,,Júdasar“ stungnir í bakið !!!

 

 

Margt er að í nútímanum og má það finna jafnt hérlendis sem erlendis. Fjölmiðlar fara mikinn í lýsingum af spillingarmáli hjá ESB og virðast margir hverjir harmi lostnir yfir að jafnvel þar geti slíkt átt sér stað. Aðrir vilja halda því fram að spillingarmál séu hvarvetna til staðar í Evrópusambandskerfinu og fréttamenn þurfi ekki að láta eins og útsendari Satans hafi fundist í himnaríki !

 

Siðmenningarlega stöðu nútímans er hægt að mæla út frá mörgu sem gerist, en eitt sem segir þar sitt, er að menn sem leika Júdasarhlutverk nú á tímum eiga það til að kvarta opinberlega yfir því að hafa verið stungnir í bakið og eru fullir heilagrar vandlætingar yfir svo hræðilega svívirði-legum verknaði !

 

Slíkir menn eru orðnir svo siðvilltir að þeir snúa málum alveg á hvolf. Þeir sjá sig ekki sem gerendur vondra hluta, þeir upplifa sig þvert á móti sem fórnarlömb þeirra sem vinna vond verk. Júdasar liðinna tíma hegðuðu sér yfirleitt ekki þannig. Sumir þeirra iðruðust og játuðu brot sín síðar og sá sem er líklega hin ómeðvitaða fyrirmynd þeirra gekk út og hengdi sig !

 

Að vera Júdas og svíkja vini sína og félaga, svíkja skyldur sínar og yfirlýst markmið, er eitt af því lægsta sem lifandi maður getur lagt sig niður við. Og þegar sá sem það gerir ásakar aðra fyrir slík svik, er hann staddur í tómarúmi tálsýna og veruleikaskerðingar. Hann er orðinn að fórnarlambi eigin sjálfsmeðaumkvunar og vælir í öfugsnúinni eigingirni sinni ,, það er verið að stinga mig í bakið !“

 

Það er vont hlutskipti að reyna að vera maður þegar ekki eru lengur forsendur til þess. Þegar menn hafa fallið á því prófi. Ísland er nú í dag orðið ríki sem keyrt er áfram á kapítalisma og nýfrjálshyggju, eigingirni og hreint út sagt yfirgengi-legri græðgi einstaklingshyggjunnar !

 

Ónefndur frjálshyggjupostuli hefði eigin-lega átt að vera í æðstaprests-hlutverkinu í Seðlabankanum, en sennilega þykir hann orðinn of gamall, enda þarf enginn að efast um að núverandi seðlabanka-stjóri getur alveg sinnt því hlutverki og það jafnvel alveg í þeim anda sem krafist er !

 

Verkalýðsforingjar eru ekki lengur til á Íslandi. Í þeirra stað eru komnir sauðir sem reknir eru inn í rétt SA og látnir skrifa þar undir eitthvað sem þeir hafa ekki hugmynd um hvað er eða hvernig það virkar. Þeir eru heldur ekki á neinu lúsarkaupi eins og venjulegir launþegar í landinu. En slíkir eru nú forustumenn verkalýðsins í dag og ekki er unnt að bera neina virðingu fyrir þeim !

 

Nýgerðir samningar eru nefnilega svik við launþega. Þar er um kjaralækkunar-samninga að ræða. Enn og aftur er verðbólgu og afleiðingum hennar velt yfir á launþega og þá mest sem minnst mega við því. Það er gamla sagan hjá hinni óþjóðlegu atvinnu-rekendaklíku landsins, að enginn ágóði í rekstri þjóðarbúsins eigi eða megi skila sér til verkafólks !

 

Enn er farið í spor hinnar göróttu og glæpsamlegu þjóðarsáttar, þar sem öllum kostnaði og skuldum óráðsíu-valdaaflanna var steypt yfir almenning í landinu. Svo voru tilteknir menn settir á háan stall og sagðir hafa unnið þjóðhagslegt afrek. En þeir voru bara duglausar druslur sem létu nota sig í innantóm sirkushlutverk !

 

Það var sem fyrr segir aldrei unnið neitt afrek með hinni svokölluðu þjóðarsátt. Hún var bara blekkingar-gjörningur sem hefði þessvegna getað verið kominn beint upp úr glóðum helvítis. Ljót voru svikin og óhreinlyndið í kringum það ferli. Og bölvunin frá því lygaspili er enn í virkasta gangi í samfélagi okkar því skíturinn frá því spillingarverki loðir áfram við allt !

 

Og það er engin furða þó menn, sem að nýafstöðnum samnings-málum komu, segist vera með óbragð í munni og telji það engan heiður að vera myndaðir með sumum öðrum. Þar virðist þó einhver sómatilfinning vera til staðar þó manndóms-styrkurinn og baráttu-hugurinn mætti hafa verið meiri á hólminum sjálfum !

 

Prímadonnustjórnin sem nú situr við völd, sem aldrei skyldi verið hafa, er heldur ekki verkalýðssinnuð í neinum skilningi þess orðs. Þar tryggja meirihlutavaldið herleiddir aumingjar sem töldu sig eitt sinn til vinstri, en eru núna þjónandi þeim auðvaldsöflum sem verst hafa alla tíð reynst almannahag á Íslandi og fara síst batnandi. Já, það er margur  Júdasinn í þessu landi !

 

Þó að fátt bendi til batnandi hluta, verður maður samt að reyna að viðhalda voninni um réttlætisdóma hins efsta dags. En það er erfitt að trúa á réttlæti í þjóðfélagi þar sem ranglætið ræður lögum og lofum til lands og sjávar og stjórnvöldum er alls ekki hægt að treysta !

En maður trúir því samt og vonar innilega - að allir Júdasar mannlífsins hafni að lokum á versta hugsanlega stað, vegna allra misgerða sinna, glæpa og svikasamninga, og þá á ég við – í svartasta helvíti !