Lagt svolítið út af hlerunum

  Undanfarin ár hafa verið að koma í ljós ýmsar upplýsingar sem sýna hvernig lýðræðisleg yfirvöld á Íslandi hegðuðu sér gagnvart tilteknum lands og þjóðar þegnum hér á árum áður.

Margt sem þar hefur komið á daginn er vissulega umhugsunarefni og einkum vegna þess að sýnt er að þau öfl sem gjarnan kenna sig við lýðræði og frelsi hafa  iðulega fundið sér ástæðu til að grípa til þeirra vinnubragða sem þau hafa fordæmt harðlega hjá öðrum.

En þar sem þau hafa alltaf talið sig vera að bjarga lýðræðinu og verja frelsið virðast þau hafa litið svo á að þeim væri flest eða allt leyfilegt í svo göfugri viðleitni.

Það liggur því fyrir að rauð hlerun - framkvæmd af kommúnísku yfirvaldi - var hinn hroðalegasti glæpur, en hvít hlerun - framkvæmd af lýðræðislegu yfirvaldi -  sjálfsögð varnarráðstöfun !

Og til þess að Ísland mætti nú vera öruggt fyrir öllu þessu voðalega byltingarpakki, blóðrauðum bolsum, æsingamönnum og alhliða vitleysingum, eins og Kjartani Ólafssyni, Ragnari Arnalds, Páli Bergþórssyni, Arnari og Þórhildi og fleiri slíkum, þótti sjálfsagt að sveigja og beygja mannréttindin svolítið og túlka stjórnarskrána með afskaplega frjálslegum hætti.

Fyrir nokkru ræddi breskur ráðherra um þörf á því að stjórnvöld yrðu leyst frá mannréttindaákvæðum Genfarsáttmálans um meðferð fanga o.s.frv.  til þess að hægt væri að heyja stríðið gegn hermdarverka-hópunum með skilvirkari hætti. Fulltrúi lýðræðislegra stjórnarhátta fór sem sagt fram á það að fá að hegða sér með svipuðum hætti og hermdarverkamenn gera - brjóta gegn borgaralegum réttindum, fangelsa fólk án dóms og laga, pynta það o.s.frv. !

Með illu skal illt út reka og tilgangurinn helgar meðalið - eða hvað ?

Þarna virðist viðkomandi ráðherra hafa verið að fara fram á að fá að taka upp Guantanamo-kerfið í Bretlandi. Það átti sem sagt að leggja lýðræðið af um stundarsakir - bara um stundarsakir - meðan yfirlýst illgresi mannfélagsins væri reytt í burtu með skilvirkum hætti !

En halda menn virkilega að lýðræði og mannréttindi myndu ekki bíða hnekki við slíkar aðfarir ? Halda menn að hægt sé að fara til baka eftir að slíkt hefur verið gert ?

Nei, afturhaldsöflin hafa farið offari um allan hinn vestræna heim á síðustu árum vegna þess að þau hafa verið svo vitlaus að halda að sósíalísk þjóðfélagshugsun hafi dáið út við hrun Sovétríkjanna !

Sovétríkin eru vissulega hrunin en sósíalísk þjóðfélagshugsun er ekki fallin og getur aldrei fallið. Hún hefur ávallt átt allar sínar rætur í eðlilegri framrás alþýðlegrar mannréttindasóknar um allan heim og mun áfram lifa þar óbuguð .

Sovétríkin áttu alls ekki þessa hugsun - þau tóku hana miklu frekar að láni sér til vegs og viðgangs og misnotuðu hana á margan hátt. Þau hlutu því að gjalda fyrir það.

Þegar ríkisvald fer að beita kúgun við þegna sína er það komið úr öllum takti við sósíalíska þjóðfélagshugsun og það ríki sem fer inn á þá braut á skilið að falla.

Í því sambandi skiptir engu máli þó það hafi viljað skilgreina sig sem sósíalískt ríki. Hvert ríkisvald sem gengur gegn þegnum sínum með ranglæti og ofbeldi, til að hygla klíkuhópum allskyns sérréttinda ber feigðina í sér. Í þeim skilningi er engin eftirsjá að Sovétríkjunum, en sósíalísk þjóðfélagshugsun stendur óhögguð eftir sem áður.

Þær hleranir sem framkvæmdar voru hér á landi á árum áður voru auðvitað hrein og klár mannréttindabrot. Þær voru fyrirskipaðar af mönnum sem brutu með því gróflega á þeim gildum sem þeir þóttust standa fyrir.

Það virðist með öllu óásættanlegt að menn sem eru blóðskyldir slíkum mönnum séu fulltrúar ríkisvaldsins í viðkomandi málum nú þegar slíkar upplýsingar eru að koma fram og verið er að rannsaka slík mál.

Þeir hljóta að vera fullkomlega vanhæfir til að fjalla um þessa hluti og það eitt að þeir sjá það ekki sjálfir, segir betur en nokkuð annað hvernig þeir eru gerðir.

Athyglisvert er líka þegar slíkir aðilar benda mönnum á að þeir geti farið dómstólaleiðina ef þeir hafi yfir einhverju að kvarta, þegar það liggur fyrir að sömu aðilar hafa verið að þrengja möguleika gjafsóknar - sem virkar beint þannig að fólk á erfiðara með að leita réttar síns vegna óheyrilegs kostnaðar.

Það er ekki hægt að segja annað en sumir vinni einkennilega að málum " fyrir fólkið " eins og það er látið heita. Staðreyndin er hinsvegar sú að það eru stöðugt í gangi blekkingar og sjónhverfingar hjá varðhundum sérhagsmunaaflanna í landinu og áunnin réttindi almennings virðast hvarvetna á undanhaldi.

Kaldastríðsfarsóttin liggur enn mörgum manninum í anda og æð og dylst það ekki þegar að er gætt. Þeir sem bera í sér sjúkdómseinkennin frá þeim tíma eru ekki færir um að lækna eða bæta neitt í mannlegum samskiptum í nútímanum.

Þeir halda bara áfram að sýkja og eitra út frá sér og tala fyrir röngum viðhorfum.

Hlerunarmálin þarf skiljanlega að gera upp og fulltrúar stjórnvalda þurfa að hafa þann manndóm í sér að biðjast afsökunar á þeim eins og hverri annarri valdníðslu -, það mun gera þjóðfélagið betra því þar sem skítugt er þarf hreingerningar við. Eins er um alla aðra óværu í málum - það þarf að hreinsa hana burt - hún fer ekki af sjálfu sér.

En meðan nákomnir ættingjar fyrri ráðamanna sitja hugsanlega í valdamiklum embættum og jafnvel á ráðherrastólum, bundnir af sömu blindunni og þeir voru haldnir, er varla við miklum skilningi eða réttlætissýn að búast.

Það er ekki að ástæðulausu að í Ritningunni er fjallað um syndir feðranna og hvað af þeim getur hlotist !