Bragur um sullumbull og svínarí !

 

 

Margt á vondu málin knýr,

meina farsótt eitri spýr.

Orðstír víða reiknast rýr,

riðlast gömlu völdin.

Unnin spjöll í grófum gír

greinast eftir skipti dýr.

Þrátt eru óhrein ævintýr

iðkuð bak við tjöldin !

 

Ekki er veröld vonarhlý,

váleg rísa þrumuský,

kvenfjandsamlegt KSÍ

kórónuna missir.

Breytni slæm og hopp og hí

hrekur friðinn enn á ný.

Margur út um borg og bý

beygður vöndinn kyssir !

 

Nú skulu ekki gefin grið,

gengið á hólm við misréttið.

Krafti búið kvenna lið

kuta fer að brýna.

Karlrembunnar kosin svið

kikna öll og falla við.

Þar hafa ýmsir undir kvið

alla hugsun sína !

 

Heiftin býr til hatursleið,

hrist þá eru spjótin breið.

Sumir brjóta sérhvern Eið,

sveifla vígabröndum.

Fjörs á velli fram í deyð

fjötrast málin kvöl og neyð.

Fást þá engin ferli greið,

fyllist allt af Vöndum !

 

Konur berja körlum á,

karlar fátt með réttu sjá.

Flest er þrungið verstu vá,

vantar allan bata.

Samfélagið sönsum frá

siglir undir feigðarspá.

Fjármál þjóðar fálkablá

frjálsum kostum glata !

 

Undir fölskum ytri glans

enn sér leikur blindur fans,

samviska þar sérhvers manns

svíkur æru haginn.

Stunda menn þar dáradans,

dauf er glóran innanlands.

Svo fer allt til andskotans

eins og fyrri daginn !

RK