Ein háöldruð kona !

 

Heimurinn er skrítinn og ekki lagast hann með furðulegheitin. Nýlega dó 96 ára gömul kona og milljónir manna virtust ætla að gráta úr sér augun. Er virkilega eitthvað undarlegt við það að 96 ára gömul manneskja deyi ?

 

Hélt fólk kannski að viðkomandi persóna myndi aldrei deyja ? Var búið að setja hana á svo háan stall ? Sá fólk ekki að hún var að verða kengbogin, líklega af þunga ábyrgðarinnar út af minnkandi Bretavægi og hverfandi heimsveldi  -  eða þá af fjölskyldu-hrellingum seinni ára á litla sviðinu ?

 

Þarf heil þjóð virkilega að fara á límingunum við andlát sem þetta ? Skilur fólk ekki að þessi margumtalaða tuttugasta og fyrsta öld er sá tími sem á ekki að gegnumgráta sig út af löngu dauðum eðlum, geirfuglum eða kóngafólki. Þetta á allt að fara á ruslahaug liðinnar sögu, enda á það hvergi annarsstaðar heima. Er þetta hin mikla þróun mannsandans frá síðustu aldamótum ?  Ég bara spyr ?

 

Í útvarpsfréttum meðan Bretadrottning lá á líkbörunum, sagði fréttamaður : ,,Elísabet annar“ og ennfremur að Karl II tæki við. Hverskonar íslenska er þetta og hverskonar söguþekking býr þarna að baki ? Segja ber auðvitað Elísabet önnur og Karl er þriðji kóngurinn á Bretlandseyjum með þessu nafni !

Karl I var hálshöggvinn og ekki að ástæðulausu, sonur hans Karl II var landflótta um skeið en komst til valda eftir Cromwells-tímann og reyndist slakur þjóðhöfðingi, eins og raunar Stúartarnir allir, sem voru merkisberar sérgæðanna eins og aðrir þrælahaldshöfðingjar sögunnar !

 

Í blaði einu var minnst á mann sem fór héðan til London til að vera viðstaddur þessa ,, útför aldarinnar“. Hann var sagður vera konungs-sinnaður jafnaðarmaður. Hverskonar fyrirbæri er það ? Vita menn ekki að konungur og aðall hafa alla tíð verið ein mesta fyrirstaða jafnaðarmennsku í heiminum. Fulltrúar ,,bláa blóðsins“ í veröldinni !

 

Nei og aftur nei, burt með hégómann og tildrið og falsaðar sögukenningar. Elísabet II (önnur, ekki annar !) var orðin háöldruð kona og eflaust södd lífdaga. Þreytt eftir líf þar sem hún fékk eiginlega aldrei að vera í friði. Nú er hún farin á eftir Pusa sínum og það er eðlilegasta mál í heimi !

 

Sonur hennar er nú kóngur, líklega rétt ófarinn á elliheimilið - eða fer hann ekki þangað eins og annað fólk í hinum mikla jafnaðarheimi Bretlands ? Er það ekki einmitt þessvegna sem jafnaðarmenn frá Íslandi fara í slíka útför sem hér um ræðir ?

 

Eða eru þar kannski einhver allt önnur sjónarmið sem ráða sem eiga ekkert skylt við jafnaðarmennsku og taka fyrst og fremst mið af hégóma og yfirborðsmennsku ? Það skyldi þó aldrei vera ?

 

Þvílíkt tilstand út af eðlilegasta framgangi og endalokum mannlegrar tilveru !