Frumort vantraust á ríkisstjórnina

Ég brjóta vil ei brákaðan reyr

og byrja skamma raus.

En sé á öllu að hann Geir

er alveg getulaus !

 

Ég vildi reyna að vera hress

og vita fátt til meins.

En tel þó ljóst að Imba S

er ekki fær til neins !

 

Ég kysi að hefja hugarfley

og hækka vonarkveik.

En Þorgerði ég þoli ei

og þykjustunnar leik !

 

Ég vil ei þurfa að sitja um svið

við sálræn rofabörð.

En Björgvin og hans bankalið

er brotalamahjörð !

 

Ég vildi margan geta glatt

og glætt hinn létta brag.

En mér líst illa á Árna Matt

og allt hans háttalag !

 

Ég kysi að geta stundir stytt

og starfshönd lagt á plóg.

En Össur vekur ógeð mitt

og andúð meira en nóg !

 

Ég vil ei níða náungann,

og nærist best við frið.

En Einar Kristinn - karlinn þann

ég kann sko ekki við !

 

Ég þrái að eiga inni í mér

þann yl sem fyrr þar var.

En Kristján Möller maður er

sem mýkir ekkert þar !

 

Ég kysi að horfa hugar rór

á höft sem verði leyst.

En gaukum á við Guðlaug Þór

ég get í engu treyst !

 

Ég vil ei glata glórunni

og glötun eina sjá.

En þegar ég heyri í Þórunni

er þolinmæðin smá !

 

Ég kysi að geta varnir veitt

og við það hugur dvelst.

En Björn í engu bætir neitt

sem bæta þyrfti helst !

 

Ég vildi að eitthvað vekti trú

á viðgang mála hér.

En vantraust fyllir vitund nú

svo vanhæf stjórnin er !

 

Og gjörvöll þjóðin gæti að sér

og geri síst það eitt,

að treysta á það sem ekkert er

og aldrei verður neitt !