Veruleikinn elur á heimsku !

 

Samtíminn er ekki sem heilbrigðastur þegar á allt er litið og kallar í mörgu fram veruleika sem virðist ekki byggður á sérlega mikilli dómgreind !

 

Maðurinn elur á andstæðum með háttalagi sínu og virðist meira og minna í uppreisn gegn Skapara sínum og því sköpunarverki sem byggt var á heilnæmum aðstæðum í hreinni náttúru endur fyrir löngu !

 

Það er því augljóst að maðurinn byggir ekki upp á heilbrigðan hátt, hann rífur miklu frekar niður. Og fólki virðist bókstaflega kennt og innrætt að hafa svo miklar þarfir, að það á að réttlæta öll afglöp sem framin eru gegn Skaparanum og sköpunarverkinu. Sífellt glymur í eyrum fólks : ,, Þú þarft að fá þér þetta og þetta og þetta, o.s.frv. “

 

Niðurstaðan verður sú að efnishyggjan tekur algerlega yfir í lífi fólks. Heilbrigt fjölskyldulíf lamast því báðir forsjáraðilarnir vinna úti og veitir ekki af. Börnunum er hent út og suður og allir eru á hlaupum eftir nýjum ávinningi !

Margir taka sér aðra vinnu á kvöldin til að auka greiðslugetuna því alltaf þarf að kaupa eitthvað nýtt og betra. Þrælahald nútímans lýsir sér ljóslega í gegnum allt kaupæðið, því allir eru að verðlauna sig með einhverju fyrir ómanneskjulegt vinnuframlagið og álagið sem því fylgir !

 

Smám saman skapast sú válega veruleikamynd, að fólk gefur sér ekki tíma til að lifa. Það treystir sér ekki og getur ekki verið manneskjulegt smástund því þá heldur það að það sé að missa af einhverju. Svo það heldur áfram að hlaupa lífið frá sér, í ímyndaðri sókn að einhverjum ávinningi !

 

En lífshamingjan felst ekki í söfnun dauðra hluta og efnishyggju átrúnaði.

,,Gleðin er heilust og dýpst við það smáa” var einu sinni sagt og hamingjan felst meira í því að eiga lítið en eiga mikið. Sá sem sankar að sér miklu verður þræll eigna sinna, hann á ekki eignirnar, þær eiga hann !

 

Hugfræðileg samtíðarhyggja mannsins er því meira og minna byggð á rugli. Sumir taka meira að segja þátt í vitleysunni þó að þeir sjái í gegnum hana. Það gildir að vera með, jafnvel þó verið sé að ganga fyrir björg !

 

Það sannaðist eftirminnilega fyrir hrunið. Enginn má fara að æpa að keisarinn sé ekki í neinu. Það þarf sakleysingja til þess að bera sannleikanum vitni og fáir eru saklausir í dag. Jafnvel börnunum er spillt frá fyrstu tíð með því að láta allt eftir þeim og agi er sagður af því illa !

 

Þegar vegirnir eru lagðir út í vitleysu, ana flestir hugsunarlaust eftir þeim.

Vitum við annars nokkuð hvert við erum að fara ?