Brussel-samfylkingin !

 

 

Í flestum löndum Evrópu finnast hagsmunahópar sem hafa það að markmiði að hefja einhverskonar samfylkingargöngu til Brussel. Seint verður þó talið að slíkir hópar gangist fyrir þjóðlegum hugsjónum og oftast mun einhver eiginhagsmunatenging liggja að baki áróðri þeirra og fyrirgangi. Slíkir sérgæskuhópar gangast aldrei fyrir almannaheill !

 

Sú var tíðin að ómerkilegur fasistaforingi í Evrópu stóð fyrir mikilli baráttugöngu til höfuðborgar lands síns og náði völdum eftir það. Sjálfur mun hann þó ekki hafa gengið langt, en smeygt sér í hópinn undir lokin.

 

Allur ferill mannsins var ein mistakaslóð en samt hélt hann völdum í um 20 ár. En ljót var slóðin sem hann skildi eftir sig að leikslokum. Það er mjög umhugsunarvert hvað einn maður getur lengi dregið heila þjóð á asnaeyrunum út í hyldjúpa eymd og botnlaust svínarí !

 

Enn í dag er það svo að mörgum er hætt við blekkingum. Enn í dag þykjast menn sjá paradís í pólitískum sérgæskudraumum um farsældaríkið mikla, sem skenkja á fylgjendum sínum allt sem tryggir þeim áhyggjulaust líf !

 

Enn falla menn unnvörpum flatir fyrir síbyljuáróðri um ágæti hinna ýmsu mustera fjármagnsguðsins. Mammon er iðinn við kolann og glepur glóru manna á ýmsa vegu. Það á sér margar birtingarmyndir í nútímanum !

 

Margir eru þeir Íslendingarnir sem vilja taka þátt í samfylkingargöngu til Brussel og halda sig geta lifað eftir það í vellystingum, sennilega á ríflegum kommisara-kjörum. Hjáguðadýrkun verslunar og viðskiptalífs leikur ekki lítið hlutverk þar. En sem betur fer eru þeir Íslendingar mun fleiri sem gjalda varhug við öllum blekkingum og vilja halda vöku sinni !

 

Á Íslandi eru vissulega til litlir hákarlar sem synda um í manngerðu innhafi spillingar kvótakerfis og einokunar og þeir eru svo sem nógu slæmir. En stóru Brussel-hákarlarnir yrðu fljótir að ganga frá þeim, eða gera þá að hundslegum fylgjurum sínum, ef þeir næðu að komast hér inn !

 

Og það mun gerast ef samfylkingargangan til höfuðstöðva Mammons í Evrópu ætti sér stað eins og sumir stefna að, ef Ísland yrði innlimað og gert að arðránsnýlendu blóðsugugreifanna í Brusselkastalanum !

 

Ég hef oft orðið þess var að sumir Íslendingar hata svo ranglæti og mismunun kvótakerfisins að þeir vilja jafnvel fá stóru hákarlana út í Evrópu í spilið bara til að sjá bölvaða smáhákarlana hérna verða étna !

 

En við Íslendingar megum ekki hugsa þannig. Við höfum möguleika á að bylta veldi litlu hákarlanna og þá afsiðun réttlætismála sem þeir hafa staðið fyrir í landinu okkar, en stóru hákarlarnir í Brussel eru miklu hættulegri og þeir munu fjötra okkur og frelsi lands okkar um ófyrirsjáanlega tíð. Það má aldrei gerast. Göngum aldrei inn á glötunarveginn þann !

 

Fylkjum okkur gegn hinni ætluðu Samfylkingargöngu til Brussel, látum engin landráð svipta okkur fjöreggi íslensks þjóðfrelsis. Ef við hættum að ganga upprétt og tökum á okkur þrælshlutverk í eigin landi, erum við ekki lengur Íslendingar á virðingarverðum forsendum !

 

Þjóðlegar skyldur okkar hljóta að gera þær kröfur til okkar á hverjum tíma að við sýnum í anda og sannleika að við viljum vera frjálst fólk í eigin landi. Kjörorð okkar verði nú og ætíð lagt fram í anda Jóns Sigurðssonar – ALDREI AÐ VÍKJA !

 

 

Að drepa börn í stríði !

 

 

 

Við Íslendingar höfum lengi montað okkur af því að vera komnir af víkingum. En er það eitthvað til að hreykja sér af ? Hvað gerðu víkingar, hverjir voru siðir þeirra ? Jú, meðal annars stunduðu þeir það sem íþrótt að henda börn á spjótsoddum. Að drepa börn er ævagömul siðvenja í stríðsátökum og þar hefur enginn verið öðrum skárri !

 

Við Íslendingar teljum okkur vera afkomendur norskra víkinga og Rússar eru taldir vera afkomendur sænskra víkinga. Sjálfsagt hafa víkingar, jafnt norskir sem sænskir, stundað dráp á börnum samfara ránskap sínum og yfirgangi við aðrar þjóðir. Það var stríðsvenjan sem áður segir og viðurkennd íþrótt að drepa börn með fyrrnefndum hætti. Af níðingum sem stunduðu slíkt framferði erum við Íslendingar víst komnir !

 

Það hafa líklega aldrei verið háð stríð þar sem börn hafa ekki verið drepin. Og eftir að sprengjur komu til og ekki síst yfirgengilegar loftárásir, hafa engir stríðsaðilar hirt um það hverjir yrðu fyrir sprengjuregninu. Sprengjur Þjóðverja á breskar borgir í heimsstyrjöldinni síðari hlífðu ekki börnum, sprengjur Bandamanna á þýskar borgir gerðu það ekki heldur !

 

Bandarískar sprengjuárásir á Víetnam urðu fjölda barna að bana og eiturefnahernaður, napalm og Agent Orange líka. Eins var það í Írak í stríðinu þar á síðari árum og í loftárásum á fjallaþorp í Afghanistan, alltaf var töluvert um börn meðal fórnarlamba slíkra árása !

 

Börn eru yfirleitt staðsett hjá foreldrum sínum eða ættingjum og þegar verið er að drepa óbreytta borgara með sprengjukasti eru börn drepin líka. En dráp á börnum eru sami glæpurinn hver sem í hlut á !

 

Við skulum líka hafa það fast í huga að börn eru það fegursta og saklausasta sem til er í lífinu. Þau eru vaxtarbroddur lífsins og framtíðin holdi klædd. Börn eru falin ábyrgð okkar og ættu alls staðar að vera friðhelg, en þau falla sem aðrir í sérhverri óáran mannlífsins !

 

Það gerist ekki hvað síst í styrjöldum og hræðilegum hungursneyðum sem oft eru framkallaðar af mannavöldum og afleiðingar misskiptingar og ranglætis !

 

Þegar her Rússlands drepur börn með sprengjuárásum á Úkraínu fremur hann glæp og þegar Úkraínuher drepur börn með sprengjum í Donbass-héraði er það alveg hliðstæður glæpur. Það er enginn munur þar á glæpagjörðunum !

 

En það er mikill munur á því hvernig fjallað er um slíka atburði. Í öðru tilfellinu er glæpurinn blásinn upp og allt gert til að nota hann í áróðursskyni fyrir pólitískan tilgang, en í hinu tilfellinu er þagað yfir öllu og allt þaggað niður !

 

Er það gamla vestræna túlkunin sem er látin gilda þar, – túlkunin sem hefur alltaf staðið á því – að ,,góðu gæjarnir” fremji ekki stríðsglæpi ? Síbylju fréttaflutningurinn um barnadráp rússneska hersins í Úkraínu er þegar orðið þreytandi áróðursefni, því börn eru alls staðar drepin í stríði !

 

Slíkur fréttaflutningur verður til þess öllu fremur að menn fara að hugleiða ábyrgðarleysi stríðsaðgerða yfir höfuð og í alhliða skilningi. Eða hvaða stríðsaðili í víðri veröld drepur ekki börn ?

 

Bandaríkjamenn og almennt talað Natóliðar, hinir þráttnefndu ,,góðu gæjar,” gætu kannski hugsað sér að merkja sprengjur sínar “ Ekki ætlaðar börnum,” og þar með kynna það jafnframt rækilega í fjölmiðlum að svo hafi verið gert, en það mun ekki skila neinu. Börn munu verða drepin sem áður því sprengjurnar fara ekki í manngreinarálit !

 

Börn eru alls staðar drepin þar sem kemur til stríðsátaka og ekki síst þar sem loftárásir eru stundaðar. Staðreyndir málanna eru einfaldlega þessar: Rússneskt hervald drepur börn með sprengjuregni í Úkraínu, úkraínskt hervald hefur einnig drepið börn með sprengjuregni í Donbass !

 

Bandarískt hervald drap líka börn með hliðstæðu sprengjuregni í Írak og Afghanistan, en þrátt fyrir það hafa slíkir glæpir ekki ratað í vestræna fjölmiðla. Það gerist bara þegar talin er sérstök þörf á að brennimerkja einhvern einn aðila stríðsátaka og það hefur oft verið gert !

 

En þá er líka öllu tjaldað til í ógeðslegum ,,show business” áróðri sem oftar en ekki skýtur yfir markið. Og spyrja má, hverskonar fólk er það eiginlega sem notar dráp á börnum sem skiptimynt í valdatafli ?

 

Hvað skyldu mörg börn hafa verið drepin í Hiroshima og Nagasaki hér um árið ? Skyldi Truman Bandaríkjaforseti hafa verið mesti barnamorðingi síðustu aldar vegna ábyrgðar sinnar á þeim glæp ? Nei, annars, það mál var aldrei athugað eða talað neitt um kjarnorkuárásirnar á umræddar borgir með þeim hætti, enda sjálfsagt réttir aðilar að verki !

 

Við skulum reyna að vera sjálfum okkur samkvæm og viðurkenna glæpi sem framdir eru, án tillits til þess hverjir fremja þá !

 

Og kannski ættum við líka að fara okkur hægar í því að lofsyngja víkingana – forfeður okkar, en um þá og þeirra framferði orti ég eitt sinn eftirfarandi stöku:

 

Víkingana er vert að kynna,

veruleikans mynd er stríð.

Þeir voru allir meira og minna

morðingjar á sinni tíð !

 

Var ekki einhverntíma sagt : ,, Sá yðar sem syndlaus er, kasti fyrsta steininum ?”

 

 

Enda viðsjárnar með beitingu kjarnavopna ?

 

 

Eins og flestum er kunnugt, sem hafa kynnt sér söguna, er Úkraína gamalt bitbein margra þjóða. Þar hafa ýmsir farið með völd og forræði. Landið var til dæmis stórt atriði í hugmyndum nazista um nýskipan Evrópu. Það átti að verða kornforðabúr hinnar nasistísku Evrópu !

 

Sókn Þjóðverja í austur ( Drang nach osten) hafði það að markmiði, eins og flestir sæmilega sögufróðir menn vita, að tryggja Stór-Þýskalandi nazismans lífsrými (Lebensraum) í nýrri nýlendu, þegar búið væri að sigra Sovétríkin og gera slavneskar þjóðir að þýskbókuðu undirmálsfólki !

 

Molotov utanríkisráðherra Sovétríkjanna 1941 er sagður hafa hreytt út úr sér í reiði við Ribbentrop hinn þýska starfsbróður sinn á þeim tíma: ,, Þið skuluð fá að iðrast þess að hafa ráðist á Sovétríkin !” Og Ribbentrop svaraði heldur aumingjalega :,,Láttu þá í Moskvu vita að ég var á móti því !”

 

Hitlers-Þýskaland réðist á Sovétríkin til að afla sér nýlendna og auðlinda sem aðrir áttu. Gera átti íbúa hernuminna landsvæða að vinnuþrælum. Rússland ræðst inn í Úkraínu af ótta við það að Vesturlönd séu að hernema landið í gegnum fjármálaleg undirtök í atvinnulífi og stjórnkerfi !

 

Svo virðist sem þrengt hafi verið svo að rússneska birninum að hann sætti sig ekki lengur við áreitið. Hann er risinn upp á afturlappirnar og farinn að klóra frá sér. Og hvað getur það þýtt fyrir þjóðir Evrópu og heiminn allan ?

 

Versta birtingarmynd þess ástands sem skapað hefur verið, einkum vegna þeirrar ásælni að vestan sem verið hefur í gangi, er að Evrópa verði að Chernobyl-eyðimörk allt frá Bretlandi og austur undir Úralfjöll. Er slík niðurstaða mála eitthvað sem einhverjir vilja fá fram eða hverjir telja sig græða á slíkum Ragnarökum ?

 

Stórþýska hugsunin, að gera Úkraínu að fjármagnsþúfu sinni og nýlendu virðist enn til staðar árið 2022 og nógir virðast tilbúnir að ganga erinda Evrópu-auðhringsins meðal Úkraínumanna sjálfra. Sagan frá 1941 er á vissan hátt að endurtaka sig. Vofa Stefans Bandera og hans líka virðist ganga ljósum logum milli Brussel og Kiev þessa dagana og slagorð þeirra virðast metin hátt á Evrópuþinginu samhliða því !

 

Kjörnir þingmenn þar, með allan rétt til að tala, eru reknir úr ræðustól vegna þess að skoðanir þeirra eru ekki virtar málfrelsis.Grundvallar mannréttindi eru þannig fótum troðin. Rétthugsunarkerfi Evrópu-sambandsins er enn sem fyrr að undirstrika, að þetta miðstýrða bákn, með aðalstöðvar sínar í Brussel, er auðhringur en ekki lýðræðisbandalag frjálsra þjóða !

 

Ásælni Evrópusambandsins í auðlindir í öðrum löndum, hvort sem um er að ræða Ísland eða Úkraínu, sver sig í ætt við vesturevrópska auðhringinn sem stofnaði til sambandsins 1957. Þýska og franska auðvaldið tók þar höndum saman og sammæltist um að herja ekki framar á hvort annað, heldur finna sér önnur fórnarlömb og það hefur það gert síðan. Þar með má segja að stofnuð hafi verið ný öxulríki í Evrópu !

 

En valdahlutföllin þar hafa breyst með tímanum. Þjóðverjar virðast núorðið hafa öll völd í Evrópu-sambandinu og eru kannski í gegnum þá stöðu, að ná fram gömlum þýskum markmiðum. Frakkar hafa dregist þar svo aftur úr, að þeir eru lítið annað en taglhnýtingar Þjóðverja nú til dags !

 

Baráttan um auðlindir jarðar er alls staðar fyrir hendi. Sumir sækja þar á og aðrir reyna að verja sig. Yfirþjóðlegt fjármálavald vill nú valta yfir heilu þjóðlöndin í trássi við vilja íbúa þeirra og allt sem rétt er. Hættulegt ferli mála er knúið fram af lítilli forsjá hér og þar. Púðurtunnurnar í Evrópu eru orðnar margar nú til dags og finnast víðar en á Balkanskaga !

 

Það er gamla sagan sem er í gangi enn og aftur. Landvinningastefna fjármálavaldsins í meðförum Evrópu-sambandsins ræður þar för. Óhamin græðgi eftir auðlindum annarra, löngunin til að ná undir sig ótæpilegum arðránsgróða með nýrri nýlendustefnu. Að vinna ódáðaverk yfirgangsins hvar sem til þess gefst færi. Oft byrjar sú óheillaframvinda með vináttu-tilmælum og þróunarhjálp en endar með valds-yfirtöku !

 

Möguleikinn á því að friður ríki á þessari jörð er álíka mikill og að lögmál kærleikans ríki í helvíti !

 

 

Draumur eða veruleiki ?

 

 

Nokkuð hef ég pælt í draumi sem sótti mig heim eina nóttina skömmu eftir þingkosningarnar síðastliðið haust. Ekki vil ég segja að ég hafi beinlínis fengið martröð, þó sumir kynnu að halda það, en samt var þessi draumur óþægilegur, að mér fannst. Hann eiginlega sannfærði mig um það að nokkuð sem mig hafði all-lengi grunað væri í raun og veru sannleikur !

 

Mér fannst ég vera staddur einhversstaðar á heldur óyndislegum stað. Það var eitthvað þar á sveimi sem olli mér andlegri vanlíðan. Þetta var herbergi, nokkuð stórt, sem ég hafði aldrei komið í áður og kem vonandi aldrei inn í aftur. Tveir menn sátu þar við stórt borð og töluðu saman í lágum hljóðum !

 

Það var eitthvað pukurslegt við atferli þessara manna og yfir þeim var eitthvað sem mér fannst í draumnum vera óhreint í meira lagi. Ekki vissi ég þó hvað var þarna í gangi, en hafði á tilfinningunni að það væri eitthvað sem illa þyldi dagsins ljós. Mér fannst eiginlega sem einhver myrkraverk væru þarna á seyði !

 

Og allt í einu opnaðist það fyrir mér hverjir mennirnir voru ? Þetta voru formenn íhalds og Framasóknar, tveggja þeirra flokka sem myndað höfðu síðustu ríkisstjórn. Einhvernveginn voru þeir þó ótugtarlegri en þeir virtust alla jafna vera á sjónvarps-skjánum, en kannski fékk ég að sjá í gegnum þá þarna !

 

Einmitt þegar ég var að átta mig á því hverjir mennirnir voru, opnuðust dyrnar að herberginu og inn geystist kona ein, lítil vexti en nokkuð snaggaraleg. Þekkti ég strax að þar var á ferð formaður þriðja stjórnarflokksins. Spruttu þeir sem fyrir voru skjótlega á fætur og fögnuðu komugesti. Bersýnilegt var að þarna hafði verið boðað til einhvers fundar þessara flokksformanna !

 

Svo sá ég þessa tvo menn snúast í kringum konuna af mikilli stimamýkt. Kom í ljós að þeir vildu halda áfram stjórnarsamstarfinu, en breyta samsetningu stjórnarinnar með tilliti til ráðherraskipunar, og stilla þannig upp nýjum valdahlutföllum sem væru í betra samræmi við niðurstöður kosninganna. Virtust þeir hafa einhverjar áhyggjur af því hvernig þeirri málaleitan yrði tekið af þriðja hjóli stjórnarvagnsins, sem þó lítið væri, varð að vera með ?

 

Vildi annar þeirra fá forseta alþingis og heilbrigðis-ráðuneytið til sín en hinn fá eitt ráðherrasæti í viðbót vegna velgengni í kosningunum. ,,Væri ekki bara best að hafa það þannig,” sagði hann brosleitur !

 

Greinilegt var að mönnunum var þetta mikið hjartans mál. En báðir sögðu þeir sannfærandi hvor í kapp við annan: ,,En þú færð að vera áfram í forsætinu, hafðu engar áhyggjur af því, við viljum ekki breyta neinu með það !”

 

Sú snaggaralega leit á þá og brosti, svo reis hún snarlega á fætur og sagði : ,,Þá höfum við það þannig, ef ég fæ að vera áfram í forsætinu skiptir engu máli með allt hitt !” Þeir brostu út að eyrum og fullvissuðu hana um að hún gæti verið 100% örugg með það !

 

Hún leit með áberandi ánægjusvip á þá á móti og sagði hressilega: ,,Þá er sem sagt allt í lagi með áframhaldið hjá okkur og þakka ykkur fyrir almennilegheitin !”Svo sveif hún á dyr og var greinilega afar sátt með sinn hlut !

 

Mennirnir tveir horfðu á hurðina lokast á eftir henni. Svo tókust þeir mjög lukkulegir í hendur og fóru að ráðslaga hvernig þeir ættu að hafa hlutina. Það var aldeilis munur að hafa frítt spil með það !

 

Ég horfði stíft á þá og skyndilega rann það upp fyrir mér að þeir myndu vera staddir í þingflokksherbergi íhaldsins og þar með skildi ég um leið hversvegna mér hafði fundist staðurinn svo óyndislegur. Þarna gat náttúrulega engum ærlegum manni liðið vel !

 

Svo hrökk ég upp og hugleiddi það sem fyrir mig hafði borið. Allt var það svo ljóslifandi fyrir hugarsjónum mínum að ég fann kaldan hrollinn læðast um bak mitt og brjóst. Svo nöturlegt fannst mér það sem ég hafði horft upp á !

Svo hugsaði ég með mér, var þetta draumur eða gerðist þetta í raun og veru ?

 

 

 

Enginn hefur rétt til að njóta alls – á kostnað annarra !

 

 

Þegar átök brjótast út í heiminum, virðist oft eins og mörgum á Vesturlöndum finnist ekki mikið til um það þó styrjöld skelli á eða sé í gangi, - ef það er bara utan Evrópu. Það er mjög sérgæskufull afstaða !

 

Sú umræða sem er í gangi á Vesturlöndum á hverjum tíma, er oft algerlega utan við aðra heimshluta, en heimurinn er sannarlega ekki bara Vesturlönd. Lífsbarátta þjóða utan Evrópu skiptir alveg jafn miklu máli fyrir afkomu mannkynsins og það líf sem lifað er frá degi til dags innan Evrópu !

 

Evrópuríkin hafa lengi sogið til sín blóð frá umheiminum í gegnum arðrán, þrælahald, misrétti, kúgun og allra handa svívirðingar. Einkum hefur þetta háttalag átt við ríki í Vestur-Evrópu, hin gömlu nýlenduríki. Þeim yfirgangi hefur aldrei fylgt neitt annað en blóðsugutengd bölvun !

 

Gamla nýlendustefnan er að mestu dauð sem betur fer, en hin nýja nýlendustefna Vesturveldanna, í grófasta formi fjárhagslegrar yfirdrottnunar og arðráns, hefur leyst hana af hólmi. Og ekki er hún betri þegar glöggt er á málin litið. Þar eru myrkraverk og mútur að tjaldabaki í fullum gangi og heilu löndin yfirtekin án aðkomu íbúanna !

 

En þessi nýja kúgunarstefna má ekki ná því að þrýsta eðlilegum frelsiskröfum þriðja heims þjóða niður í svartnætti neyðar og dýpstu örvæntingar eins og hin gamla gerði !

 

Slíkt má ekki gerast aftur. Gegn því gangverki glæpanna er öllu ærlegu fólki, hvar sem er í heiminum, skylt að rísa og berjast fyrir réttlátum skiptum !

 

Fólk í Asíu og Afríku, fólk í Suður-Ameríku, fólk um alla veröld, hefur ekkert minni tilverurétt en það fólk sem býr í Vestur-Evrópu og Bandaríkjunum og hefur talið sig eins og aðal mannkynsins - eiga að njóta alls á kostnað annarra !

 

Alltaf er - í villuleiðandi umræðu og áróðri, vísað til kröfugerðar hins svonefnda alþjóðasamfélags, sem er í raun mjög óskilgreint Vesturlandahugtak og einkum notað með pólitískum hætti. Það virðist beinlínis hafa verið upphugsað til að þjóna hlutdrægum markmiðum í allri umræðu !

 

Í hugmyndafræðilegum skilningi mætti ætla að þetta skýjaða hugtak hafi í fyrstu orðið til í einhverri sósíaldemókratískri áróðurs-smiðju, þó gripið hafi verið til notkunar þess af fleiri aðilum í seinni tíð. Þetta alþjóðasamfélags-hugtak er þjónustubundið vissum aðilum og engin frjáls hugsun þar á ferð !

 

Tuttugasta og fyrsta öldin er ekkert sem boðar nýtt upphaf fyrir mannkynið, þó sumir hafi haldið það fyrir tuttugu árum. Við erum alltaf á kafi í sömu gömlu drullupollunum og virðumst aldrei læra neitt !

 

Enda hafa kennsluöflin ekki verið góð, þrungin bullandi stórveldapólitík í sérgæskufullu samhengi kúgunar og misréttis, með skít á hverju strái !

 

Það þarf margt að breytast í þessum heimi og sér í lagi þarf ein mesta bölvun mannkynsins, sem viðgengist hefur síðustu þrjár, fjórar aldirnar að heyra sögunni til og það fyrir fullt og allt. Og hver skyldi sú bölvun vera ?

 

Það er syndaskrá Vestur-evrópsku nýlenduríkjanna gagnvart umheiminum, sem er orðin slík glæpasaga að það yfirgengur allt annað. Bikar þeirrar bölvunar er svo barmafullur að út úr flóir !

 

Tuttugasta og fyrsta öldin hlýtur að uppskera afleiðingar þeirrar bölvunar á næstu áratugum !

 

 

 

,,Og bræður munu berjast !”

 

 

Stríðið í Úkraínu, sá harmleikur sem það óneitanlega er, virðist nú hafa orðið hvalreki fyrir suma. Bara til að nefna eitt, Boris Johnson sem var að missa allt undan sér í pólitískum skilningi fyrir skömmu, hefur rifið sig upp í leiðtogagervi Churchills og nú talar enginn um að hann segi af sér, jafnvel ekki hans eigin flokksmenn.

Hann gæti því líklega bara hugsað með sér : ,, Oh, what a lovely war, right on time for me !”

 

Refsiaðgerðir gegn Rússum eru auðvitað sjálfsagðar við þessar aðstæður, en nokkuð virðist sérkennilegt hvernig staðið er að þeim. Vafalaust hafa Rússar þó gert sér allnokkra grein fyrir slíku áreiti fyrirfram og ekki talið það líklegt til að hamla för. En það kemur þá í ljós hvernig fer !

 

Slíkar aðgerðir eru reyndar oftast tvíeggjaðar og hitta báða fyrir, þann sem beitir þeim engu síður en þann sem á að verða fyrir þeim. En aðalatriðið er þó trúlega að þessu sinni - að rétti aðilinn er fyrir sökum hafður og liggur nú afskaplega vel við fordæmingarhögginu !

 

Þjóðverjar virðast þó reyndar í leiðinda klemmu hvað þessa deilu varðar. Þeir eru líklega sú þjóð sem hefur haft svakalegust kynni af Rússum og með vissum hætti má líklega segja að milli Rússa og Þjóðverja hafi ríkt einhverskonar gagnkvæm virðing síðustu áratugina !

 

En nú verða Þjóðverjar að gera svo vel að taka sér fulla lýðræðislega stöðu meðal hinna syndlausu þjóða og refsa illþýðinu sem ógnar kærleiksheimili mannkynsins nú um stundir. Skyldan verður auðvitað að ganga fyrir öllu !!

 

En hvað sem menn vilja um málin segja, er erfitt að skilja bölvaða kergjuna í Rússunum og það þegar bæði Íslendingar og Færeyingar eru búnir að skella á þá viðskiptaþvingunum. Þeir ættu líklega að geta séð að þá er þeim enganveginn stætt á því að halda þessari stríðsvitleysu áfram !

 

Þegar tvær norrænar hetjuþjóðir - báðar með þungavigtar efnahag, sameinast gegn þeim, hljóta þeir að endurheimta dómgreind sína og fara að hegða sér eins og menn. Jafnvel Rússar geta nú ekki staðist allt þó þeir haldi það kannski sjálfir !

 

Þar fyrir er auðvitað best að Úkraínumenn sjálfir sjái fyrir sínum málum, þó þeir hafi reyndar ekki af mikilli sjálfstæðissögu að segja. Og þar sem yfirvöld í Úkraínu eru, líklega að vestrænu mati, laus við alla spillingu, ættu þau svo sem að geta reynst þjóð sinni vel !

 

Það ættu þá lífskjörin að geta sannað, en manni skilst þó að það geri þau reyndar ekki. Landið er ríkt að öllu náttúrufari, en það ríkidæmi virðist ekki skila sér ýkja mikið til almennings í landinu. Sá þjóðarauður fer greinilega eitthvað annað - eins og gerist til dæmis hérlendis !

 

Það hefur líka verið talað fjálglega í fjölmiðlum um vináttu Pólverja og Úkraínumanna, en oft hefur nú sögulega séð verið grunnt á henni. Sú var tíðin að Pólverjar réðu yfir Úkraínu og reyndust þá hreint ekki góð herraþjóð fyrir íbúa landsins !

 

Og reyndar er ekki nema rétt rúm öld síðan Pólverjar gerðu síðast tilraun til að leggja Úkraínu undir sig með hervaldi. Svo áróðursmálin í samtímanum koma oft skringilega út í ljósi sögunnar og reynast oft meira en lítið innihaldslaus og blekkjandi !

 

Ráðherrar í hægristjórninni sem nú er við völd á Íslandi, hafa rifið sig niður í rass í fjölmiðlum vegna þess að stríð sé hafið í Evrópu. Það er jafnvel talað um að slíkt hafi ekki gerst síðan í heimsstyrjöldinni síðari !

 

Er þetta einsýna lið búið að gleyma loftárásum Nató á Júgóslavíu sálugu fyrir rúmum tveimur áratugum ? Af hverju skyldi það ekki muna eftir þeim ? Jú, líklega vegna þess að það var náttúrulega allt öðruvísi og betra stríð. Þar var bara Nató að stilla til friðar eins og venjulega !

 

En þeir sem voru drepnir í loftárásum Nató, hins heilaga friðarbandalags, á Belgrad á þeim tíma, líklega um 1500 manns, hafa sennilega ekki fundið til mikillar fróunar á dauðastundinni yfir því að það væru þó ,, réttir aðilar” að drepa þá. En sumir virðast alltaf hafa ádeilulaust ,,license to kill !”

 

Stríð er alltaf viðbjóður, en stríðið bak við tjöldin sem er þá búið að heyja sem undanfara hinna beinu átaka, er kannski það ljótasta af því öllu. Það skiptir nefnilega engu þó menn reyni að mála allt í hvítu og svörtu, staðreyndirnar tala sínu máli. Enginn er saklaus í slíku gjörningaspili !

 

Það er eins og alltaf tekist á um peninga og völd í slíku reiptogi, nýja nýlendustefnu og blóðsugueðli í austri sem vestri, og þá eru mannslífin lítils virði, jafnt í Úkraínu sem annarsstaðar !