Röndóttur sprellikarl ?

 

Páll Vilhjálmsson ofurbloggari kemst stundum skemmtilega að orði. Hann lýsti nýlega Loga fráfarandi Samfylkingarformanni með þeim orðum sem eru fyrirsögn þessa pistils. Það virðast vera nokkurskonar dómsorð um feril formannsins. Og víst er þarna hnittilega að orði komist !

 

En hvernig stendur annars á því að Samfylkingin hefur aldrei getað komið sér upp bitastæðum formanni ? Ég hef áður sagt að jafnaðarmennskan virðist vera svo jafngróin í flokknum að enginn geti staðið þar öðrum framar. Þar virðist enginn geta orðið fremstur meðal jafningja, primus inter pares. Þannig hefur það verið allar götur frá stofnun flokksins !

 

En það eru sennilega sprellikarlar víðar en hjá krötum og jafnvel sprelli-kerlingar að auki, hvort sem þar er um röndótt eða skræpótt lið að ræða. Sumt af stjórnmála-liðinu gæti sem best unnið í ódýrum skemmtana-bransa og ætti auðvitað aldrei að koma nálægt pólitík !

 

Þjóðin væri þá líkast til í ólíkt skárri stöðu en hún er. Hinn pólitíski atgervisleki virðist orðinn stórhættulegur fyrir land og þjóð. Við eigum sjáanlega orðið fátt af frambærilegu fólki til að sitja á þingi með orðstír !

 

Þetta fólk sem þar situr virðist sitja í einhverju egómettuðu hugarbúri sem fær það til að hugsa um flest annað en það sem því er ætlað að hugsa um. Oft virðist það til dæmis upptekið af því að gera aukatriði að aðalatriðum. Það er því sjaldnast hægt að vita upp á hverju tekið verði næst – hvaða aukaatriði verður sett upp næst með tilheyrandi auglýsinga-tilburðum !

 

Kannski það verði sett röndótt girðing utan um Austurvöll til þess að þar fjölgi ekki svörtum keilum á næstunni ? Borgaraleg óhlýðni er aldrei vel séð af yfirvöldum og síst þeim hægrisinnuðu. Sumir þingmenn virðast fá óbragð í munninn ef eitthvað minnir á slíkt í nágrenni þingsins !

 

Það er líka margt orðið skrítið innan borgarhirðarinnar. Nú virðast víst almennir Íslendingar vera orðnir svo ómerkilegir í augum elítumanna í borgarkerfinu að það verði að sækja Reykvíkinga ársins til Einaristan, eins fjarlægasta og minnst þekkta ríkis hins huglæga heims. Og sá undarlegi gjörningur er meira að segja sagður vera framsóknarmál !

 

Það virðist ekki líklegt til að bæta mikið þó einhverjir hástökkvarar úr fjölmiðla-geiranum skelli sér í pólitíkina, enda höfum við ófá dæmin um það hvernig slíkt hefur skilað sér. Sporin hræða þar vissulega frekar en hitt !

 

Kjarni málsins er auðvitað sá, að við þurfum ekki röndótta sprellikarla inn á þing eða í sveitarstjórnir, við þurfum að hafa þar fólk með hjarta fyrir landi og þjóð. Það á ekki að vera með hjartað út í Brussell eða annarsstaðar þar sem annarleg sjónarmið ráða gagnvart íslenskum þjóðarhagsmunum !

 

Það virðist því miður vera átakanlegur skortur á góðu mannvali á þingi og víðar nú um stundir og það sem verra er, litlar líkur á því að það lagist í bráð. En við verðum samt, sem frjálsir Íslendingar, að standa áfram vörðinn fyrir sjálfstæðri stöðu þjóðarinnar þó forustu-sveitin sé eins ömurleg og hún er og líklega enn frekar vegna þess !