Að hafna hisminu en halda kjarnanum !

 

Ég held að yfirstandandi tími sé á réttum mælikvarða einn mesti auðhyggjutími sem yfir landið okkar hefur gengið. Allt virðist metið til verðs um þessar mundir og auðgildið er látið breiða sig yfir allt manngildi eins og leiktjöld úr neðra. Það virðast hreint engar hugsjónir í gangi, aðeins lýðskrum og lygar !

 

Þetta er mikil afturför í andlegum efnum og sérstaklega er ámælisvert hvað margir virðast í dag telja óheiðarleika eiga að flokkast með sjálfsbjargar-viðleitni. Þjóðin hefur greinilega tekið nokkur skref aftur á bak í siðmennt og vandséð er hvort hún rati aftur inn á vegi dyggða og drengskapar !

 

Mammon er harður húsbóndi og það er orðið allt of margt fólk í þessu landi sem heldur að það eigi peninga en veit ekki að því er öfugt farið. Peningarnir eiga það !

 

Ég hef persónulega haft kynni af mönnum sem voru áreiðanlega að upplagi góðir drengir, en hafa orðið fórnarlömb Mammons vegna þess að þeir sóttust allt of mikið eftir peningum, sem er það sem hann notar mönnum mest til falls. Þeir hafa fallið fyrir skurðgoði efnishyggjunnar !

 

Einu sinni hét dagblað eitt verðlaunum fyrir bestu skilgreininguna á gildi peninga. Verðlaunasvarið var þetta : ,, Það er hægt að kaupa allt fyrir peninga, nema hamingjuna. Og þeir eru aðgangseyrir að öllu, nema himninum !”

 

Norska skáldið Arne Garborg á að hafa ritað eftirfarandi skilgreiningu : ,, Það fæst allt fyrir gull, - eða peninga, segja menn. En það er nú ekki rétt. Það er hægt að kaupa mat en ekki matarlyst, meðul en ekki heilbrigði, mjúkar sængur en ekki svefn, gyllingar en ekki fegurð, glæsileik en ekki unað, skemmtun en ekki gleði, þjóna en ekki trúmennsku, náðuga daga en ekki frið. Í stuttu máli sagt. Menn geta keypt hismið en ekki kjarnann fyrir peninga !”

 

Dwight Moody var eitt sinn spurður : ,, Hvað er lyndiseinkunn ?” Hann svaraði :,,Lyndiseinkunn mannsins lýsir sér í hegðun hans þegar myrkrið skýlir honum !”

 

Jú, ætli það sé ekki svo. Menn gera ýmislegt í leyndum og halda að þeir komist upp með það, en þeir gleyma því að það er alltaf einn sem sér !

 

Ríkidæmi efnishyggjunnar hjálpar engum til að höndla hið endanlega mark. Það ríkidæmi líður undir lok við andlátið. Jafnvel áður en sá ríki tekur andvörpin eru erfingjarnir kannski komnir í hár saman um arfinn.

 

Það er hin ömurlega niðurstaða ævilangrar baráttu einstaklings fyrir eftirsókn eftir vindi !…. Og slík barátta er líklega háð af fleiri Íslendingum í dag en nokkru sinni fyrr !

 

Lífið hér er aðeins skuggsjá hins raunverulega lífs. Hið eilífa líf í veröld Guðs er hið endanlega mark og að því marki ættu allir menn að keppa. Það eitt hefur varanlegt gildi !

 

Allt sem dregur hugsun og hjörtu manna í jarðlífinu frá því marki er falli og dauða vígt – til frambúðar !