Um sögutúlkun sérhagsmuna !

 

Fyrir nokkru ræddi bloggari nokkur um byltinguna á Íslandi eftir hrun og er bersýnilegt hvert hann sækir ættir sínar í hugmyndafræðilegum efnum. Hann má líka hafa hverja þá hugsun sem hann vill fyrir mér, en þegar hann segir í umfjöllun sinni : ,,Frakkar höfðu þó rænu á að gera Robespierre höfðinu styttri,” er ekki hægt annað en að gera athugasemd við slíka umsögn, sem er bæði fölsk og ómerkileg. Það er ekki unnt að samþykkja slíka sögutúlkun sem gengur þvert á það sem gerðist í raun !

 

Menn eins og umræddur bloggari geta stundum talað eins og þeir séu komnir af stórhertogum í 30 ættliði og það í beinan karllegg. Alltaf reiðubúnir í raun að taka svari forréttinda-aðalsins, alltaf reiðubúnir að styðja hin ráðandi peningaöfl, sjálfum sér til hagnaðar og fyrir óbreytt ástand. Ég hef skömm á slíkum sérgæðingum !

 

Það var ákveðið samsæri gert gegn Robespierre vegna þess að sumir voru ekki lengur öruggir um sjálfa sig. Þar voru í hópi menn sem vissu sig hafa sitthvað óhreint í pokahorninu. Þeir voru langt frá því að vera fulltrúar fyrir alla Frakka þó sumir vilji orða það þannig. Robespierre átti sér víða stuðningsmenn. Foringjar alþýðufélaganna stóðu til dæmis allir með honum. Það er athyglisverð staðreynd !

 

En áður en reyndi á endanlegan styrk var búið að taka Robespierre af lífi, enda voru samsærismenn með lífið í lúkunum meðan hann lifði. Sumir þeirra munu líklega hafa séð eftir því síðar að hafa snúist gegn Robespierre, því með því gerðu þeir byltinguna nánast að engu og forréttindastéttirnar hreiðruðu um sig að nýju !

 

Sömu aðilar og fagna yfir drápi Robespierres eru hinsvegar fullir af hryggð yfir aftöku Karls I, svo ekki sé minnst á aftöku rússnesku keisarafjölskyldunnar. Þar sést með hverjum hjarta þeirra slær. Þeir hinir sömu hafa til dæmis enga samúð með þeim 200 manns sem skotnir voru af lögreglunni í Pétursborg á hinum alræmda blóðsunnudegi 1905. Það var bara óbreytt alþýðufólk – pakk !

 

Hvernig var það svo með Ceaucescu í Rúmeníu 1989 ? Talað er af vissum aðilum um að Rúmenar hafi tekið hann af lífi, eins og öll þjóðin hafi komið að því verki. Staðreyndin var hinsvegar sú að ýmsir menn sem höfðu ekki hreint mjöl í pokahorninu þögguðu niður í Ceaucescu, drápu þau hjónin án dóms og laga !

 

Menn sem höfðu jafnvel lengi verið samstarfsmenn og félagar einræðisherrans voru þar á meðal. Þeir vildu ekki að hann yrði leiddur fyrir dóm, því þá hefði hann getað vitnað gegn þeim og líklega dregið þá með sér í fallinu. Það var því tekin sú ákvörðun að þagga endanlega niður í honum og konu hans. Svo er talað um drápið á Ceaucescuhjónunum sem einhvern sérstakan réttlætisgjörning !

 

Osama Bin Laden var í svipaðri stöðu. Það átti alls ekki að handtaka hann og láta hann standa fyrir dómi. Það átti að þagga niður í honum. Hann vissi allt of mikið. Hann vissi allt of mikið um aðila sem vildu engan skít á sig fá, þó skítugir væru upp fyrir haus. Ástæðurnar fyrir því að Bin Laden snerist gegn Bandaríkjamönnum eru svo margar að þeim yrði seint gerð skil. En með því að gera út leiðangur til að drepa hann var hann gerður að píslarvotti í augum allra hermdarverkamanna Arabaheimsins og þeir eru hreint ekki svo fáir. Hann er hetjuímynd í augum þeirra og þannig séð hættulegri dauður en lifandi !

 

Ef vestræn gildi væru í raun og veru heiðruð, hefði átt að leiða þetta fólk fyrir rétt og dæma það til refsingar í ljósi þeirra sannana fyrir sekt sem komið hefðu fram við réttarhaldið. En það var ekki gert, einkum vegna þess sem fyrr greinir !

 

Að mæra löglausar aftökur er ekki siðaðra manna háttur. Og sá sem ætlar sér að skilja Söguna og lýsa framvindu hennar fyrir öðrum, verður að vera trúr staðreyndum.

Ef hann er það ekki, gerir hann málflutning sinn ótrúverðugan og í raun marklausan.