkja heildarmyndina, þekkja möguleika þeirrar tilveru sem við búum við ?

 

Lífið býður upp á ýmis hlutverk og hvert þeirra getur haft sinn sjarma. Hver og einn verður að tileinka sér þá hæfni að læra þessi hlutverk og njóta þeirra !

 

Tvítuga fólkið í dag á vonandi eftir að eignast sín börn og barnabörn og meðtaka sjarmann sem því fylgir. Þau ævintýri gerast ekki þegar fólk er um tvítugt. Lífið er sem betur fer miklu meira en nakið núið !

 

En nútíminn er svo yfirþyrmandi, með sölumennsku-viðhorf sín og hagsmunastýringu varðandi alla hluti. Það er hamrað stöðugt á því að fólk sé alltaf að missa af einhverju, lífið sé bara núna, og fólk hleypur fram og aftur í ofboði og keppist við þetta og hitt og gleymir um leið að lifa !

 

Allt sem áður hefur verið hluti af lífinu er allt í einu sett upp eins og eitthvað sem er að gerast í fyrsta skipti. Jafnvel það að fæða börn verður eitthvað svo ótrúlega stórkostlegt í nútímanum. En forsendan fyrir lífi fólks í dag er nákvæmlega sú sama og hún hefur alltaf verið, sem sé sú - að það hafa fæðst börn áður, og við sem eldri erum en tvítug erum í þeirra hópi. Ef svo væri ekki væri unga fólkið í dag ekki til !

 

Það er ekki langt síðan konur ólu börn sín heima og engum þótti það neitt undur. En nú í hinu einstaka, uppstrílaða núi, er sem allt sé að gerast í fyrsta sinn. Og það er komið heilt kerfi í kringum það að koma barni inn í heiminn. Lífið er nefnilega sagt vera núna eins og það hafi aldrei verið áður og komi ekki aftur. Lífið virðist þannig lagt undir eitt augnablik mannsævinnar !

 

Þetta er mannskemmandi kjaftæði. Meðan þú lifir áttu líf, hvort sem þú ert um tvítugt, þrítugt, fertugt eða eldri. Og öllu lífi ber virðing. Meðan þú lifir ertu að kynnast nýjum viðhorfum og læra. Það er ekkert nú sem á að ráða örlögum þínum og taka allt frá þér eftir augnablik. Þú átt líf meðan þú lifir, alveg sama á hvaða aldri þú ert og hvert aldursskeið getur búið yfir sínu ævintýri !

 

Látum ekki yfirkeyra okkur með markaðsáróðri og svikamenningar-kenningum. Verum heilbrigð og metum sjálf hvað okkur er fyrir bestu. Nútíminn er ekkert merkilegri tími en sá tími sem liðinn er eða sá tími sem á eftir að koma. Gerum okkur grein fyrir því með fullri skynsemi !

 

En hann er vissulega og verður sá tími sem við eigum yfirstandandi, hvort sem við erum yngri eða eldri. Reynum því að njóta hans með eðlilegum hætti og forðumst að gera hann svo yfirþyrmandi, að hann taki með rangspiluðu öfgaferli augnabliksins lífið frá okkur !