Nokkrar tölur um flóttamenn frá Úkraínu !

 

 

 

Hér eru tölur frá 6. desember síðastliðnum um þau lönd sem tekið hafa við flestum flóttamönnum frá Úkraínu. Hér verða nefnd  þau tólf lönd sem eru þar efst á blaði með tölu þeirra flóttamanna sem þangað hafa leitað :

 

Rússland 2.852.395

Pólland 1.529.355

Þýskaland 1.021.667

Tékkland 467.862

Ítalía 173.231

Spánn 156.753

Bretland 147.800

Frakkland 118. 994

Slóvakía 102.873

Rúmenía 98.103

Moldavía 98.027

Austurríki 89.244

 

Ísland með sína 360 þúsund borgara, er skráð með 1976 flóttamenn frá Úkraínu og Bandaríkin, mesta björgunarríki veraldar, með sínar 332 milljónir, hafa tekið á móti 1610 flóttamönnum. Rússland, sem samkvæmt vestrænum fréttastofum er alfarið skilgreint sem ofsóknaraðilinn í þessu vonda dæmi, hefur þannig tekið á móti langstærsta hópnum af flýjandi fólki frá Úkraínu og aðrir komast þar ekki einu sinni í námunda !

 

Hvíta Rússland, eitt nágrannaríkið, hefur til dæmis ekki tekið á móti nema 17.260 flóttamönnum. En af hverju flýja úkraínskir borgarar í svo miklum mæli til Rússlands ? Gera má ráð fyrir að þar sé um að ræða í einhverjum mæli Rússa eða fólk af rússnesku bergi brotið, en fjöldinn er samt svo mikill og vekur ýmsar spurningar varðandi það sem er þarna í gangi, því yfirleitt flýr fólk helst þann aðila sem ofsækir það !

 

Eitt af því sem má telja að Úkraínustríðið hafi leitt í ljós, er að sjónvarpsstjörnur eru ekki heppilegir þjóðarleiðtogar. Að vera í valdahlutverki í veruleikanum er allt annað en að leika hetju í sjón-varpinu. Volodimir Zelensky hefði líklega aldrei átt að yfirgefa sjónvarpið þar sem hann gat verið hetja áfram á skjánum án ábyrgðar, með þeim leikbrögðum sem þar tíðkast !

 

En maðurinn er samt sem áður orðinn margföld hetja á Vesturlöndum og gengi vísast hokinn eins og hershöfðingi undir öllum þeim medalíum sem hefur verið hrúgað á hann þar á bæjum sem vænta mátti. En það er hvergi rétt gildis-viðmiðun að fá medalíur frá útlöndum, jafnvel ekki hérlendis !

 

Vonandi ganga þessar stríðshörmungar sem fyrst yfir og vonandi læra menn af því sem gerst hefur og varast að fara þar í fyrri spor. En ágangur Vesturveldanna til austurs verður að hætta. Það er eina leiðin til friðar í álfunni !