Lofsöngurinn um lygina og umgengnin við sannleikann

Sumum finnst að tilgangurinn helgi jafnan meðalið. Að það skipti ekki máli hvernig sótt er að markinu svo framarlega sem markinu verði náð.

Stundum vilja menn ná marki sem þeir telja gott og göfugt í sjálfu sér, en gleyma sér svo í hita leiksins að þeir fremja glæpi til að ná því. Þá eru þeir komnir út úr sjálfum sér og fjandinn leikur lausum hala við stjórn sálarskips þeirra. Sérhver sigling undir slíkri stjórn endar síðan á fárboðum helvítis.

Það er ekki hægt að ná neinu hreinu takmarki með sóðalegum hætti. Það er ekki hægt að göfgast í gegnum græðgi eða vinna ærlegan sigur með óhreinum vinnubrögðum. Það er ekki hægt að byggja líf á lygi !

Eitt af því erfiðasta sem hinn skapaði maður hefur glímt við á þessari jörð frá upphafi vega, er að vera sjálfum sér samkvæmur í dyggðugu og sönnu dagfari.

Og eitt mikilvægasta atriðið í því að vera það, er að halda sig ætíð við það sem maður veit sannast og réttast. Í lífi manns sem vill vera trúr og sannur, vill vera sjálfum sér samkvæmur á vegi réttlætis og góðra gilda, skiptir sannleikurinn höfuðmáli. Það er ekki af engu sem Jesús Kristur samsamar sig sannleikanum og segir í guðspjallinu : " Ég er Vegurinn, Sannleikurinn og Lífið " !

Vegurinn til lífsins er að þjóna sannleikanum en lygin er vegur dauðans.

Gömul íslensk vísa um Frelsarann undirstrikar þetta með einföldum hætti:

 

Sannleikurinn sagður hreinn

sigrar falska dóma.

Honum þjónað hefur einn

himni og jörð til sóma.

 

Sá sem þjónar sannleikanum, fylgir því sem hann veit sannast og réttast, er á veginum til lífsins, en sá sem gerir lygina að leiðarmarki sínu endar í vegleysu.

Lygar hafa aldrei verið stundaðar jafnmikið á Íslandi eins og á undanförnum árum og í yfirstandandi tíma. Fjöldi manna byggði alla tilveru sína á lygum fyrir hrun og margir gera það enn. Að ljúga og svíkja var orðin viðurkennd aðferð til að öðlast frama. Sannleikurinn var settur út í horn.

Fjármálakerfið þreifst á lygum, stjórnmálaflokkarnir þrifust á lygum, menntakerfið þreifst á lygum. Íslenskt samfélag setti lygina í hásætið en sannleikann í skammakrókinn. Og leiðarvísir lyginnar kom úr efstu lögum þjóðfélagsins, ekki frá almenningi. Lygin kom niður goggunarröðina - frá lygurunum á toppnum sem sáu glæsta framtíð fyrir þjóðina þegar hrunið var að bresta á. Yfirlýst sýn þeirra til framtíðar var lygasaga því þeir gátu ekki séð neitt með réttum hætti. Þeir höfðu aldrei haft sannleikann í för með sér og vildu aldrei neitt af honum vita. Lygin var haldreipi þeirra og því fór sem fór.

Samfélag sem hampar lygi lendir óhjákvæmilega í þeirri stöðu að setja lygara í valdastólana. Þar þjónaði enginn sannleikanum, þar lugu menn bara hver í kapp við annan því lygarinn mesti hlaut að lenda í efsta valdasætinu. Svo hrundi lygakerfið, það hrundi í bönkunum, það hrundi í stjórnmálaflokkunum og í menntakerfinu og hvar sem það hafði hreiðrað um sig.................!

Og þá hófst björgunarstarfið, björgunarstarfið mikla !

Menn fóru að bjarga lyginni. Menn fóru að byggja upp og byggingarefnið var  ný lygi. Í stað þess að ganga í sig og viðurkenna glöp sín fylltust menn forherðingarvilja og enginn af forustusauðum lygakerfisins lét sér til hugar koma að sýna iðrun og játa ranga breytni. Yfirhyskið var þvert á móti ákveðið í því að endurreisa blekkingamusterin og halda áfram á sömu braut -  vegi dauðans !

"Sannleikurinn skyldi áfram fá að sitja í skammakróknum - þar væri hann best geymdur " , hugsuðu ráðamenn til hægri og vinstri. Og þegjandi og hljóðalaust samþykkti öll stjórnmálamafían í landinu að haldið skyldi áfram að þjóna lyginni og byggja ofan á gömlu úr sér gengnu lygarnar nýjar lygar - og nú eru þær jafnvel orðnar vinstri grænar !

Það skyldi þó aldrei fara svo, að boðskapur nýrra lygatíma hljómi brátt fyrirhrunslega úr valdastólum á Íslandi, út yfir alla heimsbyggðina -  með sameiningarákalli sínu frá hægri " Krjúpum fyrir konungsvaldi lyginnar " og sameðla ákalli frá vinstri " Lygarar allra landa - sameinist !"