Orkupakkaþrenna !

 

 

 

Bölvun skapar Brussel-drekinn,

birtir þjóðum margvís spjöll.

Litli fingur fyrst er tekinn,

fylgir síðan höndin öll !

 

Sjást þar gerðir svika frakkar,

sem fá víða lendingar.

Þessir árans orkupakkar

eru djöflasendingar !

 

Nú er þörf á tápi í tafli,

tryggð frá þjóðar rótunum.

Til að verjast Vítis afli

verður að standa á fótunum !

 

 

         oooOooo

 

,,Lífskjarasamningar ?” Öllu má nú nafn gefa !

 

Það hlýtur að liggja í hlutarins eðli, að allir kjarasamningar snúist um lífskjör og af hálfu forustu launþegasamtakanna einhverja viðleitni til bættra mála í þeim efnum. Það er því nokkuð undarlegt að síðustu samningar skulu sérstaklega hafa vera útnefndir Lífskjarasamningar og það með stórum staf !

 

Ekki er þetta síst skrítið vegna þess að svo virðist einna helst sem snúið hafi verið upp á handleggi launþegaforustunnar í samningaferlinu undir lokin. Það var eins og einhverjir nauðasamningar hefðu verið gerðir, í skugga WOW gjaldþrotsins, loðnubrestsins og annarra áfalla í þjóðar-búskapnum. Eitthvað gerðist þar sem ekki hefur verið skýrt !

 

Ekki er heldur ólíklegt að umrædd nafngift á samningunum sé komin frá einhverjum fjölmiðlum sem hafi viljað fá skrautlega fréttafyrirsögn af framgangi mála, en sérstakt gildi betri lífskjara hafa þessir samningar ekki fært með sér sem neinu nemur og er það vissulega vonbrigðaefni !

 

Ekki virtist heldur almennur fréttaflutningur af samningamálunum hafa verið sómasamlega settur fram, því það var eins og viðkomandi verkalýðs-forkólfar væru settir í hálfgerðan skammakrók í ýmsum viðtölum. Það lá við að þeim væri stöðugt álasað fyrir að vera að skemma íslenska ,,kærleiks-samfélagið” og skaða þjóðarhag með þessu kjaramálabrölti sínu. Þannig virtist tónninn oft vera í þessum viðtölum !

 

Það var allt öðruvísi viðmót hjá fréttamönnum við talsmann atvinnurekenda, enda er sá maður með engilhreina ásjónu og talaði alltaf hástemmt fyrir heildarhag þjóðarinnar. Það hefði enginn getað ímyndað sér af málflutningi hans að þar væri til viðtals fulltrúi einhverra sérhagsmuna. Svo innilega tjáði hann yfirleitt samúð sína með lágtekjufólki og virtist alfarið viðurkenna þörfina á því að bæta hlut þess !

 

En ef allir voru sammála um það nauðsynjamál, við hvern var þá verið að berjast til að koma því fram ? Og hvernig stendur þá líka á því að hér eru í ýmsum tilfellum greidd skammarlega lág laun ?

Einhverjir gætu hugsanlega svarað þeirri spurningu og farið þar nokkuð nærri því rétta, en varla þó talsmaður atvinnurekenda, þó hann virðist jafnan vilja koma fram í viðtölum sem einlægur ábyrgðarfulltrúi allra !

 

Íslensk verkalýðshreyfing hefur löngum liðið fyrir það, að innan hennar hafa alltaf verið til staðar einskonar fimmtu herdeildar klíkur, sem þjónað hafa þar með allt öðrum hætti en eðlilegt er. Markmið hafa sjaldnast verið mótuð af fullum heilindum allra sem hafa að málum komið og oftar en ekki hafa orðið ofan á málamiðlanir sem spillt hafa réttum gengismálum innan hreyfingarinnar og aukið margskonar óvinafagnað !

 

Ef fram koma verkalýðsforingjar sem virðast hafa fullan hug á því að standa sig vel og vilja vera trúir skyldum sínum á réttan hátt, vill býsna oft fara svo að þeim verði fljótlega steypt af öflum innan og utan hreyfingarinnar sem starfa saman. Slíkt samstarf snýst yfirleitt ekki um annað en sérgæsku þeirra sem að því koma og sáir því aðeins – eins og menn ættu að vera farnir að þekkja - fyrir síauknu svikaferli og spillingu !

 

Lífskjör almennra launþega búa alltaf við sína fjendur, því hugsun þrælahaldara er jafnan full af blóðsugufíkn. Slíkir aðilar reyna alltaf – með einum eða öðrum hætti - að koma sér upp þrælum – láglaunafólki, til þess að geta hirt ávinninginn af öllu erfiði þess. Þar sést mannseðlið - enn sem fyrr - oftast í sinni svörtustu mynd !

Píslarvottar eða gróðapungar ?

 

 

Það hafa margir orðið píslarvottar í þessum heimi og þurft að líða mikið. Fólk sem hefur staðið heilt í trú sinni og sannfæringu hefur oft hlotið slík örlög. Það er eitt af hinum miklu harmsefnum Sögunnar !

 

En þjáningar píslarvotta hafa sjaldnast verið verðlagðar á peningalegum mælikvarða, enda er slíkt ekki hægt. Hinsvegar virðist sem sjónarmið nútímamanna gangi út á það að allt megi bæta með peningum !

 

Það er undarleg siðvilla að setja verðmiða á allt nú til dags og jafnvel það sem enganveginn er hægt að bæta. Konur fá greiddar bætur hafi þeim verið nauðgað og þar með á víst allt að vera klárt og kvitt, - líklega ekki síst fyrir nauðgarann. Hann á þá kannski að geta sagt stórhneykslaður eftir á :

,, Hvað er þetta, af hverju er verið að nudda mér upp úr þessu, ég er búinn að borga henni fullar bætur !”

 

En hvernig er hægt að meta andlega og líkamlega áverka í slíkum tilfellum til fjár ? Hvernig getur kona sem verður fyrir slíku ofbeldi fallist á að þiggja peningalega bótagreiðslu fyrir slíkt eins og það sé kvittun fyrir allt sem henni var gert og hún megi bara vera ánægð ?

 

Það er eins og nútíminn sé að reyna að leysa siðfræðileg úrlausnarefni mannshugans á eins veraldlega praktískan hátt og unnt er og alfarið á kostnað þeirra andlegu verðmæta sem hverjum manni eiga að vera gefin !

 

Nú eru í gangi eftirhreytur klúðurslegrar meðferðar dómskerfisins á málum sem sköðuðu ófáa einstaklinga sem fyrir sökum voru hafðir án fullnægjandi sannana, og dæmdir og brennimerktir sem glæpamenn. Þeim málum virðist vera stefnt í þann farveg að peningalegar bætur eigi að gera þar allt slétt og fellt !

 

Þar virðist margra ára ómældur sársauki og sálarkvöl einstaklinga, sem sumir hverjir eru nú því miður látnir, fyrst og fremst orðið peningalegt hagsmunamál sem virðist snúast um það eitt að fá sem hæstar bætur !

 

Það er ekki langt síðan ýmsir þekktir lögfræðingar sáust í sjónvarpi óska hver öðrum til hamingju með ætluð málalok í þessu mesta dómstóla-vitleysumáli seinni ára. Það sýndist vera mikill jólahugur í mannskapnum, þar var mikið faðmast og klappað á bök og sumar konur virtust kysstar óspart, að minnsta kosti þær sem þóttu frambærilegar til slíkra hóta. Tárin flæddu og allir litu út fyrir að vera svo dæmalaust ánægðir með niðurstöðu mála – allir sáttir að leikslokum !

 

En spyrja má meðal annars, hvaða þátt áttu lögfræðingar í ferli umræddra mála ? Hverjir annast um dómskerfið í landinu og eiga að tryggja að réttlætið fái þar sinn framgang ? Hverjir voru ábyrgir fyrir öllu klúðrinu ?

Hvernig gátu þessi mál farið eins og þau fóru með allt þetta faglærða og sérfróða kerfislið að störfum sem átti að gæta laga og réttar ?

 

Hversvegna fór svo að píslarvottar einir voru framleiddir á gangsettu færibandi dómskerfisins í gegnum umrædd málaferli og nánast allt gert þar með öfugum hætti, jafnvel með hjálp yfirlýstra sérfræðinga erlendis frá ?

 

Og nú virðist sem skaðabótamál séu næsta skrefið og á þeim eiga lögfræðingarnir líka að fitna. Og að sjálfsögðu á almenningur að borga allt klúðrið þegar verðmiðinn hefur verið samþykktur af öllum aðilum !

 

Já, það virðist sem sagt vera aðalmálið að hinar peningalegu bætur verði sem hæstar svo að þeir sem við þeim taka geti tekið því rólega það sem eftir er, – jafnframt því líkast til að borga sínum lögfræðingum samþykktar summur fyrir vel unnin störf !

 

Það er sitthvað í þessu ferli sem virkar eiginlega á þann veg, að píslarvætti þeirra sem voru andlega myrtir af ranglæti kerfisins í þessum málum virðist eiga fyrir sér að verða - sögulega séð - lítið annað en fundin leið til fjáröflunar !

 

Enn sem fyrr á að leysa samfélagslegt vandræðamál með því að bjóða fólki peningalegar bætur vegna ranginda sem ekkert getur í raun bætt.

Siðleysi samtímans virðist þannig jafnvel geta valdið því að píslarvottar geti breyst í gróðapunga ?

 

Á hvaða leið erum við í réttarfarsmálum ? Eru lögfræðingar orðnir ríki í ríkinu ? Undir hvaða reglum starfa skiptastjórar, hverjir skipa þá og hverskonar sjálftökuréttur á launum virðist vera í gildi þar ?

Mörgum þykir sem lögfræðingur sem fær einn stóran bita af slíku tagi geti bara farið á eftirlaun að því loknu og lifað flott !

 

Afskaplega margt í sambandi við dómskerfið í landinu virðist orðið ógeðfellt í meira lagi og þar er að sjá sem stöðug sérgæsku hagsmunamál peningalegs ávinnings séu farin að kasta svo stórum og dökkum skugga á réttlætisgyðjuna að hún virðist bara ekki sýnileg lengur !

 

Flækjustigið í dómskerfinu virðist stöðugt breiða úr sér og fátt sýnist þar á hreinum grunni. Jafnvel erlendir aðilar með öll sín óstandsmál gagnrýna kerfið hér og telja augljóst að margt sé þar til meins og skaða.

Ekki virðumst við ganga götuna til góðs í réttarfarslegum efnum !

 

En eitt er þó sennilega í allra augum víst og ljóst og það er - að lögfræðingar í þessu landi eru ekki neinir píslarvottar og verða það líklega seint !

Rétttrúnaður og hatursorðræða !

 

Skilaboð sem send eru út til almennings nú á tímum eru oft undarleg, hvort sem um er að ræða boð frá stjórnvöldum, sjálfskipaðri menningarelítu, fjölmiðlavaldi eða háskólasamfélagi, svo eitthvað sé nefnt. Slíkir umboðsaðilar fyrir yfirlæti og uppskrúfaðan menntahroka tala að miklu leyti á svipuðum nótum og þeir hafa löngum gert og eiga litla samleið með almennum hugsunarhætti !

 

Þeir segja til dæmis að fólki sé ekki treystandi til að búa við eðlilegt mannfrelsi. Það þurfi að setja því mörk hvernig það talar og tjáir sig svo það særi ekki aðra. Það þurfi í stuttu máli að leiðbeina fólki til að hegða sér rétt frá A til Ö. Það er sem sagt talað niður til fólks með ýmsum hætti !

 

Kjarni málsins er hinsvegar sá, að þessir aðilar vilja setja hömlur á skoðanir sem falla ekki í kramið hjá þeim og aðlagast ekki þeirri sviðsetningu sem kalla mætti rétttrúnaðareinræði og snýst auðvitað um völd og áhrif í samfélaginu !

 

Forsjárhyggja þessara sjálfhverfu yfirhafningarhópa er oft með ólíkindum. Að sjálfsögðu telja þeir sig alltaf tala fyrir almennri velferð, en segja um leið að það þurfi að stýra málum, svo allt fari ekki í vitleysu. Og að sjálfsögðu á stýrivaldið að vera í þeirra höndum !

 

Fyrst var reynt að hamra það inn í almenning að ákveðnar skoðanir væru réttar og aðrar skoðanir ættu ekki rétt á sér. Það tókst með þeim hætti að þagga um skeið niður í nokkuð mörgum sem höfðu að mati rétttrúnaðarmanna óheilbrigðar skoðanir. En svo fór fólk að ýfast við þessum stöðuga þrýstingi og segja sína meiningu. Það þótti ekki gott og eiginlega hrein uppreisn gegn réttu agavaldi !

 

Þá fundu rétttrúnaðarmenn upp hugtakið hatursorðræða. Það vopn átti eiginlega að þagga niður í öllum þeim sem höfðu tilhneigingu til að tala á frjálsum forsendum. Svo voru samdar útfærslur á því hvað væri hatursorðræða og enn er verið að koma þeim sem flestum í lagalegan búning. En þær útfærslur voru auðvitað frá byrjun einhliða og túlkuðu og túlka áfram eingöngu sjónarmið rétttrúnaðarins !

 

Þegar rétttrúnaðarmenn lýsa því yfir að eitthvað sé hatursorðræða, þá segja þeir jafnframt að þar sé ekki um skoðanir að ræða og rétturinn til slíkrar tjáningar sé því enginn. Skoðanir sem ganga gegn þeirra sjónarmiðum eru sagðar vera fordómafullar og sem slíkar skaðlegar fyrir samfélagið. Þær eigi því hvergi rétt á að heyrast !

 

Þegar slíkum rétttrúnaðar-málflutningi er haldið fram, eru menn komnir býsna langt frá því sem Voltaire er sagður hafa sagt á upplýsingaöldinni: ,,Ég fyrirlít skoðanir þínar, en er reiðubúinn til að deyja fyrir rétt þinn til að tjá þær !”

 

Nútíminn hefur sýnt sig að vera miklu frekar tími skoðanakúgunar en upplýsingar. Fólki er fyrirlagt að hafa ákveðnar réttlínuskoðanir og því er innprentað að allt þar fyrir utan sé rangt, óheilbrigt og afvegaleiðandi. Og því miður virðist fjórða valdið oft á valdi einhverra rétttrúnaðar-sjónarmiða og þar með algerlega ófært um að sinna yfirlýstri samfélagslegri skyldu sinni að upplýsa almenning um mál með heilbrigðum hætti !

 

Ef þú hefur látið forrita þig inn í nútíma rétttrúnað af því tagi sem ég er að ræða hér um, ertu vafalítið hlynntur fjölmenningu, sækist eftir viðurkenningu af réttum aðilum fyrir víðsýni og fordómaleysi og ert að öllum líkindum í einhverjum hugarfarslegum tengslum við pólitískt fyrirbæri sem heitir Samfylking !

 

Samfylkingin er trúlega eini stjórnmálaflokkur landsins sem telur sig algjörlega hreinan af fordómum og þröngsýni. Þar ríkir rétttrúnaðurinn í æðsta veldi, þar svífur víðsýnin yfir vötnunum. Í Logalandi er allt hreint og hrukkulaust og slétt yfir. Þar þekkist varla öfugt orð – eða þannig !

 

En hvernig sem áróðurinn og umræðufalsið er annars framsett, verður því ekki mótmælt að hver og einn verður að axla þá skyldu að bera ábyrgð á orðum sínum og fara ekki lengra en eðlilegt siðferði og borgaraleg ábyrgð leyfir. Það verða hinsvegar allir að fá að meta þau mörk á eigin forsendum og aukin forsjárhyggja er sannarlega engin leið til lausnar þar !

 

Umboð rétttrúnaðarklíku til valds, hver sem hún annars er, hlýtur alltaf að vera rangt og öfugsnúið og leiða til vandræða. Þeir sem sækjast eftir slíku valdsumboði hafa að öllum líkindum of mikið álit á sjálfum sér og of lítið álit á öðrum. En maðurinn sem einstaklingur verður að vera sem frjálsastur að því að sinna ábyrgð sinni gagnvart sjálfum sér og samfélaginu !

 

Þegar valdsumboði er beitt í heimildaleysi og ofstæki rétttrúnaðarhyggju og reynt með þeim hætti að svipta aðra hugarfrelsi verða afleiðingarnar yfirleitt slæmar og við ættum að þekkja nokkuð mörg dæmin um slíkt !

 

Hvernig var hið vaxandi ofbeldisstig gírað upp á hinum friðsælu Norðurlöndum ? Með því að stjórnvöld buðu ótakmörkuðum fjölda innflytjenda að vaða uppi á þjóðarheimilunum. Þjóðirnar voru aldrei spurðar leyfis. Það var ekkert lýðræði viðhaft !

 

Hverjir eiga þessi lönd, þjóðirnar sem hafa byggt þau síðustu þúsund árin og meira til eða skammsýn yfirvöld sem taka enga ábyrgð á mistökum sínum og þjóna eigin landsfólki illa og sviksamlega ?

 

Ofbeldið kemur fyrst frá innflytjendum sem eru ekki aðlögunarhæfir. Þar virðist einkum vera um múslima að ræða. Þegar fram í sækir bregðast ýmsir heimamenn svo við hinni stöðugu ágengni með beitingu ofbeldis.

 

Hvorugt ofbeldið hefði komið til ef einhver skynsamleg stjórnun hefði verið á innflutningi fólks til Norðurlanda. Undirrótin liggur í þeim mistökum sem þar voru gerð og ætla seint að fá einhverja leiðréttingu. Yfirvöld grafa sig í villukenningum og neita að viðurkenna staðreyndir !

 

Að ætla að kveða niður frjálsa umræðu varðandi vandamál sem hafa verið búin til af skammsýnum valdaklíkum, með því að beita rétttrúnaðar-forskriftum og innleiða sérpantaðar lagasetningar um hatursorðræðu, er fáránleg aðferðafræði nú á tímum og gengur gegn lýðræðislegum frelsisgildum. Þar er eitthvað á ferð sem á rætur í myrkri miðaldanna !

 

Þar er verið að beita andlegu ofbeldi gegn fólki í skjóli valda og sérhagsmuna og reyna að fella kúgunarfjötra á sjálfstæða hugsun !

 

Látum ekki múlbinda okkur og segja okkur hverjar skoðanir okkar eiga að vera. Verum frjáls að því að meta mál á eigin forsendum og styrkjum lýðræðið með þeim hætti, eins og vera ber !

Þriðja ,,Jihad” gegn Evrópu !

 

 

Það liggur þegar fyrir, að umföðmun svonefndrar fjölmenningarstefnu er það versta sem gerst hefur í Evrópu frá lokum seinni heimstyrjaldarinnar. Og það hlálega er að þeir sem hafa helst veitt henni brautargengi, hafa tekið þá afstöðu margir hverjir einmitt vegna þeirrar styrjaldar, og talið að með því að gera álfuna að ætluðu sambýli allra, yrði komið í veg fyrir ágreining og styrjaldarhættu !

 

Hefði fjölmenningarstefnan verið það sem hún var sögð vera, væri líklega friðvænlegra og betra ástand í Evrópu nú en lengstum áður. En því er sannarlega ekki að heilsa og ástæðan er fyrst og fremst sú að búið er að hræra saman í einum potti ýmislegu sem á ekki neina samleið. Sá grautur er þegar orðinn þannig - að fæstir gleypa við honum með glöðu geði !

 

Nú er ofbeldi og ágreiningur í uppgangi mjög víða í álfunni milli ólíkra þjóðfélagshópa og Norðurlöndin fara ekki varhluta af því sem er að gerast. Þau hafa líka umfaðmað fjölmenninguna og súpa nú seyðið af þeim mistökum í auknum mæli með hverju árinu sem líður !

 

Innflutningur múslima í Evrópu stefnir ekki að aðlögun heldur yfirtöku. Fjölmenningarstefnan hefur verið notuð sem stökkpallur múslima inn í álfuna og blindan sem hefur ráðið ferð hjá þeim sem hafa farið þar með völd hefur vægast sagt verið yfirgengileg. Öll gildi sem menn áttu að verja hafa verið svikin og fótum troðin af stjórnvöldum sem sváfu á sinni vakt !

 

Múslimar sjá til þess að í þeim löndum sem þeir ráða yfir sé engin fjölmenningarstefna við lýði, ekki einu sinni að nafninu til. Þeir halda öllum völdum þar tryggilega í eigin höndum og munu aldrei sleppa þeim tökum. Þeir myndu aldrei þola það að þeirra lönd fylltust af innflytjendum sem aðhylltust önnur siðagildi, menningarleg sem trúarleg !

 

En innfluttir múslimar í löndum Evrópu þykjast hinsvegar margir hverjir vera mjög hrifnir af fjölmenningarstefnunni, enda þjónar hún prýðilega markmiðum þeirra og tryggir þeim fótfestu í löndum álfunnar og þar með mikið fjármagn úr samfélagssjóðum viðkomandi þjóða. Þeim hefur, sem reyndin sýnir, fundist ágætt að láta sjá fyrir sér með þeim hætti !

 

En fjölmenningarhrifning múslima er ekkert nema tímabundið yfirskin og ekki neitt sem vara mun til lengdar. Þó þeir séu og hafi verið bornir á höndum samfélagskerfa viðkomandi landa sem innflytjendur, munu þau kerfi sem slík verða aflögð ef þeir ná þeim völdum sem þeir stefna að !

 

Hvernig skyldi mönnum koma til með að líka það að verða annars flokks borgarar í eigin löndum ? Sagan segir okkur að alls staðar þar sem múslimar hafa komist til valda, hafi þeir þrengt kjör annarra og lagt sérskatt á það fólk sem ekki hefur játað þeirra trú !

 

Sú kúgun leiddi víða til þess að menn gerðust trúskiptingar og ekki síst þeir sem voru með hjartað þar sem pyngjan þeirra var. Sú saga er ljót sem þannig gerðist í mörgum löndum. Margir Serbar gengu til dæmis af trúnni á Balkanskaga og urðu múslimar. Afkomendur þeirra finnast nú á dögum í Bosníu og Hersegóvínu. En mestur hluti Serba stóðst kúgunareldinn þó hann brynni látlaust á þeim um 500 ára skeið !

 

Það stefnir að óbreyttu í þriðja ,,Jihad” í Evrópu, yfirlýst ,,heilagt” stríð múslima til yfirtöku í álfunni. Fyrsta árás þeirra var stöðvuð við Poitiers 732, önnur var stöðvuð við Kahlenberg 1683, og nú er sú þriðja farin að virka í Evrópu og með öllu lævísari hætti en hinar tvær. Hvar verður hún stöðvuð, þegar lítilmenni ein virðast vera til forustu í löndum álfunnar ? Hvar eru leiðtogar nú til dags í Evrópu sem jafnast á við Karl Martel og Jóhann III. Sobiesci ?

 

Það er sannarlega hægt að ná undir sig löndum með ýmsum hætti og við erum að sjá vaxandi dæmi um slíkt nú til dags og það jafnvel á Norðurlöndum. Hvenær á að snúast til varnar ?

Eiga börn okkar ekki að fá að erfa það sem við erfðum ?