Kærkomið frelsi til sjálfsmenntunar !

 

Hin akademíska einokunarstaða hefur veikst talsvert við hið mikla framboð sem býðst til hverskonar menntunar í gegnum alnetið. Menn geta nú lært í gegnum netið án þess að þurfa að fara um kúgunarfull svipugöng úrelts skólakerfis í mörg leiðindaár !

 

Þessar nýju aðstæður skapa fólki kærkomið frelsi í allri menntunarsókn og geta opnað alls kyns möguleika, fram hjá hinni þröngsýnu valdsstjórn skólanna, sem virðist löngum hafa öðru fremur byggst á yfirlætisfullu gráðuveitingakerfi án allrar tengingar við áunna reynslu og meðfædda hæfni !

 

Bill Gates hafði ekki tíma til að hanga yfir hefðbundnu skólanámi eftir reglum kerfisins. Hann stökk bara af stað í sína köllunarferð með sína náttúrulegu hæfni í veganesti. Hann hefði líklega verið frystur og slökkt á frumleika hans ef hann hefði átt að dvelja við drepandi og dauðyflislegt nám í nokkur ár !

 

Nám er þannig að það vekur kannski suma en svæfir því miður miklu fleiri. Það sem í sálinni býr og hugarfarsdjúpinu, þarf að búa við raunhæfa næringu ef vel á að fara. Það vantar allt of oft á það í þungu og svæfandi kennslufari hins akademíska andrúmslofts !

 

Því býsna oft virðast hinir hefðbundnu kennarar uppteknari af eigin þörfum og persónulegri hégómagirnd en þörfum nemenda sinna og sumir hreint ekki búnir mikilli hæfni til að upplýsa aðra. Lærdómshroki skólaðra fræðimanna er enn sem fyrr Þrándur í margri þroskagötu og sannarlega ekki neitt sem byltir þar björgum úr vegi eða færir heilbrigða þróun fram á veg !

 

Ég veit til dæmis tilfelli um það, að eðlistrúað fólk hafi farið til náms í guðfræðideild háskólans og orðið þar algjörlega viðskila við trú sína. Það hefur verið látið liggja þar yfir hnausþykkum guðfræðidoðröntum mánuðum saman, þar til sérhver trúarögn hafði verið þvegin burt úr hugsun þess og hjarta og ekkert verið eftir nema þurr og steinrunnin fræðikenning, algerlega laus við hinn lifandi boðskap kristindómsins !

 

Nokkuð oft eru slíkir doðrantar einhver samanhnoðuð fræðimennska á trúarsviðinu eftir kennarana sjálfa, jafnt steindauð að lifandi efniskrafti og guðfræðin sjálf er sem fag. Það verður því varla nokkur einstaklingur trúmaður í gegnum það að læra svokallaða guðfræði, en einhverjir kunna að verða uppþurrkaðir fræðimenn og þá líklega í því frosna fari sem fylgir oftast slíkri ferilmennsku. Niðurstaða námsins verður því í öfugu fari við tilganginn og skilst þá afturför alls kristindóms á seinni árum !

 

Rétttrúnaðarsjónarmið hafa alltaf ráðið miklu í viðhorfum þess klíkusamfélags sem myndað hefur langskólaða valdaelítu til langs tíma í flestum ríkjum Vestur-Evrópu. Nú þegar valdagrunnurinn er að gefa sig með ýmsu móti hefur verið gripið til örþrifaráða. En gamla kennaraveldið er gengið sér til húðar og virðingin fyrir því að mestu farin veg allrar veraldar út í tómið !

 

Þó er nú verið að reyna að smala fólki saman í nafni hnattrænna björgunaraðgerða gegn loftslagsvá og heimsendis-voða, undir forustumerkjum gamla prófessoraveldisins. En um leið er hugsað til þess að efla fyrra vald og halda í horfinu. Samt er nýr tími genginn í garð og fólk lætur ekki lengur segja sér hvað sem er. Það vill sjálft þreifa á og sannfærast um mál af eigin reynd !

 

Það er löngu orðið tímabært að reynsla sé metin að verðleikum. Nóg er þetta samfélag okkar búið að skaðast af langskóla-menntuðu fólki sem hefur fengið að valsa í ábyrgðarmiklum valdastöðum, en haft lítið til brunns að bera þrátt fyrir einhverja lærdómsgráðu, sem enginn skilur þó hvernig hefur fengist !

 

Margir telja að langskólanám hafi á seinni árum gengið mjög til baka að raungildi og þar séu gráðurnar oft í meira lagi innihalds-litlar eins og reyndar dæmin sanna. Við erum þannig sem sagt í mörgum tilfellum að mennta fólk án menntunar. Sjálfsmenntun fólks á frjálsum námskeiðum og í gegnum netið er því orðinn mun vænni kostur, því í gegnum það ferli kemur miklu heldur fram fólk sem þarf að sanna hæfni sína í gegnum próf reynslunnar og reynslan er jafnan ólygnust !

 

Öllu eðlilegu og heilsteyptu hugarfrelsi, frá stöðnuðum kennisetningum löngu úreltrar skólafræðslu í gegnum þröngsýnt einokunar-kerfi, ber því vissulega að fagna, því nú getur fólk af fullum vilja gengið fram í því til meiri og aðgengilegri menntunar en nokkru sinni fyrr - í anda og sannleika. Það var sannarlega kominn tími til !