Hvað skyldu íslenskir kjósendur vilja ?

 

Það er von að þannig sé spurt og margir telja raunar að Íslendingar viti ekkert hvað þeir vilji. Það sé allt á fljótandi gengi í heilastarfsemi þeirra og hafi lengi verið !

Og sumir gætu þessvegna sagt sem svo:

 

Stefnir flest í óláns átt

eftir röngu pípi.

Uppmálast á ýmsan hátt

allra flokka skrípi !

 

Samkvæmt skoðanakönnunum vilja kjósendur ekki sjá Bjarta framtíð, að minnsta kosti ekki þessa ímynd hennar sem gengur um í gulum jakka og virðist vilja gera kjörtímabilið að einum fjórða þess sem það hefur verið :

 

Óttars framtíð ekki er björt,

allt á vegi þröngum.

Og Björt er víst að verða svört,

valt er gengið löngum !

 

Vilja kjósendur Viðreisn undir nýjum formanni ? Hvað hefur nýi formaðurinn til brunns að bera ? Af hverju er gömul fyrirhruns-stjarna sett á oddinn hjá þessum afleggjara af íhaldinu og hver er boðskapurinn eiginlega ?

 

Viðreisn sína tungu teygir,

talar nokkuð sitt á hvað.

Margt er skrítið sem hún segir,

sennilega vanhugsað !

 

Formaður íhaldsins virtist um tíma vera orðinn svo mikill vandamálamaður í umræðu dagsins að það væri kannski að verða nokkur spurning vegna flokkshagsmunanna hvort hann væri heppilegur í starfið ? En Engeyjargoðinn stendur áhlaupin af sér, enda fulltrúi þeirra afla sem mest hafa áhrifin í kerfinu og víðar. Þó má kannski kveða:

 

Margt að venju mæðir Bjarna,

málin sýnast hvergi ljós.

Virðast liggja um vegi farna

vafningar úr spiladós ?

 

Skattahræðslupólitík íhaldsins með auglýsingum og viðvörunum er nánast að verða hlægileg í augum margra. Um þá hluti og flokkinn mætti því frá sjónarmiði almennings segja:

 

Sjálfstæðisflokkurinn ógeð er,

athugið hvað hann segir.

Enga skatta á auðmenn hér,

þeir eru svo nauðsynlegir !

 

Sigmundur sjónum hryggi er ekki af baki dottinn. Alltaf má fá annað skip og annað föruneyti var eitt sinn sungið og kannski hentaði það lag Sigmundi og ferli hans prýðilega og gæti orðið flokks-stef Miðflokksins:

 

Sigmundur sætabrauðsdrengur

situr á miðjunni,

feitur og fylgir ei lengur

Framsóknar gyðjunni !

 

Kannski er hann kominn að landi,

kannski á betri stað,

til þess að bregða brandi

berjast – og meika það !

 

Og þegar litið er á Samfylkinguna virðist brottflúið lið vera að skila sér aftur á heimaslóðir eftir fráhvarfið í fyrra :

 

Allt frá núlli er upp á við,

óðum hressist kratalið.

Samfylkingar Loga land

lítur von um betra stand !

 

Framsókn hefur búið við miklar hrellingar um skeið og kannski er hún bara komin á tíma – aldurs vegna :

 

Framsókn glatar stöðugt styrk,

stefnan sýnist ekki virk.

Hefur þar ei hreina mynd

hundrað ára beinagrind !

 

Og Vinstri græn – hvað á að segja um flokkinn sem íhaldið óttast mest, kannski bara þetta:

 

Með sín skógargrænu gen,

glettilega hress og pen,

kastar skugga á karlatrén

Kata litla Thoroddsen !

 

En hvað vilja kjósendur – það er málið ? Inga Sæland og hennar lið virðist hafa misst dampinn, Alþýðufylkingin er rödd hrópandans í eyðimörkinni, Dögun er komin að kveldi, en hvað skyldi svo koma upp úr kössunum ?

 

Munu hinir óákveðnu breyta ætluðum niðurstöðum einhverju sérstöku framboði til happs ?

 

Eða verður niðurstaða kosninganna ávísun á langvinna stjórnarkreppu og síðan vandræðastjórn sem verður bara sprengjuhætt bland í poka ?

 

Vonandi kemur eitthvað bitastætt út úr þessu því það kostar að kjósa – ekki síst árlega !