Um svikræði og sérþarfir

Þar sem ég hef hér á undan ritað pistil um lýðræði og þjóðarþarfir, ætti ég kannski að fara nokkrum orðum um það sem kalla mætti svikræði og sérþarfir.

Að sjálfsögðu er þar um málefni að ræða sem rísa í gegn þeim hugtökum sem ég fjallaði um í fyrri pistli. Svikræði er alltaf eitthvað sem stríðir gegn almannaheill ekki síður en sérþarfir. Allt sem er svikult og blekkingum háð er andstætt heilbrigðum þjóðfélagsgildum og löghlýðin yfirvöld eiga að vernda þegnana fyrir svikræði og sérþörfum. En þegar yfirvöldin bregðast þeirri frumskyldu sinni og standa sjálf fyrir svikráðum sérþarfanna er voðinn vís.

Það leiðir til trúnaðarbrests milli almennings og yfirvalda og allt traust hverfur á undraskömmum tíma út í veður og vind. Það er aldrei góð tilfinning að finna sig svikinn og þegar sá svíkur sem síst skyldi verður beiskjan skiljanlega mikil. Íslensk yfirvöld hafa glatað almenningstrausti fyrir að bregðast skyldum sínum  við þjóðarheill og eru ekki að endurheimta það.

Og vegna hvers skyldi það vera ?

Vegna þess að þau halda áfram að skeina óhreina rassa í stað þess að huga að almannaheill. Að koma til móts við sérþarfa-mafíuna virðist yfirvöldum miklu hugstæðara mál en að hjálpa almenningi upp úr svikagryfjunni sem þau leyfðu að grafin væri til ránskapar á borgurum þessa lands.

Og þessi yfirvöld eru að setja sig upp á móti því að Hell's Angels komi hér, sem er reyndar slæmt mál í sjálfu sér, en nokkuð lengi þyrftu þeir djöflar, að mínu mati, að starfa hér áður en þeir næðu því að ræna svo miklu af fólki að það jafnaðist á við það sem bankar og yfirvöld hafa gert.

Það skyldi þó aldrei vera óttinn við slíka samkeppni sem gerir yfirvöld svona skilvirk og vakandi gegn hingaðkomu Hell´s Angels ?

Nú eru haldin málþing um gagnrýna hugsun af hálfu ýmissa menntamannahópa en hvar var þessi gagnrýna hugsun þegar Mammon óð á skítugum skónum yfir íslenska samfélagið og tók yfirvöld og leiðandi klíkur í þjónustu sína og jafnvel marga sem nú tala fjálglega um gagnrýna hugsun ?

Það eru margir á flótta frá fyrri ferli í dag, allt frá forsetanum og niður úr !

Og í alvöru talað er kýrljóst að íslenska ríkiskerfið er verulega illa sýkt af svikráðahyggju sérþarfanna og íslenska réttarkerfið er heldur ekki á góðum vegi statt og nýtur lítillar tiltrúar almennings. Að vantreysta yfirvöldum er því fullkomlega eðlileg afstaða af hálfu íslenskra borgara.

Traust er eins og eik í skógi. Traustið vex og dafnar við samskipti sem byggjast á heilindum. Eikin vex hægt en örugglega fái hún frið til þess. Ef eikin er hinsvegar höggvin rís hún ekki svo auðveldlega upp af rótum sínum á ný. Ef traustið er eyðilagt má mikið gerast til að það vinnist aftur.

Þjónustumenn ríkis og réttarkerfis eru oft svo hrokafullir í samskiptum við almenna borgara, að ljótar sögur af slíku ganga fjöllum hærra á milli manna.

Það sýnist t.d. ekki vera borin mikil virðing í þessu þjóðfélagi fyrir lögfræðingum og oftar virðist litið svo á að þeir séu fólki miklu frekar til bölvunar en gagns. Almenningsálitið telur það fullvíst að siðfræðileg viðmið séu ekki hátt metin innan þeirrar stéttar.

Það er að sjálfsögðu slæmt því auðvitað ættu lögmenn að njóta virðingar sem gæslumenn laga og réttar, ef allt væri eins og það ætti að vera. Lögfræðingar hafa hinsvegar verið mjög áberandi í nánast öllum málum sem tengst hafa hruninu og sennilega hefur engin stétt borið jafn mikið úr býtum fjárhagslega við allar þær hörmungar sem yfir þjóðina hafa dunið á síðustu árum. Ekki er hægt að fjalla um eitt eða neitt án þess að " njóta ráðlegginga " löglærðra manna og stimpil þeirra þarf nánast á öll skjöl. Engir virðast fitna meira en lögfræðingar á öllu hrunsbölinu og það er því ekki hægt að búast við því að almenningur hrífist af þeim sem virðast þrífast best á því sem veldur ógæfu og böli meðal fólks.

Við þurfum á öllum sviðum leiðandi fólk sem stjórnast af þjóðlegri sýn, við þurfum fólk í forustu sem vill duga sínu samfélagi, fólk sem er heiðarlegt og réttsýnt. Við þurfum sem sagt fólk sem er ekki eins og fólkið sem lætur fara vel um sig í kerfinu í dag á kostnað samborgara sinna og heldur samt að það haldi þjóðfélaginu uppi. Það fólk er háð duttlungum sérgæskunnar og verður aldrei frambærilegt sem fulltrúar almannaheilla.

Það þarf að ryksuga ríkiskerfið og hreinsa það af óværunni sem hlaðist hefur þar upp á liðnum árum. Það þarf að fá lifandi fólk til starfa þar, fólk sem dregur andann í vinnunni og hefur opin augu fyrir samfélagi sínu og vill þjóð sinni vel.

Ef það reynist ekki hægt vegna þess að spilling sé orðin svo víðtæk hér, gætum við reynt að fá nokkur hundruð Færeyinga til Íslands og gera þá að ríkisstarfsmönnum hér.

Þá þyrfti ekki að óttast svikræði og sérþarfir.

Hollusta Færeyinga gagnvart íslenskum þjóðarhagsmunum er nefnilega hafin yfir allan efa !