Á að nýta Covid sem kúgunartæki ?

 

Það gerist þegar menn halda að allt sé í himnalagi, ekkert ami að og það sé bara kominn enn einn dagur með venjuleg umsvif og ávinning, að jörðin fer að ganga í bylgjum eins og í San Francisco 1906, eða að það kemur flóðbylgja eins og austur í Asíu fyrir nokkrum árum og sópar öllu með sér, eða að eldur brýst upp úr jörðinni eins og í Vestmannaeyjum og glóandi hraunstraumar taka að renna að mannabústöðum með aðsteðjandi ógn !

 

Og það getur verið fjölmargt fleira sem getur fallið yfir heilu þjóðasamfélögin í einu vetfangi, án þess að nokkur viðvörun sé gefin og þúsundir mannslífa geta horfið á augnabliki. Covid-veiran segir okkur á ógnvekjandi og miskunnarlausan hátt hvað efnahagskerfi heimsins eru í raun varnarlaus þegar allt kemur til alls, enda eggin að verða öll í sömu körfunni. Ein veira ræðst til atlögu og allt er í voða um afkomu þjóða um allan heim. Ætlað öryggi er alltaf að sýna sig vera falskt og óáreiðanlegt !

 

En þegar efnahagsáföll dynja yfir sem afleiðingar af einhverju slíku, hugsa margir sér sýnilega til hreyfings. ,,Hvernig getum við grætt á ástandinu” virðast þungavigtarmenn hinnar samviskulausu fjármála-samtryggingar hugsa með sér um leið og þeir setja  hákarlapólitík sína á fullan eiginhagsmuna-snúning !

 

Og sú pólitík er síðan látin básúna boðskapinn að ofan og hver er hann ? Jú, svohljóðandi forstjóra-boðskapur : – Við viljum fá meira skipulag, meiri hagræðingu. Við viljum ná meiri afköstum út úr fólkinu. Við viljum lækka launin. Og svo segja þeir við sjálfa sig : ,,Þó að við séum með ofurlaun er ekkert vit í því að fólkið sé með ofurlaun. Þá verður ekki hægt að greiða neinn arð !”

 

Og einkaframtakið ofursjálfbæra vill enn og aftur skríða inn fyrir þröskuldinn hjá Ríkinu. Jafnvel þó stutt sé síðan hástemmt forstjóratal hljóðaði upp á góða stöðu og grobb því samfara, er nú engin leið fær nema að klóra í skattpeninginn og láta almenning borga !

 

En þegar einhver aðili í samfélagsfjölskyldunni virðist vera kominn með allt of háar hugmyndir um sjálfan sig og heldur að hann sé ómissandi, heldur að hann geti sett fram endalausar kröfur og rekið sitt bú á annarra fé og kostnaði, er hann orðin ógn fyrir heilbrigða fjölskylduhagsmuni !

 

Og hvað er þá til ráða ? Á viðkomandi aðili að komast upp með frekjuna og yfirganginn ? Á hann að fá að halda fjölskyldunni í gíslingu ? Á hann að fá að ganga í samfélagssjóðinn á forsendum eigin reiknings þegar honum sýnist og greiða svo hákörlum arð á veltuárum og gefa skít í almannaheill ? Er það þannig sem við Íslendingar viljum standa að málum í okkar þjóðfélagi á því Herrans ári 2020 ?

 

Eiga blóðugir mannætuhákarlar að fá að éta hér niður lífskjör og áunnin réttindi alþýðu manna án þess að snúist sé til varnar af dug og hörku ? Þarf almennt launafólk ekki að drífa sig að því að skilja hvað er raunverulega í gangi – og lífeyrissjóðaleiðtogar eins og Drífa líka !

 

Á einhver Boga dregin hagnaðarlína að fá að ráða samfélags-sáttmálanum og grafa undan öllum friði hér ? Nei, enginn er ómissandi og þegar sumir sýnast vera með það í huga að fara langt yfir strikið, hegða sér þannig að þeir teljast ekki lengur hæfir í eigin fjölskyldum, þá verður að ganga að því með hörku að hreinsa til og vísa óværunni á dyr !

 

Svonefndur erkibiskups-boðskapur heyrist víða en honum á ekki að hlýða og síst af öllu þegar almenn frelsismál þjóðarfjölskyldunnar eru annarsvegar. Hákarla-samþykktir lokaðra funda boða almennu launafólki ekkert réttlæti og hafa aldrei gert. Sérgæskan má ekki fá að kæfa manngæskuna, með tilbeiðslu sinni við upphrúgað altari Mammons !

 

Þjóðarviljinn þarf að endurvígjast að krafti og manndómi og hann verður á öllum tímum að hlýða þeirri skyldu sinni að rísa gegn þeim myrkraöflum sem brugga launráð gegn almennum og áunnum mannréttindum lýðræðis og frelsis í þessu landi. !