Þriðja tilraun Tevtóna ???

 

 

 

 

Evrópusambandið hefur á síðustu árum virst vera að breytast alfarið í að verða pólitískt tæki Þýskalands til yfirráða í álfunni. Þar er þá kannski að komast í gang þriðja tilraun hernaðaranda ,,tevtónsku riddaranna“ til slíkra yfirráða á tímabili einnar aldar !

 

Það er ekki hægt að segja annað en þrjóskan og úthaldið sé drjúgt þar sem Berlínarvaldið á í hlut, og auðvitað hefur fylgt þar með mikill styrkur fjármálalegrar stöðu. Og hin strategíska þrákelkni og afl auðsins virðist hafa skilað sér afskaplega vel fyrir þýskan framgang í Brussel og náð yfirburða valdastöðu þar. Sá sem ekki sér það hlýtur að vera blindur !

 

Frakkar virðast nú vera þar eins og laufblað í vindi í höndum Þjóðverja og Bretar eru flúnir til baka yfir sundið eins og þeir hafa gert einu sinni áður !

 

Hliðstæða baktjalda valdasókn átti svo að nota til að gera Úkraínu að nýlendu hins nýja Tevtónavalds, nýlendu nr.1, en þá þurftu bölvaðir Rússarnir rétt einu sinni að standa í vegi fyrir ,, réttri sögulegri framvindu “ eins og það heitir á tevtónskri háþýsku. Alltaf þurfa þeir að vera til ills og bölvunar, jafnt sem kommar og kapítalistar !

 

Úkraína hefur löngum verið hugstæður biti í augum Tevtóna. Í hugmyndafræði nazismans átti hún að gegna stóru hlutverki sem kornforðabúr álfunnar og miðstöð í valdakerfi hins komandi Evrópuríkis !

 

Mörg línan var lögð í Berlín um 1940 og margt var sett á pappír sem aldrei komst til framkvæmda, varðandi framtíðarhlutverk Úkraínu. Réttur útdeilingaraðili allra landgæða þar átti að sjálfsögðu að verða Stór-Þýskaland, hjarta, höfuð og heili hinnar væntanlegu alþýsku Evrópu !

 

Já, valdadraumarnir risu hátt á þeim dögum í Berlín og fáir gerðu sér grein fyrir því að djöfull færi þar með völdin. En því miður gat ófreskjan sú spilað á öll auðvaldsöfl Þýskalands á þeim tíma og kallað þau til liðs við sig og leitt þannig sannkallað helvítisástand yfir alla álfuna !

 

Ný sókn skyldi hafin í austur - „Drang nach Osten.“ Andi tevtónsku riddaranna óð yfir sviðið í fullu veldi og nú skyldi borgað fyrir ófarirnar á Peipusvatni 1242. Það var löngu kominn tími til þeirrar hefndar !

 

Alexander Nevskí hafði þá stöðvað frekari sókn Tevtóna til austurs, en nú skyldu austursvæðin falla í hendur þeirra að fullu og öllu. En enn sem fyrr var við sama gamla vandann að fást. Þann óþolandi vanda að Rússland er fullt af Rússum. Réttum 700 árum eftir orustuna á Peipusvatni blæddi Tevtónum því aftur út og að þessu sinni við Moskvu og Stalingrad !

 

En nú virðist eiga að hefja baráttuna og sóknina á ný og að þessu sinni út frá Brussel – ekki Berlín. Það er auðvitað miklu klókara að gera út frá þeirri háborg auðvaldsins sem þar hefur verið sköpuð, enda er Brussel nú alfarið undir þýsku valdi – Tevtónarnir ráða þar. Allt er þegar þrennt er, hugsa þeir líklega, og nú brjótumst við í gegn !

 

Og fylgjendur mun víst ekki skorta. Sagði ekki Paul-Henri Spaak fyrrum utanríkisráðherra Belgíu og formaður nefndar sem undirbjó stofnun Efnahagsbandalags Evrópu á sínum tíma: ,, Sendið okkur öflugan forustumann, hvort sem hann er guð eða djöfull, munum við taka á móti honum !“ Þannig hafa viðhorfin verið og eru enn. Og nú er forusturíkið komið fram, þó að Foringinn dyljist enn að tjaldabaki en hann mun senn opinbera sig í makt og miklu veldi – enn á ný !

 

Svíar og Finnar hafa breytt um stefnu, enda hafa þær þjóðir lengi verið hallar undir Tevtóna eins og önnur tilraunin sýndi best. Ráðamenn í Stokkhólmi og Helsinki vita líklega vel hver ræður í Brussel og þeim er trúlega ekki sérlega leitt að hlýða því valdi !

 

Og líklega fara ný eða endurunnin goð að rísa víða af hæstu stöllum í Evrópu í komandi tíð, Gustaf Adolf prins í Svíþjóð, Mannerheim marskálkur í Finnlandi, Pilsudski í Póllandi, Stefan Bandera í Úkraínu og hliðstæðir fuglar hér og þar. Það fer þá ný hetjudýrkun af stað. Og baráttusöngvar í anda slíkra goða kunna brátt að hljóma í veislusölum hins nýja valds og eru jafnvel þegar farnir að gera það !

 

Ó, Evrópa, Evrópa, Evrópa ! Ætlar þú aldrei að verða mannlífsreitur friðar og frelsis, þar sem hver þjóð fær að ráða sínum málum ? Er hinn rómverski kúgunarandi enn í dag á ferðinni í allra handa líki um lendur þínar ? Verður bölvun sú aldrei þvegin af skildi þínum, fyrr en í vítislogum kjarnorkustyrjaldar, við endalok mannkynsins ?