Lýðræðisákall á Austurvelli

Íslenska þjóðin er þreytt, þreytt á spillingu, lygum og  svínaríi, þreytt á því ógeðslega fyrirbæri sem kallast pólitík og gengur út á blekkingar og svik.

Venjulegt fólk sem hefur hingað til aðeins óskað þess að fá að lifa í friði, sér sig knúið til að hefjast handa gegn ómennskunni sem ein virðist viðgangast í Alþingishúsinu. Fólk rís upp til að verjast því að stjórnvöld helli yfir það skuldadembunni og skítlegheitunum sem fæddust og voru framkölluð í kerfinu gegn almannaheill.

Þetta er þjóðleg uppreisn gegn ræfildómi ráðherra og alþingismanna. Fólk sættir sig ekki lengur við að það sé sett í þrælsstöðu skuldarans fyrir ávirðingar ráðamanna, sem segjast vera með hreinan skjöld og góða samvisku.

Og það er ekki bara um ásetta skuldahlekki einnar kynslóðar að ræða, heldur barnanna okkar líka. Jafnhliða því hefur ævistarf kynslóðar foreldra okkar og foreldra þeirra verið eyðilagt að stórum hluta til. Allt fyrir sofandahátt stjórnvalda og framferði ræningjanna sem fengu bankana okkar gefins fyrir tilverknað manna sem segjast enn í dag hafa góða samvisku og hreinan skjöld !

Þjóðin gerir uppreisn gegn vinnubrögðum slíkra vítisengla og vill þá burt.

Er það nokkur furða ? Við getum ekki sýnt endalaust langlundargeð - ekki  þegar líf okkar og barnanna okkar er í veði !

Sumir hafa hneykslast á því að fólk hafi haft börnin sín, ung og smá, með sér í mótmælunum á Austurvelli. En er það ekki líka framtíð þeirra sem er í veði ?

Nær væri svo vændislegum siðapostulum að hugsa um það hvað framferði ráðamanna og bankaræningjanna, útrásarvíkinganna og kvótagreifanna, hefur gert þessum börnum - svikið þau um framtíð sem hefði átt að vera björt og fögur !

Mótmælin á Austurvelli eru lýðræðiskall - kall eftir réttlæti, kall eftir jöfnuði og eðlilegum íslenskum veruleika. Sú misréttis-staða sem hefur verið pumpuð upp á Íslandi síðustu tuttugu árin, af frjálshyggjuöflum til hægri, er ekki og má ekki vera skilgreind sem íslenskur veruleiki. Hún er afskræming þess veruleika !

Við stöndum frammi fyrir siðvillu í stórum stíl af hálfu þeirra sem sitja á þingi og víðar í stjórnkerfinu. Sumir játa mistök sín en aðrir ekki, Steinunn Valdís fór en ekki Guðlaugur Þór !

Þorgerður Katrín er komin til leiks á ný eins og ekkert sé eðlilegra og Björgvin G. líka. Seta slíkra fulltrúa á Alþingi endurspeglar engan veginn vilja þjóðarinnar og þetta fólk ætti að skilja að tími þess er útrunninn. Það getur aldrei notið trausts á ný sem þingmenn og ætti að sjá sóma sinn skástan í því að hverfa af vettvangi löggjafarsamkundunnar.

Við Íslendingar viljum ekki útlenda ráðstjórn í okkar landi, hvorki handbendi Alþjóða gjaldeyrissjóðsins eða ESB, við viljum heiðarlegt og gott fólk af okkar eigin þjóð í forustu. Við viljum varðveita af fremsta megni eðli okkar og arfleifð, sjálfstæði okkar og siðvitund.

Mótmælin á Austurvelli eru ákall um að þjóðin - hin íslenska mannfélagsheild, verði ekki borin út af heimilum sínum, verði ekki svikin og svívirt, verði ekki myrt af eigin yfirvöldum. Sú reiði sem sýnd hefur verið er ekkert miðað við þá holskeflu sem ríða mun yfir, ef ráðamenn halda áfram að þverskallast við beiðni þjóðarinnar um réttlæti og neita að skilja það ákall sem hefur til þessa verið sett fram með tiltölulega friðsamlegum hætti.