Sumir virðast helst hrífast af Júdasi !

Sérhver tími er markaður sínum einkennum og hefur sinn tíðaranda. Og sérhver tíðarandi virðist jafnan hafa sína sérstöku leigupenna sem enduróma þær skoðanir sem hæst hrópa hverju sinni. Ég las nýverið pistil í blaði eftir mann sem hefur líklega lengstum þjónað sem slíkur leigupenni. Pistillinn fjallaði um Júdas Ish-Kariot sem hefur nú löngum verið talinn til lítillar fyrirmyndar meðal manna. En eins og að líkum lætur var pistilhöfundur ekki sérstaklega að gera Júdasi skil sem einhverjum gildandi manni - hans vegna, heldur var tilgangurinn sýnilega fyrst og fremst sá að gera lítið úr kristinni trú og afgreiða hana nánast sem bull og vitleysu. Þar þjónar hann vissulega tíðarandanum eins og hann hefur lengstum gert.

Það er hinsvegar nokkuð umhugsunarvert að viðkomandi pistilskrifari, sem getur verið hæfileikamaður í mörgu, skuli hafa það í sér að leggjast svo lágt að sleikja upp ódýrar uppskriftir að óhróðri um kristindóminn í stað þess að sinna einhverju nytsamara verkefni, sem hann ætti að hafa fulla burði til. En það er sýnilegt að það er eitthvað í sálarlífi hans sem býr yfir beiskju og það beiskju sem virðist nokkuð sár. Þessi beiskja liggur yfir textanum eins og rauður þráður einhverra óafgreiddra mála. Hver skyldi vera orsökin að slíkum biturleika ? Hversvegna virðist Júdas höfða meira en Jesú til sumra manna ? Ætti ekki sagnfræðilegur fróðleiksmaður að vera í þeirri stöðu að geta öðrum betur gert sér grein fyrir þeirri blessun sem fylgt hefur sporum Krists í gegnum mannkynssöguna ?

Þó að ætluð saga Júdasar sé höfð sem einhverskonar forgrunnur mála í pistlinum, er það bara sem áður er getið tilbúin forsenda. Hið raunverulega tilefni pistilsins er sem fyrr segir andúð á kristindómnum og nokkuð einbeittur vilji til að lítilsvirða það sem mörgum öðrum er heilagt. Einhver kynni nú að segja að slík breytni bæri ekki vitni um sérlega vandaða innréttingu til anda og sálar, og að ekki væri nú fordómaleysinu fyrir að fara hjá höfundinum. En eins og við ættum að vita, er í þeim elítuhópi sem hann tilheyrir allt í lagi að hafa fordóma, ef þeir eru „rétttrúnaðarfordómar,“ það er að segja fordómar í takt við tíðarandann ! Og það er eitt sem nokkuð víst er - að þessi leigupenni sem hér um ræðir mun líklega alltaf þjóna rétttrúnaði tíðarandans, því hann hefur löngum virst áhrifamesti skapari skoðana hans.

Það ætti heldur ekki að þurfa að koma á óvart, að sumir menn á Íslandi séu dálítið uppteknir af svikurum um þessar mundir og kannski haldnir vissri hrifningu á þeim sem geta svikið allt og alla. En sú afstaða verður seint metin til heilbrigðis og vísar sennilega fyrst og fremst á neikvæða innistæðu í andlegum og sálarlegum skilningi. Sá sem lætur eins og hann fái það helst út úr efni Biblíunnar, að Júdas verði honum hugstæðastur allra manna, hlýtur að lýsa sjálfum sér best með slíku mati.

Menn geta gefið sig út fyrir að vera aðdáendur Júdasar Ish-Kariots og haft vilja til að umskrifa hlutverk hans og tilgang í Ritningunni, jafnvel svo að allt í því sambandi falli að uppreisnargjörnum tíðaranda, menn geta skrumskælt alla skapaða hluti eftir því sem innræti þeirra gerir kröfu til, en slíkir menn breyta aldrei lögmálum réttlætis og sannleika. Leigupennar hafa alltaf verið til og munu alltaf verða til meðan veröld þessi varir. Arftakar Celsusar eru því orðnir margir í aldanna rás. En það að leita til baka í skuggaveröld hindurvitna og hjáguðadýrkunar og halda að með því sé verið að auka ljós og frjálsa sýn í lífi manna, er aðeins til að - auka á villunótt mannkyns um veglausa jörð – og ekki er framför í slíku !

Það verða alltaf til menn sem rísa gegn skikkan Skaparans, beiskir menn og reiðir, menn sem eru oftar en ekki ósáttir við hlutskipti sitt í lífinu og halda í sjálfshyggju sinni að þeir hafi verið sviknir þar um einhverja stóra vinninga, vinninga sem þeir hafi átt að fá vegna einhverra - líklega einstakra - verðleika ! En sjálfið þvælist löngum þvert í götu mannlegrar dómgreindar og mat manna á eigin verðleikum er auðvitað eitt skeikulasta skilningsmat allra tíma og getur aldrei skilað réttri niðurstöðu. En þeir eru samt – því miður - margir sem framangreind lýsing á við.

Ég er ekki frá því, að sá fylgismaður og varnarfulltrúi Júdasar sem hér um ræðir, sé einmitt maður af slíkri gerð !