Ósiðirnir koma alltaf aftur !

 

 

Fíknin gamla gildis þunn

geldir heilsu fríska.

Nikotín í nef og munn

nú er aftur tíska !

 

Þegar ég var að alast upp á Skagaströnd var tóbaksnotkun mikil og reykingar þóttu flottar. Þetta var á þeim tíma þegar kvikmyndastjörnur voru varla myndaðar öðruvísi en reykjandi og slíkar myndir voru í öllum blöðum og tímaritum. Þaðan var stíllinn sjálfsagt tekinn !

 

Á þessum tíma var nokkuð um fólk sem bæði tók í nefið og vörina. Að mestu leyti var þar um eldra fólk að ræða, aðallega karlmenn, en þó voru til konur sem voru ekki síður hneigðar fyrir tóbaksnotkun með þessum hætti því þessi ósiður hafði vald á mörgum !

 

Mér er enn í minni hvernig þetta blessað fólk leit út, einkum sumir karlarnir. Það var alltaf útferð úr nösunum á þeim og tóbakslækir runnu úr báðum munnvikjum. Ekki verður sagt að þetta útlit hafi verið fólki til prýði, en því virtist alveg sama. Fíknin réði !

 

Svo leið að því að þetta háttalag lagðist mikið til af. Gamla fólkið sem stundaði það mest dó og líklega heldur í fyrra lagi af þeim sökum og aðrir tóku ekki við. Reykingar minnkuðu að vísu ekki, en þessi sóðalega tóbaksnotkun fór að miklu leyti að heyra til liðinni tíð. Og mikið var það gott !

 

En ósiðirnir koma alltaf aftur ! Á síðustu árum hefur þessi tóbaksnotkun blossað upp á ný og nú hjá ungu fólki. Tóbak er tekið í nefið og vörina og ungir strákar hafa þar forustuna og eitthvað er um að stúlkur geri þetta líka. Aldrei hefði mig órað fyrir því að slíkt gæti gerst !

 

Það háttalag sem helst mátti sjá til gamalla sveitakarla hér áður fyrr, er sem sagt komið aftur og það er ungt fólk í blóma lífsins, sem hefur tekið upp á því að ástunda það. Svo undarlega hefur tekist til, þrátt fyrir alla fræðslu í skólum og víðar um ótvíræða heilsufarslega skaðsemi tóbaks !

 

Það undirstrikar það líklega, að þroskaferli mannsins í þessum heimi, er í raun eins og einhver síbjánaleg framhaldssaga sem fer hring eftir hring í framvindu sinni og skilar aldrei marktækum ávinningi þegar til lengdar er litið. Við lifum þannig óaflátanlega í meintri hringrás heimskunnar !

 

Hver ný kynslóð sér til þess, í hofmóði ungdóms síns, að vekja upp aftur mistök og ósiði hins liðna, í stað þess að læra af reynslunni og gera betur !