Um undur bláan eðalkrata

 

 

" Margur snatinn miður klár

margt nú glatað hyggur.

En eðalkrati undur blár

aldrei flatur liggur ! "

Einn ágætur samborgari minn hér á Skagaströnd verður seint sakaður um það að vera litlaus. Þar á ég við Steindór Rúniberg Haraldsson, en hann kemur víða við sögu í málum og hefur um alllangt skeið gegnt ýmsum störfum fyrir samfélagið undir Borginni. Steindór er líflegur maður, með kvikasilfur í öllum taugum og á það til að fara á kostum þegar sá gállinn er á honum. Hann er opinn fyrir húmor, glettinn og spaugsamur og yfirleitt aldrei til leiðinda þar sem hann er á ferð.

Mér þykir vænt um Steindór og einkum þó vegna þess að í brjósti hans býr hlýr strengur sem einna best sýnir sig þegar einhver ratar í raunir eða á bágt. Þá er Steindór manna líklegastur til að bjóða fram aðstoð sína og mæla af munni fram uppörvunarorð. Það kemur alltaf í ljós með einum eða öðrum hætti hvað í mönnum býr og innréttingin í Steindóri er að mörgu leyti ágæt þó kannski mætti pússa og laga eitthvað smáræði hér og þar.

Steindór er sérfræðingur í mörgu og það er hægt að fletta upp í honum varðandi allskyns matargerðarefni því hann veit allt um þá hluti sem hægt er að vita. Ég man ekki betur en hann segði við mig einu sinni þegar hann kom sem oftar í loftköstum inn í verslunina hér á staðnum: " Það er til í heiminum 21 tegund af pipar og ég þekki þær allar !

Og þetta var sagt með svo miklum sannfæringarkrafti að mér datt ekki í hug að rengja manninn, enda Steindór þekktur að öðru en ósannindum.

Eins og mörgum er kunnugt hefur Steindór lengi reynt að róa sínu hugarpólitíska fleyi undir fána Samfylkingarinnar, en oft hefur mér þó virst sem rætur hans séu nokkuð bláar og það svo að iðulega grisji þar í gegn. Stundum hefur mér fundist á mæli hans, er við höfum átt tal saman, sem útrásarvíkingar og ofurlaunamenn væru menn að hans skapi, en líklega hefur mér skjátlast í þeim efnum, enda veðrabrigði mörg í manninum og erfitt að henda reiður þar á öllu.

En nú fyrir skömmu sendi Steindór frá sér fundarboð, þar sem hann reifaði hugmynd sína um stofnun Samfylkingarfélags á Skagaströnd. Stillti hann svo til að stofnfundurinn yrði þann 1. nóvember, en Steindór sem vafalaust er vel að sér í kirkjusögu, veit áreiðanlega að þann dag hóf Marteinn Lúther siðbótarsókn sína gegn kaþólsku kirkjunni árið 1517.

Þar sem Steindór hyggst greinilega hefja siðbótarstarf í pólitískum skilningi á Skagaströnd, var dagurinn því ekki svo illa valinn. Þar við bætist að 1. nóvember er messudagur allra heilagra og mun sú nafngift eflaust hafa átt vel við þá sem mættu á þessum fundi, sem verður hugsanlega síðar meir bókaður í sögu Skagastrandar sem upphafspunktur nýrra tíma.

Býst ég því alveg eins við því að Steindór negli brátt skjal upp á 95 siðbótaratriði á aðaldyr Kántrýbæjar og verður fróðlegt að yfirlíta þá efnispunkta þegar þar að kemur. Aflátsbréf Mammons hafa sem kunnugt er gengið kaupum og sölum um allt Ísland undanfarin ár og Tetzelar þeirrar skurðgoðadýrkunar hafa sannarlega verið margir.

Og nú er svo komið, að Steindór Rúniberg Haraldsson er að eigin sögn orðinn pólitískur siðbótarmaður gegn frjálshyggju-fasisma og sótsvörtum sósíalisma !

Í umræddu fundarboði notaði Steindór nefnilega tækifærið til að vara við framangreindum stefnum sem slæmum valkostum fyrir framtíðar-samfélag okkar Íslendinga og fannst mér satt að segja einkennilegt að hnýtt væri þarna í sósíalismann um leið og frjálshyggjuna, sem nú hefur þó gert mestu skömm af sér sem framin hefur verið í Íslandssögunni.

Reyndar flögraði það að mér sem snöggvast, að kannski væri fundarboðið vottur um pínulitla tækifærismennsku af hálfu Steindórs, en ég sló þeirri hugsun snarlega frá mér því auðvitað vita allir að Steindór er enginn tækifærissinni !

Ég las fundarboðið nokkrum sinnum yfir og þótti mér textinn verða því skemmtilegri sem ég las hann oftar. Þó ætla ég ekki að úttala mig sérstaklega um það hvað skemmti mér mest, heldur vil ég aðeins velta því fyrir mér hvað átt er við með sótsvörtum sósíalisma ?

Oft var hér á árum áður talað um kommúnisma eða bolsévisma og skorti þá ekki neikvæð lýsingarorð, en sósíalismi þótti nú vægari kenning og yfirleitt var hvorki talað þar um eldrautt eða sótsvart. Ég veit heldur ekki betur en jafnaðarstefnan sé grein af hinum sósíalíska kenningameiði og er því ekki alveg með á hvað Steindór vinur minn er að fara þegar hann talar um sótsvartan sósíalisma.

Þó vil ég ekki útiloka að eitthvað slíkt geti verið til - í líkingu við svartan pipar !

Ég veit þó ekki til þess að sósíalisminn hafi unnið hér nokkur slík hervirki á efnahag manna sem kapitalisminn hefur gert að undanförnu í nafni  Sjálfstæðisflokksins og frjálshyggjunnar  -  eða að nokkur hætta sé eða hafi verið á því að hann gerði það sem eitthvert sótsvart andfélagslegt fyrirbæri.

Sumir halda því fram að ríkissósíalismi hafi verið hér við lýði frá 1917 til 1989, og hafi svo verið, hefur sósíalismi gegnt lykilhlutverki í því að byggja upp íslenska ríkið, allt þar til frjálshyggjan tók yfir og spillti stöðu mála.

Sósíalismi er félagsleg stefna sem tekur sérstakt mið af heildarhagsmunum og eins og ég gat um áðan, er jafnaðarstefnan, sósíaldemókratisminn, afkvæmi sósíalískrar hugmyndafræði. Ef Steindór er, með því að tala um sótsvartan sósíalisma, að vara við því að menn gangi of langt í sósíalískum þjóðfélagsaðgerðum, svona svipað og jafnaðarmenn gerðu að lokum í Svíþjóð, þá get ég alveg verið honum sammála í því að margt geti verið að varast í þeim efnum sem öðrum.

Það á að hjálpa þeim sem þess þurfa, en ekki að ala ómennsku upp í fólki.

Ég er hinsvegar ekki hlynntur Samfylkingunni og verð það seint, en ef til vill er þó einhver von um vilja til góðra verka frá þeim flokki, meðan menn eins og Steindór Rúniberg Haraldsson telja sig þar innanborðs, þó mér finnist sem rætur þeirra margra séu fullbláar fyrir minn smekk -  og það að Steindóri meðtöldum !

En nú liggur fyrir að Steindór Rúniberg Haraldsson hefur svarið af sér alla samúð með frjálshyggju og tekið það skýrt fram um leið, að sótsvartur sósíalismi sé ekki heldur valkostur að hans mati.

Þá vitum við það - þó þessi hugtök séu annars sennilega nokkuð á reiki í óstýrilátum og sveiflukenndum kolli okkar ágæta samborgara.

En litríkur er Steindór og viss er ég um að mörgum þætti Skagaströnd mannlífslega snauðari ef hann tæki allt í einu upp á því að marséra út af bæjarsviðinu og fara að sinna sínum pólitísku piparfræðum annarsstaðar !

Röskur er hann Rúniberg,

rær á kratafleyi.

Bráðlátur í blóð og merg,

brunar fram um vegi.

 

Öryggið í svipnum sést,

sæll hann málum skipar.

Þekkir inn á efni flest,

eins og salt og pipar.

 

Þó ég ekki á árum þar

iðki fingratöku,

bið ég honum blessunar,

bæði í svefni og vöku !