Nokkur orð um raungildisrýra ,,betri borgara“ !

 

 

 

 

Það er vel kunnugt að auðmenn, jafnt á Íslandi sem annarsstaðar, láta oft í það skína í viðtölum og persónubundnum áróðri sínum, að þeim sé annt um samfélagið. Kannski getur það átt sér stað í einstaka tilfellum, en það eru hinsvegar allar líkur á því að þar sé þá aðeins um að ræða fáeinar undantekningar frá reglunni. Græðgishvötin sem liggur að baki allri  auðsöfnuninni er ekki samfélagsleg, hún byggist á því grund-vallar markmiði að taka en ekki því að gefa !

 

Samfélagslega hættan við óheftan kapí-talisma er oftast fólgin í því að menn með lítið manngildi öðlast stórt auðgildi. Oftast og yfirleitt gerist slíkt að sjálf-sögðu eftir einhverjum óhreinum leiðum. Og afleiðingarnar verða þær, að nokkuð skyndilega geta ábyrgðarlausir og sið-villtir menn verið komnir með fullar hendur fjár og hafa líklega því samfara, í upphöfnum hofmóði sínum, margfaldað manngildi sitt í eigin augum. En þá auðvitað jafnframt um leið langt umfram það sem það sannanlega er !

 

Slíkir menn halda jafnvel við slíkar kringumstæður að engin lög nái lengur yfir þá. Þá eru þeir orðnir hættulegir sem rándýr í samfélagsskóginum og ógn fyrir alla sem ekki viðurkenna þá sem stórveldi og fást því ekki til að beygja sig fyrir persónu þeirra og auðvaldi. Þegar svo er komið, gerast oft mjög slæmir hlutir sem verða auðvitað mjög skaðlegir á allan hátt fyrir mannlegt samfélag og hefur sett þau ófá endanlega um koll !

 

Það er nokkuð þekkt á Íslandi sem annars staðar, að innviðarýru fólki hættir mjög til að skríða fyrir auðgildi manna. Og sú skriðdýrs þjónusta sem þar birtist fer illa með menn sem hana viðhafa og jafnvel enn verr með þá menn sem verða hennar aðnjótandi. Þegar lífið er farið að snúast um sjálfsdýrkun og hégóma er fátt heilbrigt á ferðinni eins og fjölmörg býsna ömurleg dæmi sanna best !

 

Öll eðlileg siðræn viðmið skekkjast þá og mannleg samskipti verða að ærulausum og innantómum skrípaleik. Sýking af slíku tagi hefur aukist talsvert á síðustu árum í íslenskum veruleika og skaddað margt af því sem enginn ætti að skadda. Það er mikil samfélagsleg nauðsyn á því, að sem minnst verði um slíkt ómennskuframferði að ræða í þessu lýðveldi sem við byggjum. Það var sannarlega ekki til þess stofnað !