Til hvers hefur verið barist ?

 

Fyrir nokkru voru svonefndir hælisleitendur að mótmæla við Alþingishúsið og gera kröfur um meiri og betri aðbúnað af hálfu íslenskra yfirvalda í þeirra málum. Þeir vildu meina að réttindi þeirra væru ekki virt sem skyldi. Það er hinsvegar eins og það komist aldrei inn í umræðuna, að fjármagn það sem ríkið ver til innflytjenda er alfarið tekið úr vösum þeirra sem fyrir eru og margir félagslegir innviðir íslenska ríkisins eru sárlega fjársveltir og velferð miklu meiri í orði en á borði !

 

Mikil vinna Íslendinga síðustu áratugi hefur haft það að lokatakmarki, að menn geti haft það gott þegar þeir komast á eftirlaun, átt áhyggjulaust ævikvöld, eins og það er kallað á hátíðastundum samfélagsins. Uppbygging svonefnds velferðarkerfis miðaðist við að þeir sem lögðu það til sem þurfti, fengju að njóta ávaxtanna. Á seinni árum hefur það orðið að vaxandi vandamáli, að meðan ausið er fé í innflytjendur og yfirlýsta hælisleitendur, vantar stöðugt fé til að halda lífskjörum aldraðra Íslendinga í sómasamlegu horfi og uppfylla þau fyrirheit sem um þau mál höfðu verið gefin !

 

Það er sem sagt ekki vegna þess að þeir eigi það fé ekki inni og hafi ekki lagt sitt til þess, heldur vegna þess að fjármagnið er sett í annað. Aðrir sem ekki hafa lagt þar til eitt eða neitt eru látnir ganga fyrir. Samviska heimsins á að vera á kostnað Íslendinga, jafnvel afleiðingar styrjalda úti í heimi eiga að vera á kostnað okkar - örþjóðar sem aldrei hefur verið með eigin her !

 

Þessi vitleysisgangur hefur leitt til þess að sjálfmetin réttindi innflytjenda eru bókstaflega látin flæða yfir þjóðleg réttindi þeirra sem fyrir eru í þeim löndum sem þeir koma til. Yfirvöld víða virðast beinlínis orðin hrædd við þennan ágenga og kröfuharða hóp og gefa eftir og fá það eitt í staðinn að stöðugt er gengið á lagið. Og við slíkar aðstæður fer fólk að spyrja sig, af hverju á ég að vera að leggja hart að mér, fyrir hverju er ég að berjast, ég mun aldrei fá neina umbun fyrir það, það verður öllu stolið af mér, aðrir fá að njóta ávaxtanna af mínu erfiði ?

 

Hvatinn til að starfa og starfa vel, er að hverfa úr vestrænum samfélögum. Það er enginn eldmóður lengur fyrir hendi í þeim efnum eða trú á því að slíkt muni skila sér. Enginn lítur svo á að hann sé að byggja upp til framtíðar. Enginn veit heldur lengur hvað framtíðin býður upp á. Yfirvöld eru svo brigðul að þeim er í engu treystandi. Þau eru miklu hollari erlendu hlaupaliði en eigin landsfólki !

 

Þjóðarauði og velferðar-ávinningi er ráðstafað af óábyrgu kerfisliði út og suður í þágu annarra en þeirra sem sköpuðu þau verðmæti. Það er hnippt í fólk fyrir kosningar og lofað öllu fögru, en svo svíkja flokkarnir yfirlýst stefnumið sín hver um annan þveran, samanber Vitlaus græn hér um árið.

Og vegna heims-samviskunnar eigum við víst bara að láta okkur allt lynda !

 

Þessi alhliða skeining sem viðhöfð er nú á tímum gagnvart innflytjendum er mikið og krefjandi umhugsunarefni. Þegar innflytjendur þyrptust til Bandaríkjanna hér á árum áður urðu þeir bara að spjara sig. Og þannig var það víðast. Allir urðu að heyja sína lífsbaráttu. Það var enginn borinn á höndum inn í fyrirheitna landið !

 

Það er löng hefð fyrir því í löndum múslima að þeir sem hafa verið annarrar trúar hafa orðið að borga sérskatt af þeim sökum. Það er ekki mikið talað um það og fleira þegar múslimar eru umvafðir í bak og fyrir þegar þeir koma til landa þar sem fjölmenningin hefur blindað fólk með blekkingar-kenningunni um að öll dýrin í skóginum eigi að vera vinir. Slík kenning þjónar aðeins rándýrunum !

 

Múslimum myndi áreiðanlega þykja heldur betur að sér þrengt ef þeir væru lögskyldaðir, í löndum sem eiga að heita kristin, til að borga sérskatt vegna trúar sinnar. En þannig taka múslimsk stjórnvöld á málum gagnvart þeim borgurum sem ekki eru múslimar og hafa lengi gert !

 

Fjölmenning á ekki neitt fylgi í löndum múslima og mun aldrei hljóta neitt gengi þar. Múslimar styðja bara fjölmenningu í þeim löndum sem þeir eru ekki búnir að yfirtaka. Hún þjónar markmiðum þeirra þar og aðeins þar !

 

Þeir stefna að því að komast í meirihluta og ef þeir ná því takmarki sínu, verða Sharia lög tekin upp sem fyrst og allt tal um fjölmenningu verður þar með svæft því þá hefur tilganginum verið náð. Bráðin er komin í gildruna og á sér ekki viðreisnar von !

 

Þessari fjölmenningarvitleysu verður að linna og það sem fyrst !

 

Um framgöngu norrænna valdamanna !

Sá andlegi vesaldómur sem birst hefur í yfirlýsingum og ræðum ýmissa norrænna valdamanna undanfarin ár varðandi innflytjendamál er með ólíkindum. Alltaf er verið að fela vandamálin þó að umræddur hópur viti öllum betur hvernig málin standa og hvílíkt fjármagn fer úr sjóðum viðkomandi samfélaga til þeirra sem sýna sig vera óheila samborgara og fást jafnvel ekki til að stunda vinnu. Þar virðist eina hugsunin vera sú að taka og þiggja !

 

Við höfum til margra ára heyrt orð pólitískra forustumanna, jafnt frá vinstri sem hægri, sem öll hljóða upp á það, að engin ástæða sé til að hafa áhyggjur af innflytjendamálum, þó flest sýni allt aðra og verri mynd !

 

Og þegar við veltum fyrir okkur hversvegna þessir menn láta eins og ekkert sé þegar öll hættuljós virðast sannarlega vera farin að blikka, er skýringuna kannski að finna í orðum George Walden fyrrverandi bresks ráðherra þar sem hann segir :

 

,,Hversvegna skyldu stjórnmálamenn ekki þora að segja sannleikann um islam fyrr en þeir eru annaðhvort á útleið úr stjórnmálum eða hafa þegar hætt þátttöku í þeim ? Væri ég starfandi stjórnmálamaður í dag myndi ég vegna ástands þessara mála, gera allt sem ég gæti til að láta sem þau væru undir stjórn !

 

Það er hlutverk stjórnmálamanna að spila falleg lög þegar krísur ganga yfir og það er fólksins að skynja að ríkisstjórnir geta fátt annað gert við slíkar aðstæður. Þær geta allavega ekki sagt að við stöndum frammi fyrir ógn sem engan endi virðist ætla að taka, vegna þess að hún snýst í öllum grundvallaratriðum um árekstra milli menningarheima !

 

Það ríkir ótti við að lýðurinn meðal okkar sem erum ekki múslimar, muni missa stjórn á sér og grípa til ólýðræðislegra aðgerða, ef stjórnmála-forustan gefur í skyn að islam eigi við vandamál að stríða sem tengjast ofbeldi ……….!”

 

Þar höfum við það ! Valdamenn eru ekki bara hræddir við múslimana sem að utan hafa komið, heldur líka við eigið fólk, hvað það tæki til bragðs, ef það vissi í raun hvernig málum er komið. Þeir reyna því að halda sannleikanum frá því, enda er það lítið annað en það sem stjórnmálamenn hafa stundað alla tíð !

 

En það er hinsvegar ekki hægt að leyna sannleikanum endalaust fyrir fólki. Og sannleikurinn varðandi innflytjendamálin er þess eðlis að hann hlýtur að kynna sig sjálfkrafa og er þegar farinn að gera það !

 

Forustufólk í stjórnmálum á Norðurlöndum hefur að langmestu leyti talað út frá þeim blekkingaleik sem vitnað er til hér að framan. Og orð þeirra munu tala gegn þeim þegar þar að kemur !

 

Í Noregi verður líklega munað eftir því hvað stjórnmálamenn eins og t. d. Oddvar Nordli, Kare Willoch, Kjell Magne Bondevik, Thorbjorn Jagland, Jens Stoltenberg, Espen Barth Eide, Jonas Gahr Störe, Erna Solberg, Audun Lysbakken og Trine Skei Grande hafa sagt. Allt er þetta fólk sem hefur tekið sér á herðar þá frumskyldu að vernda norskt samfélag !

 

Sama gildir um þá stjórnmálamenn Svíþjóðar og Danmerkur sem hafa sokkið svo djúpt í fjölmenningarvímuna, að þeir virðast jafnframt hafa gleymt eigin þjóðmenningargildum, eins og Lise Bergh ráðuneytisstjóri þegar hún svaraði á ráðstefnu spurningunni ,, Er sænsk menning þess virði að hún sé vernduð ?” Svar hennar var : ,, Ja, hvað er sænsk menning ?”

 

Líklega hefur viðkomandi manneskja, ásamt Monu Sahlin og öðrum slíkum fjölmenningarpostulum Svíþjóðar, verið steinhætt að vita svarið við fyrrnefndri spurningu. Enda sýnilega enginn áhugi fyrir að vita það !

 

Norðmenn og Svíar sofa að mestu leyti enn og neita því að hætta sé á ferðum, en Danir virðast hafa farið að rumska eitthvað á síðustu árum og vonandi halda þeir sér vakandi hér eftir og verða áfram skilningsbærir á danska menningu og gildi hennar fyrir land og þjóð. Ekki veitir af !

 

Norðurlönd hafa, á síðustu áratugum, haft á margan hátt hreinni orðstír til að bera en aðrar þjóðir Evrópu. Þar hefur ríkt friðsæld og velmegun sem þessar þjóðir hafa í eigin krafti skapað sér. Nú er hinsvegar hætta á því að þessi ávinningur glatist, því hann er nú eyddur og étinn upp af öðrum en þeim sem til hans hafa unnið !

 

Valdamenn á Norðurlöndum verða að fara vinna af miklu meiri heilindum fyrir þjóðir sínar og norræna menningar-arfleifð, ef við eigum ekki að glata andlegum verðmætum okkar og þar með undirstöðunni að eigin farsæld !

 

 

 

 

 

 

 

Orð vestrænna ,,valdamanna” !

 

Það sem sumir valdamenn á Vesturlöndum hafa sagt á síðustu árum, sýnir hvernig þeir hugsa eða öllu heldur hugsa ekki. Það er ömurlegt að vita til þess hvílík völd þessir menn hafa haft og hvernig þeir hafa sinnt varnarskyldum embætta sinna fyrir hönd viðkomandi þjóða. Það mætti velta því alvarlega fyrir sér í hvaða heimi þeir lifðu. Lítum aðeins á dæmi.

 

Tony Blair byrjaði að velta mikið fyrir sér trúmálum eftir að hann hætti sem forsætisráðherra Bretlands. Hann ákvað að gerast kaþólikki og svo virðist hann hafa fengið mikinn áhuga á Islam !

 

Blair hefur sagst lesa hvern dag í Kóraninum og það tryggi honum trúarlegt innsæi. ,,Kóraninn er ótrúlega fræðandi,” segir Blair ennfremur, ,,hann er fallegur !” Kóraninn er ,,umbætandi bók, hún er allt umlykjandi, dregur fram vísindi og þekkingu og hefur ímugust á hindurvitnum. Hún er gagnleg og langt á undan samtíma sínum í afstöðu til hjónabands, kvenna og ríkjaforustu !”

Í grein í Mail on Sunday 2. júní 2013 skrifaði Blair ,, það eru engin vandamál vegna islams-trúarinnar. Enginn vafi leikur á heiðarlegu og friðsömu eðli hennar í hugum okkar sem höfum skoðað hana !” Þetta segir fyrrverandi forsætisráðherra Bretlands !

 

Og þar sem Blair telur sig nú kaþólskan, þó halda mætti að hann væri orðinn múslimi, er ekki úr vegi að nefna líka Frans páfa og ummæli af hans hálfu. Eftir heimsókn til Tyrklands 2014 sagði páfi ,, að það væri rangt að bendla islam við ofbeldi,” og svo bætti hann við ,, Kóraninn er bók friðarins, forspá bók friðarins !”

 

David Cameron lét hafa eftir sér meðan hann var forsætisráðherra Breta að islam væri trú friðarins, og eftir að tveir múslimar drápu hermanninn Lee Rigby á opinni götu í London í maí 2013, og þuldu yfir líki hans 22 vers úr Kóraninum, sagði Cameron í neðri málstofunni að það væri ekkert í islam sem réttlætti hryðjuverk !

 

Theresa May, þáverandi innanríkisráðherra í stjórn Camerons sagði á landsfundi Íhaldsflokksins 2014, varðandi islamskar öfgar, ,,þessi hatursfulla hugmyndafræði er í sjálfu sér islam óviðkomandi !” ,,Við vitum að islam er trú friðarins og hún hefur engin tengsl við hugmyndafræði andstæðinga okkar !”

 

Barack Obama fyrrum Bandaríkjaforseti sagði í ræðu á allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna 25. september 2012 ,,Framtíðin má ekki tilheyra þeim sem rægja spámann islams !” Þetta sagði hann aðeins nokkrum dögum eftir að Chris Stevens sendiherra og þrír aðrir Bandaríkjamenn voru drepnir af múslimskum hryðjuverkamönnum í aðsetri bandaríska ræðismannsins í Benghazi í Lybíu !

Skyldi Trump eiga eftir að segja: ,, Framtíðin má ekki tilheyra þeim sem rægja Kim Jong-un ?

 

Obama sagði líka í Indlandi árið 2010 ,,islam boðar frið, réttlæti og umburðarlyndi. Við viðurkennum öll að þessi miklu trúarbrögð geti ekki réttlætt ofbeldi !”

 

George W. Bush gaf eftirfarandi yfirlýsingu úr mosku í Washington skömmu eftir árásina á tvíburaturnana: ,,Þessar ofbeldisaðgerðir gegn saklausu fólki stríða gegn grundvallarreglum islamskrar trúar og það er mikilvægt fyrir bandaríska samborgara mína að skilja það !”

 

Að auki sagði hann : ,,Andlit hryðjuverkanna er ekki hin sanna trú islams, það er ekki það sem islam snýst um. Islam er friður !” Hvað eftir annað þuldi þessi forseti slíkar tölur og hefur sennilega haft þær frá forsetanum föður sínum, sem talaði í líkum dúr alla sína valdatíð !

 

Af nógu er að taka þegar um arfavitlausar yfirlýsingar blindra ráðamanna af þessu tagi er að ræða, sem virðast fyrst og fremst vera veruleikafirrtir aumingjar. Þeir virðast meira og minna hræddir við að styggja þá sem á móti reynast sannarlega ekki hræddir við að ögra þeim sífellt í ræðu og riti.

 

Og ekki batnar það þegar litið er á það sem norrænir valdamenn hafa sagt á undanförnum árum, því enginn þeirra virðist lengur þora að segja sannleikann um það sem er að gerast á Norðurlöndum vegna innflytjenda-straumsins. Samt eru þeir ábyrgir fyrir því hvernig komið er og ófremdarástand mála þar er fyrst og fremst þeirra verk. Kannski væri ekki úr vegi að líta aðeins á þau mál síðar ?

Yfirtaka á þjóðlöndum innanfrá !

 

Í nokkrum þjóðríkjum Evrópu hefur ábyrgðarlaus undansláttarstefna, gagnvart straumi innflytjenda, leitt til þess að ákveðin landsvæði innan viðkomandi ríkja lúta ekki lengur landslögum. Lögregla þar treystir sér ekki lengur til að sinna störfum sínum og viðkomandi svæði eru í raun komin undir annað vald sem er fjandsamlegt og vaxandi ógn við sjálft þjóðríkið. Þessu hefur fjölmenningarstefnan komið til leiðar !

 

Þegar svo er komið að lögregla getur ekki lengið haldið uppi eðlilegu lagaumhverfi vegna sívaxandi ofbeldis óáreiðanlegra innflytjenda sem vaða uppi og hatast við gildi þess lands og þeirrar þjóðar sem hefur tekið við þeim, getur komið að því að setja verði neyðarlög og kalla her viðkomandi lands til svo hægt sé að halda uppi lögum og reglu !

 

Það hefur ekki verið gert, en það er ljóst að það getur komið að því að það verði að gera það, ef lögleysið heldur áfram að magnast. Það verður sem fyrst að endurvinna þau svæði sem eru nú í fullkomnu lögleysisástandi og byggja þar upp þjóðréttarleg lög að nýju. Þeir einstaklingar sem reynast sannir að sök varðandi glæpsamlegt framferði og ólíðandi yfirgang gagnvart öðrum borgurum verða að fá sinn dóm, og þegar það á við - ber að vísa fólki umsvifalaust úr landi !

 

Sænsk stjórnvöld verða að endurheimta þau svæði innan landamæra Svíþjóðar sem nú í dag teljast nánast töpuð vegna þess að þar býr meirihluti innflytjenda, fólk sem virðir ekki landslög !

 

Við erum að tala um borgir í Svíþjóð eins og Gautaborg, þaðan sem talið er að allt að 200 menn hafi skráð sig í sveitir íslamska ríkisins. Við erum að tala um Malmö. Við erum að tala um þá staði í Svíþjóð sem virðast nálgast það að vera ekki lengur sænskir. Við erum að tala um staði í Svíþjóð þar sem sagt er við sænskt fólk fullum fetum að það skuli bara hypja sig !

 

Frakkar þurfa sömuleiðis að endurheimta svæði innan Frakklands, eins og til dæmis sum hverfi Marseilleborgar, sem virðast nú í höndum hópa sem virða hvorki lög né rétt. Í þessum tilfellum er fyrst og fremst um múslima að ræða !

Norðmenn þurfa líka að gæta að sér því undansláttarstefnan þar er einnig í því fari að fólk er að tapa þjóðlegum réttindum sínum fyrir sívaxandi ágangi aðila sem að utan koma, einkum og sér í lagi múslima !

 

Ófremdarástandið er víða orðið slíkt að hugtakið borgarastyrjöld er hreint ekki óhugsandi lengur í þeim löndum sem búa við svona yfirtöku. Þar var það víðast talið óhugsandi áður að íbúar landsins ættu ekki samleið.

En þegar lögreglan treystir sér ekki lengur til að halda uppi löggæslu, og getur þannig ekki veitt löghlýðnum borgurum landsins tilhlýðilega vernd gagnvart yfirgangi aðkomuafla, hlýtur að koma að því að kalla verður sterkara afl til. Annars leysist þjóðfélagið upp af sjálfu sér í stríðandi einingar og það vilja aðeins þeir sem eru alls staðar óalandi og óferjandi !

 

Ef lög og regla á að ríkja, verður að hreinsa til í bælum lögleysisins og það sem allra fyrst. Það er í raun í allra þágu að tryggja heilbrigða mannfélags-þróun því allt eðlilegt fólk kýs að fá að búa við frið meðan þess er nokkur kostur. Fólki sem hefur annarleg sjónarmið og vill engan frið og hatast við lög og rétt, er í ,,heilögu” stríði gegn vestrænum gildum, ætti að undangenginni rannsókn að vísa úr landi, ef niðurstaða mála mælir með því, með hagsmuni þjóðarheildarinnar í huga !

 

Það er eins með þessi mál eins og loftslagsmálin. Það er ekki hægt að bíða með aðgerðir öllu lengur. Þegar um það er að ræða hvort lífvænlegt eigi að verða áfram á hnettinum eða í tilteknum þjóðlöndum, er neyðarástand þegar til staðar, og þá er ekki til setu boðið !

Forsendum hættulegrar þróunar verður að vísa frá vegna almannaheilla í þjóðríkjum sem búa við slíka plágu !

,,Að viðhalda þrælahaldi !”

 

Mikið lifandis ósköp eru ráðandi öfl í umræðu dagsins orðin merkt af kapitalisma og peningahyggju, Mammonsanda og græðgisvæðingu !

 

Fréttamiðlarnir bera því ljóst vitni hvernig komið er. Vegna yfirstandandi vinnudeilu þar sem verkafólk, sem níðst hefur verið á árum saman, er að reyna að fá kjör sín bætt, snúast fréttirnar um skaða starfsgreina af verkföllum og skaða hagkerfisins af þeim, skort á þjónustu sem veldur skaða á orðstír okkar erlendis, skaða Samtaka atvinnulífsins vegna verkfalla o.s.frv.o.s.frv. Varla orð um réttindi þeirra sem eru að berjast ?

 

Fréttaflutningurinn virðist allur vera þannig, að hann segir hvarvetna á milli línanna, að verkafólk sé að skaða Ísland, íslenska hagsmuni, íslenskt samfélag og áfram er síbylgjan í þeim fjandsamlega og falska dúr !

 

Eiga Samtök atvinnulífsins kannski alla þessa fréttamiðla, er það þessvegna sem fréttamenn eru svo miklir talsmenn þessara mjög svo rekstrarhagfræðilegu sjónarmiða, eða hvað veldur ?

 

Ég segi bara, ef ferðaþjónustan sem hefur skilað gífurlegum hagnaði undanfarin ár, ekki síst í ákveðna vasa, getur ekki þrifist, nema að sumir verði að starfa þar á þrælahaldskjörum, þá á hún ekki rétt á sér !

 

Ef ekki er hægt að byggja upp lífvænleg fyrirtæki í þessu samfélagi okkar nema með því að níðast á öðrum og ef ekki er hægt að bjóða fólki upp á mannsæmandi laun innan þeirra fyrir vinnu sína, eiga slík fyrirtæki ekki rétt á sér !

 

Sérhver starfsstöð sem vill byggja afkomu sína á þeirri mannfjandsamlegu hugmyndafræði græðginnar sem stendur fyrir dulbúnu þrælahaldi hérlendis sem og erlendis, á engan rétt á sér !

 

Aðeins í hugum þeirra sem löngu eru hættir að þekkja muninn á réttu og röngu, getur slík afstaða til mála viðhaldist og þar er meginorsökin peningagræðgi og auðsöfnunarhyggja þeirra sem sjá ekkert að því að níðast á öðrum. Það er reyndar þeirra eðli og art !

 

Slíkir hrægammar eru ekki á nokkurn hátt að byggja upp samfélög, þeir eru þvert á móti að rífa þau niður. Almenn velferð skiptir slíka aðila engu !

 

Sérgæðingarnir þrífast alltaf á því illa eins og púkinn á fjósbitanum og þeir þrífast á þrælahaldi bæði hérlendis og í öðrum löndum. Enginn vill vera þræll en margir sjá ekkert að því að vera þrælahaldarar. Það hugarfar sver sig í ættina niður í það neðsta !

 

En þrælahaldarar deyja líka og fara ekki með sitt illa fengna fé með sér þegar þeir fara í þá glötun sem bíður þeirra. En þeir taka hinsvegar með sér breytni sína sem mun þá innsigla eilífan dóm þeirra !

 

Það er í samræmi við öll eðlileg mannréttindi að fólk fái að heyja baráttu fyrir mannsæmandi lífskjörum og það er fólkið í Eflingu, VR og öðrum vakandi félögum innan verkalýðshreyfingarinnar að gera. Að taka fjandsamlega afstöðu gagnvart svo sjálfsögðum mannréttindum er aðeins lýsandi dæmi um ómanneskjulegt eðli þeirra sem þannig taka á málum !

 

Í slíkum tilfellum þarf yfirleitt ekki langt að fara til að skilja samhengið. Það er þá oftast einhver óhreinn hagsmunaþráður til staðar sem slævir heilbrigða dómgreind, rangsnýr öllum réttlætis sjónarmiðum og gerir það að verkum að manngildisvottorð viðkomandi aðila kemur út á núlli !

 

Dapurlegt er að upplifa slík sérgæsku viðhorf og afturförin sést oft best á því að afar og ömmur viðkomandi hafa verið virðingarvert verkafólk sem aldrei brást í baráttu liðinna ára !

 

Atvinnurekendur reyna nú að gera mikið úr því að forustufólk í félögum þeim sem nú eru að hefja verkfallsaðgerðir, hafi sýnt gleði yfir verkfallinu, en það sýnir einmitt algjöran skort þeirra á skilningi gagnvart því sem er í gangi og ósæmilegum vilja þeirra til að sverta andstæðinginn !

 

Það er fullkomlega eðlilegt að gleðjast yfir samstöðu í baráttu, gleðjast yfir því að loks sé komið að því að fólk sætti sig ekki lengur við arðránið og níðingsháttinn og rísi upp. Hliðstæða Búsáhaldabyltingar í kjaramálum er löngu tímabær fyrir þá sem alltaf hafa verið settir hjá !

 

Talsmenn atvinnurekenda reyna stöðugt að gera heilbrigð baráttuviðbrögð verkafólks tortryggileg og skiptir engu hvort þar talar karl eða kona. Græðgi er sannarlega ekki einskorðuð við karla í rekstri !

En þegar fólk rís upp, þýðir það einfaldlega að nóg er komið, og þá fer ótti um þá sem lengi hafa fitnað af því að kúga aðra !

 

Ef íslenskt samfélag getur ekki þrifist með heilbrigðum hætti, ef eina leiðin til að fólk geti lifað hér er að þrælka aðra, á íslenskt samfélag, eins og það er rekið, einfaldlega ekki rétt á sér. Þá er ekki hægt að verja tilverurétt þess með ærlegum rökum og þá er ekki hægt að segja “ Guð blessi Ísland “ því Guð blessar ekki samfélag sem þrífst á blóðsuguaðferðum og níðingshætti, Mammonshyggju og botnlausri peningagræðgi !

 

Það verður að bæta kjör þeirra sem búa við svo lakan kost að það er þjóðfélaginu til skammar. Þegar sumum er haldið frá öllum ávinningi erfiðis síns vegna sérgæsku annarra, skapar það ófrið og bölvun sem grefur undan öllu því sem gott er. Snúum af braut græðgi og hroka áður en kemur að syndagjöldunum. Það er of seint að iðrast eftir dauðann !

Um söguvillta sagnfræði !

Það er vel þekkt staðreynd að sumir fá allt aðra og betri stöðu í Sögunni en þeir hefðu átt skilið. Salah-ad-Din er til dæmis mjög lofaður, en sögur um göfgi hans og réttsýni eru líklega talsvert orðum auknar. En Ríkharður ljónshjarta, andstæðingur hans í þriðju krossferðinni, er þó miklu fremur með sögulega gyllingu þvert á staðreyndir og verðleika !

Ríkharður hefur í bókmenntum og ýmsum eftirmælum verið gerður að enskri þjóðhetju og á skoski rithöfundurinn Walter Scott þar líklega töluverðan hlut að máli. En Ríkharður var fyrst og fremst franskur að uppruna og öllu eðli og lét sig litlu skipta málefni Englands og allra síst til góðs fyrir alþýðu manna.

Konungur Englands var hann í tíu ár frá 1189 og stóð sig sem fyrr segir illa í þeirri stöðu. Hann mun aðeins hafa dvalið í Englandi í nokkra mánuði á ævinni, talaði frönsku og lærði aldrei að tala ensku. Kvartaði hann yfir veðurfarinu í Englandi þann stutta tíma sem hann var þar og kunni að flestu leyti lítt við sig þar eins og kemur víst fyrir Fransmenn enn í dag !

Ríkharður stundaði það á flestan hátt sem Englandskóngur að pína fé út úr ensku þjóðinni fyrir eigin græðgishít og til áframhaldandi stríðsrekstrar á meginlandinu. Þar stóð hann í linnulítilli styrjöld við Filippus II. Ágústus Frakkakonung og féll að lokum í þeim bardögum.

Fall hans var á engan hátt sérstakur skaði fyrir England. Eftirmaður hans og bróðir í hásæti Englands var John, sem hefur lengstum búið við afleit eftirmæli sögunnar og líklega að verðleikum. Hann er þar oft kallaður hinn landlausi, John Lackland.

Þar sem Ríkharður ljónshjarta var ekki nema rúmlega fertugur að aldri þegar hann féll frá, er fróðlegt að velta því fyrir sér hver framvinda mála í Englandi hefði orðið ef hann hefði lifað og haldið völdum eitthvað lengur. Ætla má að maður af hans gerð hefði seint fengist til að undirrita Magna Carta frelsisskrána, eins og John bróðir hans neyddist til að gera sextán árum síðar. Hefði Ríkharður verið konungur þá hefði það því getað breytt sögu Englands talsvert og að öllum líkindum til hins verra.

Það er mjög undarlegt að Walter Scott skyldi fara þá leið í sögum sínum Ívari hlújárn og Kynjalyfinu, að stilla þar Ríkharði ljónshjarta upp sem enskri þjóðhetju. Það er kunn staðreynd að Scott var stoltur af sínu þjóðerni og vildi veg Skota sem mestan, en sennilega hefur honum ekkert verið sérlega hlýtt til Englendinga fremur en mörgum Skotanum var og er.

Í hinum mörgu deilum og styrjöldum Skota við Englendinga fyrr á öldum nutu þeir fyrrnefndu hinsvegar lengst af stuðnings af hálfu Frakka og margháttuð tengsl og góð voru þá á milli þjóðanna. Má til dæmis nefna að móðir Maríu Stúart var frönsk og af hinni áhrifamiklu hertogaætt Guise sem á þeim tíma réð miklu í ríkismálefnum Frakklands.

Það er því allra hluta vegna nokkuð skemmtilegt að hugsa til þess að skoskur rithöfundur, með sterka tengingu við sögu sinnar þjóðar, skuli hafa átt mikinn þátt í því að gera franskan Englandskóng að enskri þjóðhetju, þvert á allar sögulegar staðreyndir og réttan veruleika !

Maður veltir því jafnvel fyrir sér hvort þetta hafi verið úthugsuð kaldhæðni af hálfu Scotts, að heiðra þannig hin sögulegu tengsl Skota við Frakka með vissum hætti og ná sér um leið niðri á þeirri þjóð sem hann vissi vel að var öllum þjóðum fremur hinn forni fjandi skosku þjóðarinnar. Það er að minnsta kosti mikil spurning hvað honum getur hafa gengið til með þessari kolröngu sögutúlkun sinni ?

Það er nefnilega enginn vafi á því að Scott vissi vel að túlkun hans á persónu Ríkharðs og framgöngu gekk þvert á allar staðreyndir og því er það mjög furðulegt að hann skuli hafa umsnúið svo málum frá öllu því sem rétt var. En því miður er engin skýring fyrir hendi á þessu uppátæki Scotts af hans hálfu !

Hinsvegar eru til ýmis fleiri tilfelli um það að ætlaðar þjóðhetjur hafi nú ekki beinlínis svarað til þeirrar lýsingar sem í veðri hefur verið látin vaka. Má þar til dæmis nefna El Cid á Spáni. En þó er líkast til fáheyrt að maður af annarri þjóð taki það upp hjá sér að búa til þjóðhetju fyrir þjóð, sem lengi vel var helsta fjandaþjóð þjóðar hans, nema háð og spott hafi búið þar að baki ?

Englendingar sjálfir gætu svo sem átt það til að gera ýmsa að enskum þjóðhetjum, hvað svo sem sagan segir, en einn maður hefur þó líklega þá sérstöðu í sögu Englands að hann verður aldrei talin fullgild ensk þjóðhetja, sem hann þó að ýmsu leyti var. Það er Oliver Cromwell !

Ástæðan mun líklega fyrst og fremst vera sú að Cromwell var ekki nein konungssleikja og þar að auki gallharður Púritani. Hann fellur því áreiðanlega seint inn í enskan hofmóð og hræsnistúlkun efri stétta á sögulegri framvindu, enda hefur löngum margt verið gert til að gera lítið úr honum. En stórvirki Cromwells eru söm fyrir því og hafa ber í huga að hann barðist fyrir stjórnarfarslegum réttindum ensku þjóðarinnar en ekki gegn þeim eins og kóngarnir oftastnær gerðu. Þar er mikill munur á !

Varðandi Ríkharð ljónshjarta vil ég aðeins að lokum segja, að það sé svo sem mátulegt á Englendinga að sitja uppi með franskan mann sem enska þjóðhetju, en það verður samt aldrei sagnfræðilega rétt frekar en margt annað í mannkynssögunni eða þá enskri sögu !

Vanhæfa Valdaþríhrossið !

 

Meðan hér er hægri stjórn

og hægri þrennu flokkur,

verða að gjalda fulla fórn

þeir fátækustu af okkur !

 

Það þarf ekki að koma neinum á óvart að útspil stjórnvalda til að liðka fyrir kjarasamningum hafi verið jafn aumt og takmarkað og það var. Hægri stjórnir hafa aldrei greitt götu verkalýðshreyfingarinnar þegar um það er að ræða að greidd verði mannsæmandi laun og lífskjör í landinu verði þannig að fólk geti lifað af þeim !

 

Samtök atvinnulífsins gátu alveg gefið sér það fyrirfram, að stjórnvöld myndu verða þeim bakhjarl í þessum málum og það hlakkar líka í þeim eftir að stjórnvaldið, sem samanstendur auðvitað af sama liði, gaf út sinn Salómonsdóm, sem er auðvitað Satansdómur og ekkert annað !

 

Þegar launabilið í þessu litla þjóðfélagi er frá ofurlaunum og niður í ekki neitt sést ljóslega hverskonar stjórnvöld við búum hér við. Og þegar þau hin sömu bakka í raun og veru upp ofurlaunin en neita hinum lægst launuðu um launaleiðréttingar, ættu allir að sjá hvert innrætið er !

 

Ég undrast líka hvernig framferði sumra fréttamanna er þegar þeir segja frá framvindu samningamála. Það er eins og þeir líti á forustumenn launþega sem eitthvert vandræðafólk, æsingamenn sem séu að spilla hér friði og umturna einhverju ætluðu kærleiksheimili ? Það er stórfurðulegt hvað fjölmiðlavaldið leggst oft lágt þegar það fjallar um sum mál !

 

Svo þegar rætt er við talsmann Samtaka atvinnulífsins, þennan með engilhreinu ásjónuna, þá verður tónninn allt annar. Þá er líka talað um ábyrgð gagnvart þjóðarheill og hættuna á því að allt fari hér um koll ef farið sé fram á of mikið. Þvílík helvítis hræsni !

 

Það vita allir að þeir eru til hérlendis sem fara ekki bara fram á mikið heldur allt of mikið, og þeim er veitt það með glöðu geði af hálfu hægrisinnaðra stjórnvalda, en almenningur hefur aldrei farið fram á of mikið, enda aldrei fengið sanngjarna og réttláta meðferð !

 

Almenningur hefur aðeins reynt að fylla upp í skörð arðráns og tekjuskerðinga sem hann verður stöðugt fyrir, en það hefur aldrei tekist !

 

Söngur hinna tekjuháu og betur megandi er alltaf sá sami. Jafnvel fyrrverandi forustusauður í Æskulýðsfylkingunni getur sungið með og náð fullum samhljómi, enda löngu kominn á jötuna og vel það !

 

Maður fær óbragð í munninn af þeirri uppskrúfuðu misréttisklíku sem tröllríður öllu hér og er langt komin með að sölsa undir sig sömu feigðarstöðuna og hún hafði fyrir 2008. Fái hún enn á ný að fara með allt til andskotans, verður ekki aftur snúið úr þeirri helför !

 

Það verður að koma þessari ógeðslegu og skinhelgu hægri stjórn frá sem fyrst, því á meðan hún situr kemst ekkert réttlæti að í þessu samfélagi. Ráðherrarnir eru væflur en allir sem einn staðráðnir í því einu að sitja sem lengst, hvað sem öðru líður. Þar er stóllinn númer 1, 2 og 3 !

Svo verður að koma hér á lýðræðislegum stjórnarháttum – í alvöru !

 

Hið óseðjandi græðgislið !

 

,,Magnast enn í málum hér

meiriháttar spilling.

Út og suður ýtir sér

allra klækja fylling !”

 

Nýleg umræða um bankastjóralaun hefur opnað augu margra enn frekar fyrir því hvað lítil innistæða er oft fyrir orðum íslenskra valdamanna. Það kemur aftur og aftur í ljós að þeir ráða ekki við spillinguna í kerfinu og hafa sýnilega litla löngun til að eiga við þá meinsemd. Allir aðilar segjast samt skilja reiði almennings, já, jafnvel alikálfarnir sjálfir, en svo vísar hver á annan og ekkert gerist. Það er enginn Mr. Smith á leið til Reykjavíkur nú - fremur en endranær !

 

Enginn virðist í sjálfu sér stjórna spillingunni, hún ræður sér bara sjálf. Hún lifir sjálfkrafa hér í eigin veldi, að því er virðist. Enginn heilagur Georg ræðst til atlögu við drekann og sigrar hann, enda er enginn heilagleiki í einu eða neinu í íslenska stjórnkerfinu. Þar virðist bara spreng-alið sérgæskulið í gerspilltri goggunarröð til staðar !

 

Forsætisráðherra getur sýnilega ekkert og brosir bara eyrna milli, í stöðulegri sældarvímu. Fjármálaráðherra er á svipuðu róli og vill sýnilega ekkert gera, Og formaður þriðja stjórnarflokksins er jafnvel enn síður líklegur til jákvæðra stórræða. Það er algert athafnaleysi eins og í kringum kennitöluflakkið !

 

Þingið virðist að stórum hluta enn svo upptekið af eftirhreytum Klausturbars-málsins, að venjulegt kerfis-spillingarmál þykir líklega bara leiðinlegt í því samhengi. Það þykir víst lítið spennandi að fara að rífast út af slíku. Það er My Too baráttan sem gildir en ekki eitthvert ómerkilegt mál varðandi almannahagsmuni og líf og afkomu þeirra lægst launuðu !

 

En af hverju er enginn til að höggva á hnútinn ? Af hverju er ekki hreinsað til í gróðrarstíum græðginnar ? Af hverju er þetta lið ekki látið fara ? Í ríkisbönkum er algerlega óverjandi að hafa fólk sem þarf að lágmarki lífsblóð úr fimmtán manns á mánuði til að geta lifað. Það á bara að segja þessu græðgisliði upp og ráða manneskjulegt fólk, fólk með eðlilega tengingu við lífið í landinu, í staðinn !

 

En hver á að gera það, hver á að hafa forgöngu um það þarfaverk, hver er með völd í þessu landi sem ekki er meira eða minna samdauna þessum sérgæskuklíkum kerfisins sem skíta hér yfir allt ?

 

Og þegar svo er spurt, kemur að því sama sem fyrr, það er enginn tiltækur ! Allir segjast að vísu sjá vandamálið og viðurkenna það sem slíkt, en enginn íslenskur valdamaður hefur þá burði sem þarf til að taka á málinu og leysa það !

 

Allir eru í kerfinu til að verja sjálfa sig og sína stöðu. Enginn þorir þar að ráðast til atlögu við spillinguna. Ráðherrar landsins heykjast þar og draga lappirnar, meðan þeir tala út og suður um ekki neitt !

 

Margir telja það líka á við bókaða staðreynd, að það sé sjaldnast mikil hugprýði til staðar hjá þeim sem sitja á ráðherrastólum hérlendis. Þeir sem þar sitja eru þar flestir vegna pólitískrar refskákar en ekki vegna tiltrúar almennings á ætluðu manndómsgildi þeirra. Og þegar mál koma upp sem gætu gefið þeim tækifæri til að sýna sig í betra ljósi, falla þeir hver um annan þveran í vanabundinni viðleitni sinni til að forðast það að þurfa að taka á málum. ,,Ég kem mér bara í vandræði ef ég fer að skipta mér af þessu” hugsa þeir allir með sér og kunna ekki að skammast sín !

 

Það virðist vera Íslands óhamingja að eignast aldrei mannsæmandi forustulið. Allan lýðveldistímann höfum við aldrei átt neinn afgerandi virðingarverðan forustumann. Einhvern sem var dáður af fleirum en eigin flokksmönnum !

Enginn stjórnmálamaður hefur notið almenns trausts þjóðarinnar allan þann tíma og skýringin er augljós og einföld. Það hefur enginn unnið til þess !

 

Það hefur verið talað um tvær þjóðir í þessu landi, græðgisliðið og áhangendur þess, sem eru þeir sem fá bein undan veisluborðunum í sinn hlut og gelta af gleði yfir því, og svo hinn arðrændi og afskipti meginhluti þjóðarinnar. Ég held samt að þjóðir landsins séu á hraðri leið með að verða þrjár, sú þriðja er að verða innflytjendur og afkomendur þeirra, sem sýnast jafnvel líklegastir til að erfa landið, ef allt fer sem horfir !

 

Græðgisliðið hegðar sér nú í vaxandi mæli enn og aftur, eins og það gerði fyrir síðasta hrun. Það mun ganga af allri velferð hér dauðri ef fer sem horfir, og þarf ekki mörg árin til þess - eins og haldið er á málum !

 

Verðmætasköpunin sem þjóðin, almenningur þessa lands, framkallar með vinnu sinni, fer að mestu í þá bölvuðu hít sem hér er til umræðu, hít sem óseðjandi er og siðlaus og ætti hvergi að viðgangast. Að sama skapi versna almenn lífskjör og vanlíðan eykst í samfélaginu hjá körlum og konum, með tilheyrandi huglömun, kvíða og kulnun !

 

Og allir vita að hræfuglarnir í valdakerfinu vernda viðbjóðinn,fjármálaspillinguna,ofurlaunaarðránið,lífeyrissjóðakerfið,kennitöluflakkið og kvótasukkið, sama hvað það heitir, enda eru þeir meinvörp af sama krabbameini ódyggðanna sem vill sýkja hér allt. Hugarfarslegu krabbameini sem er að éta upp og eyðileggja sérhvern heilbrigðan lífsvott sem hingað til hefur getað sprottið upp í mannlífsgarði íslensku þjóðarinnar !

 

Maður spyr sjálfan sig : Til hvers var búsáhalda-byltingin ? Hverju hefur hún eiginlega skilað, hvað hafa menn lært ?

 

 

 

,,Hið pólitíska himnaríki !”

 

Donald Tusk – einn af núverandi valdafurstum Evrópusambandsins, vandaði Brexit-sinnum ekki kveðjurnar nýlega og taldi tæpast líklegt að helvíti hefði yfir að ráða þeim hýbýlum sem hæfðu þeim. Svona tala þeir sem telja sig algerlega vera á einhverjum himnaríkispól og eiga ekki til nema eina þrönga sýn á málin.

 

 

Evrópusambandið var frá byrjun auðvalds-bandalag sem átti meðal annars að koma í veg fyrir að Frakkland og Þýskaland stæðu áfram í styrjöldum sín á milli. En fljótlega fór að bera á þeirri heilaþvegnu afstöðu til mála, sem fyrir löngu er búin að leggja undir sig alla hugsun í sambandinu, að allir verði að skilja og meðtaka það sem staðreynd - að það sé hið eina rétta pólitíska himnaríki fyrir þjóðir Evrópu !

 

Þegar menn fara að hugsa þannig í ofríki valdhrokans, eru þeir komnir úr öllu eðlilegu sambandi við lýðræði og sjálfsákvörðunarrétt þjóða. Og þeirra álit er það að engin þjóð sem fer inn í Evrópusambandið eigi að fara þaðan út.

 

Þessvegna veitist Bretum þetta svo erfitt, að það er alls staðar í þessu margflókna ferli brugðið fæti fyrir þá. Meiningin er auðvitað sú að þreyta svo bresku þjóðina að hún hætti við að fara !

 

Hinsvegar getur svo farið að þessi taktík snúist í höndunum á kommissörunum í Brussel því Bretar eru kunnir að þráa og þegar öfugt er farið að þeim er ekki á góðu von fyrir þann sem það gerir. Hinsvegar eru Bretar í dag kannski aðrir en þeir voru í eina tíð og kannski láta þeir kúga sig til hlýðni við reglugerðarvaldið í hinu pólitíska himnaríki handan sundsins. Það kemur þá bara í ljós !

 

Menn geta svo rétt ímyndað sér út frá basli Bretanna við þetta, hvernig okkur Íslendingum myndi ganga við að komast þarna út, ef þjóðvillingar landsins næðu á einhverri óheillastund að koma okkur þarna inn. Þá væri allt okkar þjóðlega frelsi komið í annarra hendur og það endanlega !

 

Nei, það er eitt sem allir þurfa að gera sér grein fyrir og það er að Evrópusambandið er ekkert himnaríki og mun aldrei verða það. Það er sérhagsmunabandalag sem er þannig útfært að þú getur farið þar inn en það er engin skilgreind útgönguleið fyrir hendi. Það er litið svo á að enginn fari eða vilji fara úr himnaríki.

 

Og við skulum líka gera okkur grein fyrir því að jafnvægisvaldið sem ríkti í sambandinu í upphafi milli Frakklands og Þýskalands er alveg úr sögunni. Frakkar hafa dregist stórlega aftur úr Þjóðverjum, Þýskaland er sameinað á ný og þýska valdið ræður nú lögum og lofum í Evrópusambandinu. Það er ekki víst að öllum hugnist það og enn síður til lengdar !

 

Þegar horft er til raunverulegs lýðræðis og þjóðlegs sjálfstæðis er Evrópusambandið þar andstætt fyrirbæri, þó annað hafi verið sagt í upphafi. Yfirþjóðlegt vald er alltaf varhugavert og það er engin trygging fyrir friði. Hvað lengi munu Frakkar til dæmis láta sér lynda að vera undirlægjur Þjóðverja í sambandinu ? Það er enganveginn gefið að forseti Frakklands verði alltaf lítill karl sem fær allt upp í hendurnar og veit ekkert hvernig hann á að halda á málum !

 

Það er heldur ekkert víst að áfram verði einhver stór mamma til staðar í Berlín sem skilur vandræðabörnin sín og fer vel að þeim !

 

Umfram allt skiptir það höfuðmáli fyrir frjálsa Evrópu, að Bretland komist einhvernveginn frá þessu yfirþjóðlega efnahagsskrímsli sem hreiðrar um sig í Brussel, til bölvunar fyrir álfuna, og nú undir algjöru valda forræði Stór-Þýskalands !

,,Um vegferð hinnar háheilögu heimsku !”

 

Öll samfélög manna eiga það sameiginlegt að þurfa að hafa eitthvað til staðar sem lifandi hvata fyrir einstaklingana að standa sig. Menn hafa löngum verið hvattir til að leggja sig hart fram í vinnu og skapa þá velferð sem þeir fái svo að njóta - og einkum er þeim yfirleitt heitið að þeim verði umbunað síðar meir !

 

Upp úr 1960 eða þar um bil, voru menn brýndir til starfs og dáða af stjórnvöldum um alla Evrópu, með því að lofa þeim því að þeir kæmust fyrr á eftirlaun og gætu þá átt nokkur góð ár og síðan áhyggjulaust ævikvöld. Menn yrðu bara að leggja sig fram um að skapa þá velferð sem stefnt væri að. Síðan færi uppskeran eftir sáningunni !

 

Og það vantaði ekki að velferðin væri sköpuð með miklu vinnuframlagi og þessum sólfagra hvata, að verðlaunin myndu skila sér í fyllingu tímans !

 

Þetta var auðvitað áður en farið var að ausa velferðar verðmætasköpun samfélagsins í innflytjendur og nýbúa samkvæmt formúlum fjölmenningarstefnunnar. Þegar sú vitleysa var tekin upp dró fljótt úr allri þjóðlegri athafnagleði. Enginn sá lengur ávinning af stritinu. Hann var alltaf kominn annað þegar að launum átti að koma !

 

Nú til dags er í raun enginn hvati til sem segir Íslendingum að ástæða sé til að leggja hart að sér til aukinnar velferðar þjóðarinnar. Menn líta svo á að loforð af hendi íslenskra stjórnvalda séu ekki marktæk og enginn standi betur að vígi eftir á !

 

Það trúir því enginn lengur að ástæða sé til að starfa af krafti í þessu landi. Allur ágóði af erfiði manna fer að jafnaði í vitleysu hjá stjórnvöldum, meðal annars til fólks sem ekki hefur lagt eitt eða neitt af mörkum til þjóðlegrar velferðar, vill bara þiggja !

 

Það er aðeins einn hópur í landinu sem býr við hvata til að sækja fram. Það eru þeir sem hafa einsett sér að verða ríkir og þeir eru þá eingöngu með einkahagsmuni sína í efstu stöðu í afar gráðugum huga. Þeir eru ekki að hugsa um samfélagið í heild. Ekki að hugsa um framlag til almennrar velferðar. Þeir vilja auðgast umfram allt og aðferðin til að ná því takmarki er þeim flestum rúm í ráðum !

 

Það voru einmitt þannig hugsandi menn sem voru arkitektar efnahags-hrunsins. Það var græðgi þeirra sem var þar fyrst og fremst að verki. Það vita allir hvernig það dæmi fór með þjóðarhag. Það var nánast slembilukka að hér fór ekki allt endanlega á hvolf. Það var ekki forustumönnum að þakka að svo fór ekki. En afleiðingar hrunsins eru enn að virka velferð lands og þjóðar til skaða, þó margt sé gert til að leyna ýmsu í því sambandi !

 

Vegakerfið er til dæmis að verða ónýtt vegna viðhaldsleysis, og það er jafnvel - svo óvenjulegt sem það er, viðurkennt af ráðherra málaflokksins. Og eina lausnin sem forustufólk ríkis og sveitarfélaga sér í þeim efnum er viðbótar skattlagning beint á borgarana, sem sagt vegatollar. Samt er vitað að stór hluti af innheimtum skatti til vegamála hefur aldrei skilað sér til þeirra hluta, heldur verið ráðstafað annað með sviksamlegum hætti. Það er ekkert nýtt að þannig sé að málum staðið í stjórnkerfi sem er úr sér gengið og rotið af langtíma spillingu !

 

En þó enginn peningur sé sagður fyrir hendi í ríkiskassanum til að bjarga vegakerfinu, nema með því að fara beint í vasa fólks enn og aftur, er ekki sjáanlegt annað en bankarnir stundi alþekkt arðrán sitt á landsmönnum jafnt grimmt og áður. Og þegar þær Mammons stofnanir verða einkavæddar í annað sinn, sem fólkfjandsamleg undirheimaöflin stefna leynt og ljóst að, mun bankaarðránið að sjálfsögðu aukast í þágu þeirra hákarla sem verða í náðinni þá og fá þær afhentar í fyllingu tímans fyrir kúk og kanil !

 

Og þó innviðir ríkis og sveitarfélaga séu víða í grautfúnu fari og lítið í raunverulegu kössunum, virðast alltaf vera til peningar til að taka rausnarlega á móti hópum innflytjenda og koma þeim vel fyrir. Og það er gert meðan margir Íslendingar eiga við fátækt að stríða og eiga jafnvel ekki þak yfir höfuðið !

 

Það er undarleg siðfræði að svíkja ómótmælanlegar og þjóðlegar nærskyldur en fara jafnframt hamförum í því að uppfylla óskýrar fjarskyldur, sem eru í flestum tilfellum afskaplega langsóttar !

 

Íslendingar sem eiga í vandræðum með að framfleyta sér og ráða ekki við kostnaðinn sem því fylgir, fá oft á sig stimpil aumingjaskapar og ómennsku. Það þykir ekkert flott eða spennandi að vera að hjálpa upp á þá. En að stefna hingað hópum útlendinga er talið flott af yfirklíkunni því það er tekið eftir því í útlöndum og ferilskrá ráðamanna fær þar með sína gluggaskreytingu.

 

Þessvegna er tekið á móti allra handa liði með bravúr, þeim er reddað húsnæði og öðru og svo segja ráðamennirnir með brosi eyrna á milli : WELCOME TO ICELAND, YOUR NEW HOME !

 

Þessum innflytjendahópum er oftast plantað niður á landsbyggðinni, en eftir nokkur ár eru flestir úr þeim komnir til Reykjavíkur, þar sem þeir mynda sín eigin samfélög í hverfum og borgarhlutum, þar sem arfleifð gamla heimalandsins ræður lögum og lofum !

 

Þegar svo er komið, eru allir hættir að tala um aðlögun að íslensku samfélagi. Jafnvel Rauði krossinn þegir þunnu hljóði !

 

Alþingi Íslendinga er nú, að mínu mati, skipað slíku liði, að þar situr ekki einn einasti maður sem mér finnst eiginlega hægt að virða og bera traust til. Það er vægast sagt ömurleg niðurstaða og stundum hljóta menn því að hugsa og spyrja sig : Til hvers hefur verið barist fyrir velferð og verðmætasköpun í þessu landi ?

 

Fólk á þingi virðist hreint ekki vera að hugsa mikið um þjóðlegar skyldur sínar eða að vinna af heilindum fyrir velferð íslensku þjóðarinnar. Það virðast allir vera að hugsa þar í þráhyggju einstefnunnar um eigin ferilskrá og frama í einhverju algleymi siðlausrar sjálfhverfu. Og konurnar sem áttu að bæta allt, eru engu betri en karlarnir !

 

Eftir svo sem hálfa öld með sama áframhaldi, og þarf jafnvel ekki þann tíma til, munu afkomendur okkar segja með dýpstu fyrirlitningu: ,,Hverskonar víðáttu-vitleysingar hafa þeir verið sem voru ráðandi í landinu fyrir 50 árum ? Við erum með fangið fullt af óleysanlegum vandamálum sem þeir bjuggu til og enginn sér fyrir endann á því fargani !”