Eitt lítið Listastrandarkvæði !

Sjálfsagt spyr nú einhver Álfur utangátta: Hvaða Listastrandarkvæði er þetta, hvernig varð það nú eiginlega til ? Og ég skal svara því undanbragðalaust.

Það varð til nánast af sjálfu sér í sumar þegar Skagaströnd virtist sem aldrei fyrr breytast í eitthvað sem öllu heldur gæti heitið Listaströnd !

Já, Listaströnd !!!

Og þá má spyrja, hvað liggur að baki því áliti eða þeirri skoðun, að skapaður veruleiki samtímans sé nánast látinn æpa eftir slíkri nafnbreytingu ?

Það er fyrst til að taka að allt í mannlífinu virðist orðið heltekið ýmisskonar menningar-algleymi svo ekkert annað kemst að lengur. Venjulegt mannlíf hinna mörgu hverfur alveg í skuggann fyrir stöðugri uppákomu-áráttu hinna fáu, enda ganga hin veraldlegu máttarvöld í öllu á undan sem forustusauðir í þessari meðvitundarlausu menningardýrkun sem virðist tröllríða öllu í þjóðfélaginu og þá ekki síður í litla bænum undir Borginni :

Að menningunni er sagður feikna fengur

þó fæsta geri styrkir betur gáða.

En listafólk um allar götur gengur

og gjörningar á flestum sviðum ráða.

Um heimafólkið hugsar enginn lengur

því hreppsnefndin sér aðra leið til dáða !

Venjulegt íslenskt mannlíf þykir greinilega lítið spennandi borið saman við nýju fötin keisarans og nútímalega skraddaramennsku menningargeirans. Þar er þess krafist án afláts,  að allir bugti og beygi sig fyrir fötunum sem ekki eru til ! Og fólk er nánast varað við að vera að harma það sem farið er, því það sem komið hafi í staðinn sé svo miklu betra, þó það sé ekki neitt og hafi aldrei verið neitt og verði líklega aldrei neitt - nema hjákátlegur hégómi, vanitatum vanitas :

Það atvinnulíf sem allt við burtu misstum

var ekkert nema þrældómur og tjara.

En nú er hérna mikil kássa af kvistum

kynlegum - sem ráfa um allt og stara.

Og stefnt að því - að allir lifi á listum

og lykti bæði af kúadellu og þara !

Og eins og fyrr segir, forsjárhyggju-gúrúarnir, hitaveituhöfðingjarnir og sjóðsstjórar almennings-pyngjunnar á Skagaströnd, vita gjörla í hvað þeir vilja leggja peninga almennings.  Það er sko ekkert álitamál, því menningarvitar verða - jú, að standa undir nafni sem slíkir :

Og hreppsnefndin vill hlynna að gróðri slíkum

og hugsar stórt og talar margt í síma,

þó minna fari fyrir anda ríkum

og fundið ljós sé kannski bara skíma.

En ljómi er yfir listamannaklíkum

þó listaverkin bíði öll síns tíma !

Því hvert og eitt þessara óköruðu listaverka virðist eiga að segja á sínu hljóðlausa máli, í gegnum hvern vanskapaðan gjörning, eins og Jóhanna jafnaðarmennskunnar : " Minn tími mun koma !"

Og þeir sem halda þar í kenninguna og trúa blint á menninguna, láta því engan bilbug á sér finna og horfa hátt til vega, fullir af sannfæringu sjálfumgleðinnar :

Svo hreppsnefndin vill halda sínu striki

og hefur ennþá fé í buddu sinni.

Þar sjálfsmatið er steikt í stjörnu bliki

sem stælist við hin alþjóðlegu kynni.

Hún galar eins og hani á hæsta priki

sem heldur að hann stjórni tilvistinni !

Og þegar svo er komið virðist alþjóðleg og heimsleg hugsun farin að gera vart við sig svo um munar, hjá toppum tilverunnar í litlum bæ norður við Dumbshaf. Þá er einnig stutt í það, að stórveldisvitundin hjá þeim og menningarháklassa-algleymið gíri þá upp í að bjóða fulltrúum annarra forustuvelda til fagnaðar og veisluhalda heima á Listaströnd:

Og sendiherrum stórvelda hún stefnir

í staðlæg vé og borgar kostnað allan.

Og svo til veislu vitanlega efnir

og vandar sig með ræðuflutning snjallan.

Því snobbinu margir eru undirgefnir

og alltaf hringir víða - sauðabjallan !

Og Ísland í dag er nú ekki það sem það var, og ekki Skagaströnd heldur, enda eru hjörtu mannanna sjaldnast yljuð upp með hitaveitu og enn síður hitaveitu með innbyggðum reikningsskekkjum.

Margt hefur gengið á í skiptum fastsetu-yfirvaldanna hér á Ströndinni og almennings að undanförnu og það er farið að valda mikilli kólnun í samskiptum, samfara víðtæku og vaxandi vantrausti. Staðan varðandi það er því eftirfarandi :

Þó listafólk um allar götur gangi

og gjörningar á flestum sviðum ráði,

og menningin við sumum ilmi og angi,

er andinn hvergi er þjóðarsálin dáði.

Því traustið liggur dautt á víðavangi

við verri stöðu mála en nokkur spáði !

Við næstu hreppsnefndarkosningar verður trúlega borinn fram alveg nýr MADO-elítulisti og því hefur verið haldið fram að hann eigi að heita LISTALISTINN !

Hvað annað ?