" Frjálshyggjan étur börnin sín "

 

 

Hægri sinnaðir menn hafa oft og iðulega leikið sér með slagorðið " byltingin étur börnin sín " og vilja sennilega með því minna fólk á hvernig fari þegar vinstri öfgar ráða ferð. Annað sem stundum er sagt í herbúðum hægri manna er " að það sé aldrei gott þegar skríllinn tekur völdin ".

Þá er vísað til fólks sem hefur að mati viðkomandi manna breyst í skríl. En hvað er það sem gerir fólk að skríl - er það ekki oftast viðvarandi óstjórn og bruðl, yfirstéttasvínarí á kostnað almennings ? Og þegar almenningur fær loks nóg og rís upp - þá er sagt með fyrirlitningu " nú ætlar skríllinn að taka völdin ! "

Svokölluð vinstri öfgamennska á Íslandi hefur oftast birst í því að reynt hefur verið að verja kaupmátt launa vinnandi manna eða sjálfstæði landsins og sjálfstæði fólksins í landinu. Þar hefur oft verið við ramman reip að draga því hægri öflin ( fjármagnsöflin ) hafa alltaf viljað brjóta og troða á almenningi með ýmsum hætti.

Ég leyfi mér að fullyrða, að ef Sjálfstæðisflokkurinn hefði ráðið öllu á Íslandi hefði aldrei byggst upp neitt sem gat flokkast undir almenna velsæld í landinu. Velferðarkerfi fyrir heildina hefur aldrei verið á dagskrá hjá þeim flokki.

En yfirstétt er fljótt mynduð og ríkið svo notað til að hygla henni sí og æ.

Það liggur því í hlutarins eðli, að slík flokksstefna leiðir til þjóðarógæfu eins og veruleikinn hefur sannað með hrikalegum hætti.

Vinstri öflin sköpuðu fyrst og fremst það velferðar-fyrirkomulag sem við náðum að byggja upp, þó ósamstæð væru. Þau héldu oft aftur af íhaldinu og komu oft í veg fyrir árásir þess á efnahag alþýðu manna.

Skemmst er að minnast á leiftursóknina sem markaði yfirtöku frjálshyggjunnar á Sjálfstæðisflokknum, en þá var hægt að hrinda þeirri atlögu með gagnsókn, þar sem hamrað var á því að þar hygðist íhaldið ráðast beint að lífskjörum manna. Þjóðarsáttin svonefnda, þar sem tiltekinn maður var rómaður sem bjargvættur, byggðist aldrei á öðru en því að lífskjör almennings voru skert með fullu samþykki þáverandi forustumanna verkalýðshreyfingarinnar.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur ráðið meiru í þjóðmálum frá 1991 en á nokkrum öðrum tíma í sögu þjóðarinnar, og við höfum fengið að súpa seyðið af því. Frjálshyggjan fékk að fara hamförum í fjármálalífinu í skjóli Davíðs Oddssonar og ríkisstjórna hans.

Davíð var á þeim tíma eins og Calvin Coolidge forðum í aðdraganda kreppunnar miklu, lék púrítanann í Babylon af mikilli innlifun meðan dansinn dunaði.

Og afleiðingarnar eru hverjum skynbærum manni ljósar, geðveikislegur kapitalismi frjálshyggjunnar, með innbyggðu markaðshyggjuæði, hefur stórspillt almannahag og komið óorði á land og þjóð, og nú er það ekki byltingin sem er að éta börnin sín, heldur markaðurinn og frjálshyggjan. Uppspilaðir auðmenn hafa vegist á með milljarðablekkingar að vopni í falsreiknuðu pappírsgildi, og sumir fallið óhelgir á eigin svikum en aðrir hafa virst hrósa sigri - en sá sigur er falskur. Þeir menn sem þar hafa hreykt sér hæst eru nú merktir þjóðsvikarar í augum almennings og ættu að halda sig eftirleiðis sem lengst frá Íslandi.

Því má ekki gleyma, að það eru öfgarnir til hægri sem ráðið hafa ægilegri  feigðarsiglingu fjármála ríkisins og viðskiptalífsins og keyrt íslensku þjóðarskútuna í kaf.