Um lekamál og lausar skrúfur !

Það gengur sitthvað á í þeirri rúllettu sem íslensk pólitík er og margt getur komið þar upp á sem erfitt hefði verið að spá fyrir. Í eina tíð iðkuðu menn hráskinnaleik til að sýna styrk sinn og toguðust á um feldi þangað til þeir voru slitnir í tætlur. Stundum virðist pólitíkin ganga út á þetta, að slíta hlutina svo í tætlur að ekkert verði eftir sem hægt væri að hafa gagn af, hvorki fyrir þjóð né land !

Oft virðist það einkenna pólitík og þá ekki síst íslenska pólitík, einkum þegar stór mál liggja fyrir sem menn virðast varla þora að taka á, að menn hvolfa sér þess í stað yfir einhver minni mál og hafa hátt og gera mikið með þau. Það er eins og það sé leiðin til að fá athygli fjölmiðla og annarra á hættuminni forsendum !

En þá eru menn að reyna að forðast þá ábyrgð sem þeir eiga að axla sem kjörnir þingmenn og þjóðin hefur náttúrulega lítið við slíkan mannskap að gera. Sumir halda þó að drjúgur hluti af því liði sem á þingi situr, sé nokkuð brenndur þessu marki.

Um heimsbyggðina hafa nú um hríð - verið nokkuð fyrirferðarmikil, -svonefnd lekamál. Bandaríska þjóðaröryggið virðist lengi hafa byggst á því viðhorfi, að njósnum þurfi að halda uppi um nánast hvað sem er. Og þar sem vinir Bandaríkjanna hafa, að því er virðist þótt ótrúverðugir í meira lagi, hefur - eftir því sem fréttir herma - verið fylgst mjög náið með þeim. Allt gekk þetta eftirgrennslunarstarf ljómandi vel árum saman og menn gengu spenntir til starfa dag hvern á bandarísku öryggisvaktinni, og svöluðu forvitni sinni um það hvað væri í gangi hér og þar. En svo brá allt í einu skugga á alla dýrðina... Höggormur reyndist hafa dvalið í þessari upplýsinga-paradís, svo ótrúlegt sem það var. Þar var um að ræða náunga, sem starfað hafði á þessu mikla þjóðargagnssviði, mann sem tók upp hjá sjálfum sér að bregðast liðsheildinni og fara að leka upplýsingum út um víðan völl !!!

Og nú er það lekavandamál orðið svo mikið að vöxtum, að heimspólitíkin er farin að kikna undan því. Sumir á stóra leiksviðinu eru að sögn hættir að talast við og allra síst í síma. Allt sem áður var tekið gilt virðist orðið ótryggt og svalir vindar leika nú um svið sem áður voru umvafin vinarhlýju og trausti !

Og í viðbót við þessa óáran, hefur það nú gerst sem enginn bjóst við og enginn hefði getað spáð fyrir, að íslensk ráðuneyti eru líka farin að leka.... - íslensk ráðuneyti ! Það bendir vissulega til þess að fáu sé treystandi núorðið og nú virðist þetta séríslenska lekamál yfirskyggja öll önnur mál, og afstaða manna til þess segir okkur jafnframt glöggt til um það hvar menn standa í flokkum, hafi fólk ekki vitað það áður.

Og það má spyrja, hvernig er það með þjóðaröryggi Íslands, er einhver að sinna því ? Verður ekki að passa upp á það að kerfislegar upplýsingar um einkahagi fólks haldist bara þar sem þær eiga að vera, það er að segja - í kerfinu,  og að opinberir njósnarar sjái til þess að þær liggi ekki á glámbekk við götu fjórða valdsins ? Verður ekki að ganga í að herða lausar skrúfur í stoðum kerfisins og komast að því fyrir víst hvar skaðinn skapast ? Vandinn er nefnilega augljós og kristallast í eftirfarandi vísu:

Innanríkisráðuneytið

reynist illa þjáð af leka.

Gæsalappa gráðuneytið

greinir hvergi neina seka !

                                                  Það er auðvitað stór vá fyrir dyrum ef hin harðlokuðu ráðuneyti hérlendis fara að leka og enginn finnst sem ber ábyrgð á því. Það getur valdið mörgum innan kerfis og flokka höfuðkvölum og svefnleysi ef upplýsingalekar fara að verða daglegt brauð hér, og forsjónin forði okkur frá því. Lekamál getur skiljanlega haft afskaplega slæmar afleiðingar.

Það skapar viðhorf vandasterk

og værð frá mörgum hrekur,

og hægri menn fá höfuðverk

ef Hanna Birna lekur ?

                                                    En það veit þó enginn hvernig umræddur leki er tilkominn, og kannski eru sumir að koma höggi á suma í kringum málið og það væri þá ekkert nýtt. Og svo verður að taka nótus af því, að þegar fólk í valdastöðum fullyrðir að það hafi hreinan skjöld í málum, ber hikstalaust að taka það gott og gilt.

Þó pólitíkin magni mein

á móti Hönnu Birnu,

samviskan þar helg og hrein

heldur góðri spyrnu !

                                                Kannski þarf að stofna nýtt ráðuneyti til að takast á við vandann - Lekamálaráðuneytið - og mér dettur þegar í hug hver gæti verið þar ráðherra með mestum sóma. Sá sem hefur kynnst slíku vandamáli í mestu návígi er auðvitað best til þess fallinn að glíma við það. Það hljóta allir að sjá að héðan af verður ekki unað við óbreytt ástand og það er líka ljóst að þjóðaröryggismál Íslands mega ekki verða neitt aðhlátursefni, hvorki hérlendis né erlendis !

Ógnað getur öllum friði,

opnað leið að gagnaveitum,

 hættan sú að lekaliði

leiki sér í ráðuneytum !

                                                 Nú verða allir góðir Íslendingar að standa saman og forða því að öryggi okkar fari út um víðan völl. Það má bara ekki gerast. En ef verulega illa fer eða enn verr en áhorfist, og menn verða að standa upp frá baráttunni hrekktir og hrumlaðir, er hægt að hugga þá sem staðið hafa í eldlínunni þar, í návíginu þar, í skarðinu þar, með ævagömlum uppörvunarboðskap þjóðlegrar og góðrar vísu:

Þó sumir líkt og lekahrip

lagt sig hafi í bleyti.

Alltaf má fá annað skip

og annað ráðuneyti !