,, A House Divided Against Itself Cannot Stand !”

 

 

Með hvaða hætti byrjaði hinn einsýni fjölmenningaráróður síðari tíma ? Hvar voru stofnuð ríki sem ekki byggðu á þjóðmenningu og sameiginlegum rótum ? Og hvernig hafa þær tilraunir gengið ?

Hafa ekki Bandaríkin og Sovétríkin verið, hvort með sínum hætti, dæmi um slík fjölmenningarríki ?

 

Við getum í þessu sambandi spurt ýmissa spurninga : Hversvegna leystist Júgóslavía upp sem ríki ? Af hverju gátu Tékkar og Slóvakar ekki lifað undir sama ríkisþaki ? Af hverju er Skotland að þreifa sig áfram til sjálfstæðis ? Af hverju vill Katalónía verða sjálfstætt ríki og Baskahéruðin sömuleiðis ? Af hverju sameinuðust Vestur og Austur Þýskaland ?

 

Í Sovétríkjunum átti að bræða saman í eina heild meira en 100 þjóðir, stórar og litlar, með eins ólíkan bakgrunn og hugsast gat. Það átti að bræða þetta allt saman á grundvelli nýrrar hugmyndafræði. En hvernig fór ? Jafnvel mjög skyldar þjóðir gátu ekki komið sér saman um stöðu mála. Allt fór í óefni og allt rak sig þar á annars horn og sundraðist !

 

Stærsta ögnin í þeim fjölmenningarpotti sleit sig fyrst frá öllu saman og yfirtók svo allt að lokum. Þannig fór með þá fjölmenningu ? Nú sitja allir þar austur frá undir ægivaldi Rússa, eins og var á keisaratímanum. Til hvers var barist og ósamstæðri ríkisheild komið á ? Milljónum mannslífa fórnað fyrir ónýtan einingardraum ?

 

Bandaríkjanna bíða sömu örlög. Þau fá ekki staðist til lengdar. Andstæðurnar innan alríkisins eru orðnar allt of miklar og sprengja bráðlega af sér allar núgildandi lagaviðjar. Það er ekki stefnt sömu leið. Fjölmenning Bandaríkjanna gengur ekki upp öllu lengur með sína alríkiskúgun og lýðræðið þar er sjáanlega komið að þolmörkum !

 

Ekkert á að sameina alla Bandaríkjamenn nema fáninn, og hann dugir ekki til. Þjóðlegar rætur eru svo margvíslegar að þær vísa ekki á neina samleið. Á sínum tíma sagði Lincoln, er hann lokaði á það að Suðurríkin mættu fara sína leið : ,, A House Divided Against Itself Cannot Stand !”

 

En þar var aldrei um eitt hús að ræða heldur þrjátíu og fjögurra húsa þorp. Tuttugu og þrjú húsanna voru undir valdi sem ellefu hús í þorpinu voru ekki lengur tilbúin að sætta sig við. Það var engin friðsamleg lausn fundin á því vandamáli. Báðir aðilar héldu fast við sitt. Það endaði með borgarastyrjöld og bræðravígum !

 

Sama má segja um öll ríki sem reyna að byggja tilveru sína á fjölmenningu og samsteypu þess sem á ekki samleið ,,A House Divided Against Itself Cannot Stand !” Þjóðasafn er ekki það sama og þjóð !

 

Árið 1861 áttu þáverandi Bandaríki ekki lengur samleið. Og reyndar var það ljóst löngu fyrr. Þau ríki sem slitu sig frá alríkinu á þeim tíma fengu samt ekki viðurkenningu á frelsi sínu til að gera það og ráða sínum eigin örlögum. Þau fengu ekki að flytja burt úr alríkisþorpinu !

Forustumenn alríkisins í Washington vildu ráða þar málum. Réttur einstakra ríkja til sjálfsákvörðunar var fótum troðinn. Því fór sem fór !

 

Styrjöldin sem fylgdi kostaði 600.000 manns lífið og tólf ára yfirdrottnun Norðurríkjanna yfir Suðurríkjunum varð framhaldið. Suðurríkin voru hersetin og urðu þannig fyrsta nýlenda bandaríska alríkisvaldsins og þar komust bandarískir ráðamenn á arðránsbragðið !

 

Norðurríkin léku í raun hlutverk Stóra Bretlands nýlendutímans gagnvart hinum sigruðu Suðurríkjum. Frelsi íbúa þar til að ráða eigin málum var virt að vettugi. Þrælahaldið hafði aldrei verið meginmálið í deilunni þó margir vilji alltaf láta sem svo hafi verið. Það var fyrst og fremst tekist á um ríkisheildina og sjálfræðisfrelsi hvers ríkis gagnvart alríkisvaldinu !

 

Heimsveldishugsunin fór eftir borgarastyrjöldina að verða daglegur gestur í Hvíta húsinu og að lokum settist hún þar að. Hugsjón frelsisstríðs nýlendutímans var þar með gleymd og grafin ásamt öllu því sem þá hafði verið barist fyrir. Hervaldið eitt sat eftir, grátt fyrir járnum í hásæti hrokans, í höfuðborginni sem kennd var við ,,frelsishetjuna” Washington hershöfðingja !

 

,,A House Divided Against Itself Cannot Stand !” Sú staðreynd opinberaði sig enn og aftur með skýrum hætti í árásinni á þinghúsið í Washington fyrir rúmu ári. Enginn hefði trúað fram að því, að slíkur atburður gæti átt sér stað þar vestra. En það sem gerðist var bara staðfesting á veruleika þess sem er komið til að vera. Fólk á ekki lengur samleið !

 

Bandaríska lýðræðisbyggingin hefur í raun aldrei verið sérlega sterk þó hún sé stór. Í Bandaríkjunum er margt á sveimi sem byggir ekkert upp en rífur margt niður. Öfgafullur fasismi er víða til í Bandaríkjunum og hann fer vaxandi og ógnar öllu lýðræði í þessu mikla sambandsríki.

Harðlínumenn til hægri eru að missa tök sín og þeir vita það. Ætlun þeirra er að endurheimta fyrri valdastöðu sína með öllu því ofbeldi sem til þarf. Árásin á þinghúsið sannaði það afgerandi !

 

Hin svokallaða bandaríska þjóð er margklofin og valdamiklir hópar innan ríkisins stefna út og suður. Sundrungin eykst í alríkinu og Bandaríkin munu falla eins og önnur fjölþjóðaríki fyrir þeirri vöntun sem gerir alla innviði þeirra í raun og veru máttvana. Þar er hver höndin upp á móti annarri. Burðarvirki ríkisins er þegar að miklu leyti orðið ónýtt !

 

Fjölmenningin í Bandaríkjunum getur þannig enganveginn skilað af sér heildstæðu öryggi til lengdar, hvorki fyrir heiminn né Bandaríkin sjálf.

Jafnvel gjörsamlega óhæfur valdamaður eins og Donald Trump vissi að Bandaríkin voru ekki mikil lengur. Hann vildi gera Bandaríkin ,, Great Again !”

 

En slíkt getur enginn gert héðan af. Bandaríkin eru þegar vegin og léttvæg fundin. Þau hafa spillt sínum tækifærum og eru nánast rúin trausti. Spurningin er aðeins hvenær hið endanlega fall þeirra verður !

 

Kannski verða í framtíðinni 3 – 4 ríki þar sem Bandaríkin eru nú. Kannski verður til sérstakt ríki þar suðvestantil og kannski rísa Suðurríkin á ný sem sjálfstætt ríki. Kannski verður Nýja England sérríki ? Hver veit ?

 

Staðreyndin í veruleikanum er einfaldlega sú - að aðeins þjóðríki geta haldið velli til lengdar ; ekki ríki sem verða suðupottar átaka vegna þess að þegnarnir eiga enga samleið !

 

 

 

 

Hvernig verða menn þjóðleysingjar ?

 

 

Það liggur fyrir í dag að allar norrænu þjóðirnar eru að glata lífsgildum sínum. Það fjarar undan þeim jafnt og þétt. Sífellt aðstreymi fólks af allt öðru tagi þynnir þau út og eftirgjöfin er alltaf af okkar hálfu. Það er í raun verið að yfirtaka okkur !

 

Drjúgur hluti þess fólks sem kemur til landa okkar undir því yfirskyni að það komi til að vera eitt með okkur, er með allt annað í huga. Það vill arðræna í skjóli fjölmenningar. Það vill fá hlutdeild í þeim arði sem erfiði liðinna áratuga hefur skilað okkur. Erfiði feðra okkar og mæðra !

 

Það vill eignast hlut í ágóða sem það hefur ekki á nokkurn hátt unnið til. Eignast lífskjör sem aðrir hafa unnið fyrir hörðum höndum. Hvaða sanngirni liggur þar að baki ? Hvaða rök tala fyrir slíkri hlutdeild ?

 

Það eru skiljanlega engin þjóðmenningarleg rök fyrir slíku, en það virðist talað nokkuð grimmt fyrir slíkri niðurstöðu af hálfu ,,hinna víðsýnu,” þeirra sem segjast aðhyllast svokallaða fjölmenningu. Þeirra sem stöðugt eru að segja : ,, Öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir !”

 

Staðreyndin er hinsvegar sú að slíkur vinskapur er blekking og getur aldrei orðið annað. Blekking sem gefur rándýrum skógarins, og þeim sem hafa ekkert gott í hyggju, betri tækifæri til að verða sér úti um bráð ?

 

Í fjölmenningarríki verða ekki síður en annarsstaðar einhverjir hópar voldugastir og þeir kúga þá aðra. Það verður aldrei um neinn jöfnuð að ræða í slíkum suðupotti ólíkra mannfélagshópa. Það segir sig sjálft !

 

Minnihlutahópar innflytjenda sem vaxa að styrk munu gera frekari kröfur eftir því sem þeir eflast. Og ofbeldi mun smám saman fylgja þeim kröfum. Fjölmenning er ekki boðskort að friði – miklu frekar ófriði !

 

Það er alveg jafnmikil þörf á því í nútímanum sem fyrri tímum að menn séu á verði og hugi að gildum sínum. Þar liggja rætur okkar og römm er sú taug. Þjóðfrelsisleg hugtök eiga fullan rétt á sér nú sem ætíð !

 

Sá sem verðfellir sín eigin gildi verður óhjákvæmilega undirgefinn öðrum gildum og endar með því að týna sjálfum sér í suðupotti blekkinganna !

 

Hann verður þjóðleysingi í landi sínu sem verður heldur ekki til lengdar hans land. Hann fyrirgerir rétti sínum til þess með virðingarleysi sínu gagnvart eigin gildum. Hann kallar á slík örlög og á þau skilið !

 

Skyldum við Íslendingar enda skeið okkar sem slíkir þjóðleysingjar ?

 

Breski hrokinn !

 

 

 

Það mun mála sannast að engin þjóð hafi á seinni öldum fengið annað eins tækifæri til að láta gott af sér leiða á heimsvísu eins og Bretar. En að stærstum hluta eyðilögðu þeir þá möguleika sína. Nýlenduveldi þeirra var allt undirlagt mismunun, þar sem hvíti, breski sahibinn, drottnaði !

 

Það var ekki síst vegna þess mikla hroka sem þeir jafnan sýndu þjóðum þeim sem undir þá voru settar, og setti mark sitt á allt nýlenduveldi þeirra, að þeim mistókst að verða öðrum til hjálpar og blessunar. Sú framkoma verður ætíð mikill skammarblettur á breska heimsveldinu !

 

Hinar Evrópuþjóðirnar sem stunduðu nýlendu-arðrán, eins og Spánverjar, Portúgalir, Frakkar, Hollendingar, Belgar, Ítalir og Danir, voru svo sem ekkert skárri, en Bretar voru lengstum það nýlenduveldi sem gaf líklega tóninn. Þeir hefðu getað verið hinum fyrirmynd en voru það hreint ekki !

 

Hefðu Bretar komið manneskjulega fram við allar þessar þjóðir sem þeir höfðu yfir að ráða, hefði framhald mála í nýlendum þeirra orðið allt annað og farsælla – fyrir alla aðila og heimurinn orðið betri fyrir bragðið !

 

En bresk stjórnvöld hafa alltaf verið undir forræði hrokafullrar forréttindaklíku og yfirstéttarþorpara sem hafa misnotað stórlega hið þjóðlega pund. Það var litið niður á allt sem ekki var enskt og þar að auki bjuggu lægri stéttir breska samfélagsins lengstum við kúgun og hörmuleg lífsskilyrði af hálfu þeirra sem ofar stóðu !

 

Framferði núverandi forsætisráðherra Breta sýnir berlega að hann situr í sínum stól á fullum forsendum hins breska hroka. Hann virðist telja sig ofar lögum og reglur um samfélagslega hegðun og ábyrgð eigi ekki við hann. Hann sýnir þeim lögum sem hann á að fylgja - eins og aðrir - fulla fyrirlitningu. Hann er klaufalegur í framgöngu og kann sig ekki !

 

Margir munu telja að í framkomu hans felist skýr vitnisburður um það að hann sé óhæfur til að gegna því embætti sem honum hefur verið falið. En flokkur hans hefur aldrei getað teflt fram almennilegum mönnum til þeirrar stöðu. Og venjan er hjá þessum mönnum að biðjast bara afsökunar, ef það kemst upp um villuspor þeirra. Svo á allt að vera í lagi !

 

Löngu áður en Neville Chamberlain kom með plaggið um ,,frið um vora daga “ vansællar minningar, voru forsætisráðherrar Bretaveldis ekki sérlega bitastæðir karakterar og ekki hafa þeir orðið betri þaðan í frá. Þeir hafa allir verið fulltrúar fyrir breskan yfirstéttarhroka, hver með sínum hætti. Það er ljóta hersingin !

 

Bretar eru hinsvegar ekki í neinu aðalhlutverki í dag í heimsmálum, sem betur fer. Þeir fóru illa að ráði sínu meðan þeir settu mark sitt á heiminn og gerðu hann ekki betri á nokkurn hátt þó þeir hefðu átt að geta það. Og nú virðast þeir ekki eiga neitt eftir í sinni sálartösku nema hrokann !

 

Það má þó sjá, að þeir reyna enn sem þeir geta að príla upp á stóra sviðið í heimsmálunum, en það er orðið vonlaust mál fyrir þá. Þeir eru löngu orðnir úrkynjaðir og kraftlausir á allan hátt og minna helst í aumingjaskap sínum á Frakka !

 

Það eru verðug örlög !

 

 

 

 

 

 

Hvernig verður sigrast á Covid - 19 ?

 

 

Það hefur orðið æ ljósara eftir því sem baráttan við Covid veiruna hefur dregist á langinn, að þrátt fyrir öll vísindi nútímans og hátt tæknistig, eru menn ekki að ráða við vandann !

 

Það er líka tekið á honum af ráðandi öflum með mjög sérhagsmuna-tengdum hætti sem kemur illa við marga og hamlar þjóðlegri samstöðu, sem er alger lífsnauðsyn þegar svona stendur á !

 

Samfélagslegur styrkur þjóðfélaga sem ganga fyrst og síðast fyrir kapitalískum kennisetningum um nauðsyn hámarksgróða, er einfaldlega ekki mikill þegar kemur að því að mynda þarf heildarsamstöðu gagnvart utanaðkomandi ógn. Slík samstaða verður þá oftast í skötulíki !

 

Auk þess er með ólíkindum hvað ábyrgð rekstraraðila virðist lítil þegar allt kemur til alls. Stærstur hluti rekstraraðila í landinu virðist gera kröfur til ríkisins ef illa gengur og vilja vísa allri ábyrgð þangað. Slíkir aðilar virðast telja sjálfsagt að skattpeningur þjóðarinnar verði notaður til að halda þeim uppi og rekstri þeirra !

 

Hverskonar einkarekstur er þar í gangi ? Þegar vel gengur er öllu sólundað í einkaneyslu og vellystingar og enginn varasjóður byggður upp til varnar erfiðari tímum. Ef þeir koma á bara að hlaupa í skjól ríkisins ?

 

Stór hluti rekstraraðila í landinu virðist þannig hreint ekki ábyrgur þegar á hólminn er komið. Hvað eru slíkir aðilar að gera með því að standa í rekstri ? Jú, þeir vilja græða, þeir eru á höttunum eftir hámarksgróða, en siðræn lögmál ábyrgðar og fyrirhyggju virðast þeim hinsvegar víðs fjarri !

 

Það er því ekki af því góða að einkaaðilar grafi undan ríkissjóði Íslands með slíkum hætti sem virðist hafa viðgengist. Það veikir það öryggi sem ríkið á að tryggja fyrir almannahag. Eftir því sem einkaaðilar hafa meira innhlaup inn í ríkisfjárhirsluna verður hún minni trygging fyrir alþjóð !

 

Nú er vitað hverjir vilja styðja einkaaðila sem mest og tryggja þeim hámarksgróða og þeir hinir sömu eru þá auðvitað lökustu vörslumenn fyrir almannahagsmuni sem völ er á. Það er því skiljanlega vont, og verra en vont, að vita fjöregg okkar allra, - sjálfan þjóðarhaginn, í höndum slíkra vörslumanna. Í mínum huga vegur það að allri almennri öryggiskennd !

 

Það var augljóst frá byrjun, að við áframhaldandi stjórnarsamstarf myndi íhaldið vilja koma Svandísi Svavarsdóttur burt sem heilbrigðismála-ráðherra, enda þótt hún þætti standa sig þar vel !

 

Svandís var hinsvegar ekki að fylgja þeirri stefnu að gera heilbrigðiskerfið undir forustu ríkisins ótrúverðugra eða ýta undir einkavæðingu þess. Og sköruleg framganga hennar hugnaðist því alls ekki þeim sem vilja slíkt !

 

Margsinnis hefur komið fram í könnunum að mikill meirihluti þjóðarinnar vill að heilbrigðismálin séu rekin af ríkinu og það hefur alltaf farið afskaplega fyrir brjóstið á afturhalds og sérgæskuöflunum í landinu !

 

Reyndar er svo komið í heilbrigðiskerfinu að það hefur nánast tvö höfuð, annað virðist þegar einkavætt en hitt ekki. Það gerir öllu skipulagi og stjórnun erfiðara um vik því samhæfing alls kerfisins er nánast ógerleg við slíkar aðstæður. Þar er samhliða verið að reyna það ómögulega – að þjóna bæði Almættinu og Mammon !

 

Hinn nýi heilbrigðismálaráðherra er líklega talinn eitthvað nær íhaldinu í afstöðunni til þessara mála og fróðlegt verður að sjá hvernig hann kemur til með að spjara sig í embættinu. En hann má standa sig vel, ef hann ætlar að reynast betri en Svandís Svavarsdóttir í þessu vandasama embætti !

 

Þegar að þjóðinni steðjar hætta eins og Covid-19 er og hefur verið, á ekki og má ekki beita fjármagni og getu ríkisins til varnar vágestinum með því að hygla þeim sem síst skyldi. Arðránsöfl þessa lands eiga þá ekki að fá að arðræna almenning áfram í gegnum rausnarleg tillög úr ríkissjóði. Einkaaðilar eiga og verða að vera ábyrgir fyrir sínum rekstri, hver svo sem hann er. Þeir eiga ekki að vera á framfæri almennings í landinu !

 

Við sigrumst ekki á Covid-19 nema með þjóðlegri samstöðu. Slík samstaða fæst aldrei við þær aðstæður sem hér hafa fengið að ráða. Það er, þegar séra Jónar einkarekstursins fá að vera ábyrgðarlausir og eru alltaf hafðir í öndvegi hvað snertir fjárhagslega fyrirgreiðslu af hálfu hins opinbera !

 

 

Ógeðslega íhaldshækjan !

 

 

 Pólitíska furðuflækjan

fram og aftur berst.

Ógeðslega íhaldshækjan

er þar sýnu verst !

 

Vinstri græningjar hafa nú gengið í gegnum einar kosningar eftir að hreyfingin gekk á mála hjá íhaldinu. Þar töpuðu þeir þremur þingmönnum og pólitísk staða þeirra veiktist að miklum mun !

 

Alþýðuflokkurinn gekk í gegnum þrennar kosningar sem hækja íhaldsins á hinum svokölluðu og rangnefndu viðreisnarárum. Flokkurinn varð minni og minni og síðast þurrkaðist hann nærri því út !

 

Í kringum 700 atkvæði í Reykjavík gerðu honum samt kleyft að hanga á kjördæmakosnum þingmanni. Annars hefði flokkurinn fallið út af þingi sem hefði átt að vera hverjum sönnum vinstri manni á þeim tíma mikið fagnaðarefni. En af hverju hékk hann inni, það er stóra spurningin ?

 

Margir töldu að kratar hefðu fengið mestan hluta þessara 700 atkvæða ,,að láni” frá íhaldinu, enda var vitað fyrir kosningar að þeir stóðu tæpt og íhaldið vildi fyrir hvern mun halda hækjunni !

 

Nú eru vinstri græningjar komnir inn á þessa sömu feigðarbraut. Þeir hafa þegar misst þrjá þingmenn eftir þessar fyrstu hækjukosningar, næst tapa þeir vonandi öðru eins ef ekki meira fylgi og við þriðju kosningarnar gætu þeir þá sem hægast þurrkast út og vonandi gera þeir það !

 

Sumum virðist ekki eiginlegt að vera sjálfum sér samkvæmir. Það sést best á forustu vinstri græningja. Hún hefur ekkert að bjóða nema óheilindi !

 

Engin ærlegheit felast í því að styðja framagirni og eiginhagsmunapot sem tekur sýnilega aðeins mið af persónulegri upphafningu. Svikafénaður er ekkert nema ógeð eins og allt sem siglir undir fölsku flaggi. !

 

Það verður ógnardýrt fyrir almenning þessa lands, að íhaldið geti ráðskast með ríkisfjármálin alls í 8 ár, en það er okurverðið sem krafist er fyrir að Katrín Jakobsdóttir fái að vera áfram forsætisráðherra. Ferilskrá hennar og frami virðist það eina sem máli skiptir hjá hækjuforustunni !

 

Bjarni toppskarfur íhaldsins er og verður áfram stórskaðlegur í forhertri ríkisfjármálastefnu sinni fyrir sérhagsmunina. Í því felst meiri hætta en nokkur gæti ímyndað sér. Varðveisla almannahagsmuna er langt frá því að vera hans sérgrein. Hann er gagnvart þeim hagsmunum verri en margfaldur minkur í hænsnakofa !

 

Íhaldið fær nú gífurleg tækifæri fyrir helbláa sérhagsmunastefnu sína og allt er það fyrir atbeina og á ábyrgð vinstri græningjanna !

 

Oft lögðust kratar lágt hér á árum áður til að þjóna íhaldinu og það sama hefur Framsókn stundum gert. Alltaf hefur slíkt verið á kostnað heilbrigðra félagslegra framfara og almannaheilla !

 

Nú virðast vinstri græningjar ætla að fara jafnvel lengra í þjónkun við íhaldið en umræddir flokkar hafa gert og setja nýtt met í svívirðunni. En sem betur fer eru skuldadagarnir þegar farnir að sýna sig !

 

Það er illt og verra en illt, þegar meint hugsjónastefna breytist í andstæðu sína og fólk verður það blint í sjálfselsku sinni að það sér ekkert annað !

 

Hugsanlega hefur Skalli þó séð í hvað stefndi og forðað sér, enda er barnið sem hann kom á legg orðið að algerum umskiptingi !

 

Yfirlýstur vinstri flokkur sem ætlar sér að sitja í hægri stjórn í 8 ár og selur sig til svo öfugsnúinnar þjónustu er ekki lengur það sem hann segist vera !

 

Hann er þvert á móti orðinn hækja fyrir afturhaldið í landinu og til skammar á allan hugsanlegan máta. Sic Transit Gloria mundi !

 

 

 

Glæpurinn mesti !

 

 

Þegar Bandaríkjamenn vörpuðu kjarnorkusprengjum sínum á japönsku borgirnar Hiroshima og Nagasaki, var meginástæðan sú - að þeir vildu ólmir og óðfúsir prófa hið nýja ofurvopn !

 

Þar var ekki um að ræða það yfirlýsta markmið, að með því væru þeir að bjarga bandarískum mannslífum, vegna þess að það yrði svo mannfrekt að gera innrás á japönsku heimaeyjarnar. Sú yfirlýsing var bara fyrirsláttur !

 

Bandaríkjamenn höfðu þegar gert margar innrásir á eyjar og eyðisker og ekki horft í mannslífin við þær aðgerðir. Það var miklu fremur eins og hershöfðingjunum væri gefinn þar algerlega frjáls taumur í stríðsleik sínum. Til hvers var verið að fórna öllum þessum mönnum á Iwo Jima og öðrum eyjaskikum ?

 

Af hverju voru Bandaríkin að tína upp þessar smáeyjar og taka þær hverja af annarri með því mannfalli sem því fylgdi ? Af hverju beindu þeir ekki geirum sínum að heimaeyjunum miklu fyrr, að Japan sjálfu, því engu skipti með hersveitir japana á þessum eyjaskikum víðsvegar um Kyrrahafið ef heimaríkið var sigrað !

 

Þegar japanska heimsveldishjartað í Tokyo væri brostið, var ekkert annað fyrir einstakar herdeildir á fjarlægum eyjum að gera en gefast upp.

 

Japanski flotinn var á þessum tíma orðinn aðeins svipur hjá sjón. Hann var lítil sem engin ógn lengur. Flest skip hans lágu á þessum tíma hér og þar á botni Kyrrahafsins !

 

Bandaríkjamenn voru komnir með full yfirráð í lofti. Þeir gátu þessvegna knúið japana til uppgjafar með hefðbundnum loftárásum í stórum stíl, þurftu alls ekki að fórna miklum mannafla með innrás !

 

En þeir vildu prófa nýja vopnið…! Þeir vildu ólmir henda þessu dauðahelvíti á lifandi fólk, venjulega borgara í venjulegum borgum. Það var það sem öllu skipti í augum herstjórnar Bandaríkjanna. Og nú voru þeir komnir með forseta sem kippti sér ekki upp við slíkt !

 

Fælingarmáttur kjarnorkusprengjunnar, hins nýja ofurvopns, átti að kenna öllum að halda frið við Bandaríkjamenn – hvernig svo sem þeir kæmu til með að hegða sér í komandi tíð !

 

Sovétmenn voru líka komnir að því að ráðast inn á Japanseyjar að norðan og sennilega hefur það haft sín áhrif að talin var pólitísk þörf á því að hespa stríðinu af sem fyrst, áður en til þess kæmi !

 

Samt var sú hernaðaraðgerð Sovétmanna algerlega eftir þeirri forskrift sem leiðtogar bandamanna höfðu samið um á ráðstefnum sínum !

 

Engri annarri þjóð í veröldinni hefði liðist þessi stríðsglæpur nema Bandaríkjamönnum. Þeim leyfðist allt. Þeir voru góðu gæjarnir sem aldrei gátu framið stríðsglæpi og hlutu að gera allt rétt !!!

 

Og svo var ráðandi viðhorf að japanar ættu ekkert gott skilið, jafnvel ekki óbreyttir borgarar. Japanar voru orðnir í bandarískum hugarheimi eins og indíánarnir, aðeins góðir þegar búið var að drepa þá !

 

Enn í dag er það svo, að ,,góðu gæjarnir” eru þeir einu sem hafa notað kjarnorkusprengjur á fólk. Jafnvel kommarnir, eins vondir og þeir voru sagðir, gerðu það ekki. Og vonandi verður slíkt aldrei framar gert !

 

En ömurlegt hlutskipti hlýtur það að vera fyrir þá þjóð, sem alltaf hefur talið sig mestu frelsisþjóð veraldar, að hafa framið mesta glæpinn sem framinn hefur verið á þessari jörð !

 

Það er fylgja sem ber með sér bölvun og það bölvun sem á eftir að koma fram gagnvart þeirri iðrunarlausu þjóð sem glæpinn drýgði !

 

 

 

 

 

 

Dansaðu með !

 

Nú til dags virðist það vera einhverskonar samfélagsleg krafa að allir dansi með. Það er alveg sama hvaða vitleysa er höfð uppi við, þú átt að dansa með. Annars ertu ekki gjaldgengur, talinn leiðinlegur og auðvitað ómögulegur sérviskupúki !

 

Fyrir hrun áttu allir í fjármálageiranum að dansa með, dansa í kringum gullkálfinn, dansa þjóðina norður og niður. Þeir örfáu sem ekki fengust til þess voru kallaðir gleðispillar og brennimerktir sem slíkir !

 

En þessháttar gleðispilla var ekki að finna í bankakerfinu og ekki í neinum sérstökum valdastöðum, enda enn með vott af almennri skynsemi og sæmilega heilbrigðir til höfuðsins. Það eitt útilokaði þá sem þátttakendur í veislu fjármálalífsins, þar réði bara sú tilskipun að ofan – dansaðu með...

Og burt með þá sem vildu ekki taka þátt í veisluhöldunum !

 

Þeir sem stjórnuðu gleðinni og dansinum voru nefnilega háttsettir og valdamiklir menn, kviðmiklir og kærulausir, dæmigerðir íslenskir fjármálasnillingar þess tíma. En dansinn sem þeir leiddu, dró þjóðina út á ystu brún þess hengiflugs, sem síðan hefur verið talinn hugsanlegur ógæfuendir okkar þjóðlegu tilvistar því lítið höfum við lært. Og enn er sagt : Dansaðu með !

 

Af hverju skyldu dýralæknar verða að lykilmönnum í stjórnmálum landsins ? Er það vegna þess að þeir teljast kunna öðrum betur á húsdýrin, skepnurnar – fólkið í landinu, eða hvað veldur ?

 

Af hverju dansa yfirlýst og gráðum prýdd gáfnaljós úr háskólum með hverri vitleysu sem upp kemur ? Ættu þau ekki að vita betur ? Taldi ekki gáfnahausinn mikli, forseti landsins, að Íslendingar myndu leggja undir sig heiminn fjármálalega séð ?

 

,, You Ain´t Seen Nothing Yet !” sagði mikilmenni smáþjóðarinnar fram í gegnum nefið, með kokhreysti á fyrirhrunsárunum. Hann sá enga hættu, bjargaði ekki neinu, en dansaði með fram á síðustu stund !

 

Og forsætisráðherrann, eins menntaður í efnahags-fræðum og mögulega unnt var að vera í gegnum æðri skóla, sat skjálfandi á örlagabekknum og vissi ekkert hvað gera skyldi, eins og meintur meistari hans komst að orði !

 

Hann bað bara Guð að blessa þjóð sem var sokkin á kaf í fjármálavíti Mammons, og var leidd þangað af bönkum og fjármálastofnunum sem dönsuðu alla dómgreind norður og niður. Engin blessun getur verið í boði við slíkar aðstæður – aðeins bölvun !

 

Af hverju erum við, fólkið í landinu, aldrei í þeirri stöðu að geta haft verulega hæft fólk á öryggisvakt þjóðarinnar ? Af hverju erum við stöðugt í stórhættu vegna flónsku og mistaka þessa liðs ?

 

Er algert rof komið á milli menntunar og getu, er hæfnin engin þegar á hólminn er komið ? Hverskonar skólakerfi erum við komin með ? Hverskonar menntun fá menn eiginlega í dag ?

 

Er það eina sem krafist er nú til dags – að fólk dansi með hverri vitleysu sem upp kemur ? Er ekki kominn tími til að hætta slíkum dansi ?

 

Þurfum við ekki að fara að endurskoða býsna margt, ef við ætlum að halda hér uppi sæmilega siðuðu samfélagi til framtíðar ?

Siðspilling valdhrokans !

 

 

 

,,Ljót og móti lögum öll

lýðræðis var fórnin.

Á nú þing við Austurvöll

umboðsvafa-stjórnin !”

 

Framkvæmdavaldið hefur á liðnum árum jafnt og þétt gengið á rétt löggjafarvaldsins og gert sjálfstæði þess að engu og nú er svo komið að það er farið að sporðrenna heilu þingi eins og ekkert sé !

 

Jafnvel þeir menn innan stjórnarliðsins sem hafa verið taldir öðrum skárri, virðast ekki sjá neitt athugavert við það hvernig skilist var við síðustu kosningar. Það er sárt að sjá hvernig valdaspillingin fer með menn !

 

Nefndin sem átti sýnilega bara að kasta ryki í augu almennings, mun hafa lokið sínu verki í samræmi við það sem ætlast var til af henni.

Hún var látin vera ,, að störfum” þangað til málin róuðust, en aldrei var efi um það hver hennar niðurstaða yrði. Það er sjálfu sér mikið umhugsunarefni hvernig haldið hefur verið á málum !

 

Maður sá sem var formaður þeirrar nefndar er nú forseti alþingis og sú staðreynd er líklega vottur þess að hann hafi þótt standa sig vel í mjög svo vandasömu starfi - að áliti stjórnarmeirihlutans !

 

En eru menn orðnir svona samdauna pólitískum spillingaraðgerðum gagnvart lýðræðislegum gildum, að þeir sjá ekki brotin sem verið er að fremja – eða hvað veldur ?

 

Og það má gjarnan halda því til haga, að hér er verið að tala um þá menn sem helst hefði verið hægt að vænta skilnings frá í þessum efnum. Hinir sem verri menn hafa þótt, hafa náttúrulega verið glataðir í þessu sem öðru !

 

Er það ekki ömurlegt að hugsa til þess að til þess að réttlát málsmeðferð sé virt og geti fengist á Íslandi verður að senda málin til erlends dómsvalds !

 

Hvar er stolt Íslendinga þegar þannig er staðið að málum ? Þegar troðið er á þeim gildum sem öll okkar helstu gögn vitna um sem sannhelg, þjóðleg réttindi ? Erum við þá bara eins og hundar sem snúa aftur til spýju sinnar ?

 

Síðustu kosningar voru eyðilagðar sem sá réttindagjafi sem þær áttu að verða og hefðu átt að vera. Óhæfir vörslumenn kjörgagna settu vafastimpil á allt ferlið. En þeir sem áttu að sjá mistökin og vita hver var eina leiðin til að leiðrétta þau og höfðu völdin til þess, reyndust þó verri þegar til kom.

 

Þeir misbuðu lýðræðisgildum okkar og létu fylgismenn sína á þingi samþykkja niðurskurð á þeim með þeim hætti sem er hrein svívirða.

Kosningarnar 2021 geta því aldrei orðið viðurkenndar sem eðlilegur gjörningur í heilbrigðu lýðræðisríki !

 

Eina vonin um leiðréttingu á því stjórnarfarslega ofbeldi sem átt hefur sér stað, er sem fyrr segir, bundin við erlent dómsvald. Íslenskt dómsvald er ekki fært um að koma þar nærri. Það hefur ekkert traust til þess meðal þjóðarinnar og síst á meðal þeirra aðila sem láta sig málið mest varða !

 

Svo enn einu sinni verðum við að fara með réttlætismál okkar út úr landinu til að þau geti verið dæmd af dómstóli sem gengið er útfrá að muni heiðra ærleg gildi.

 

Allt ferli af slíku tagi virðist orðið vafa bundið hérlendis og í klóm illskeytts framkvæmdavalds sem virðist í stöðugt auknum mæli vera farið að telja sig ofar lögum landsins !

 

Við búum nú á Íslandi við umboðsvafa-ríkisstjórn ! Það er óholl staða fyrir þjóðina og það lýðræði sem öllum borgurum hér átti og á að vera skylt að verja og halda uppi. Slík staða mála mun hefna sín héðan í frá !

 

Það er okkur þjóðlega séð til skammar og sér í lagi illskeyttu framkvæmdavaldinu, að ekki skuli vera hægt að fá neina leiðréttingu réttlætismála hér innanlands. Engin lýðræðisþjóð ætti að þurfa að búa við slíkt og láta slíku forsmán yfir sig ganga !

 

Hvar er þjóðin sem hreykti sér lengi af því að einu sinni var sagt hér á alræmdu kúgunarþingi : ,, Vér mótmælum allir !” ?

 

 

Bragur um sullumbull og svínarí !

 

 

Margt á vondu málin knýr,

meina farsótt eitri spýr.

Orðstír víða reiknast rýr,

riðlast gömlu völdin.

Unnin spjöll í grófum gír

greinast eftir skipti dýr.

Þrátt eru óhrein ævintýr

iðkuð bak við tjöldin !

 

Ekki er veröld vonarhlý,

váleg rísa þrumuský,

kvenfjandsamlegt KSÍ

kórónuna missir.

Breytni slæm og hopp og hí

hrekur friðinn enn á ný.

Margur út um borg og bý

beygður vöndinn kyssir !

 

Nú skulu ekki gefin grið,

gengið á hólm við misréttið.

Krafti búið kvenna lið

kuta fer að brýna.

Karlrembunnar kosin svið

kikna öll og falla við.

Þar hafa ýmsir undir kvið

alla hugsun sína !

 

Heiftin býr til hatursleið,

hrist þá eru spjótin breið.

Sumir brjóta sérhvern Eið,

sveifla vígabröndum.

Fjörs á velli fram í deyð

fjötrast málin kvöl og neyð.

Fást þá engin ferli greið,

fyllist allt af Vöndum !

 

Konur berja körlum á,

karlar fátt með réttu sjá.

Flest er þrungið verstu vá,

vantar allan bata.

Samfélagið sönsum frá

siglir undir feigðarspá.

Fjármál þjóðar fálkablá

frjálsum kostum glata !

 

Undir fölskum ytri glans

enn sér leikur blindur fans,

samviska þar sérhvers manns

svíkur æru haginn.

Stunda menn þar dáradans,

dauf er glóran innanlands.

Svo fer allt til andskotans

eins og fyrri daginn !

RK

ValdaGráðuga hreyfingin !

 

 

Nú er það væntanlega orðið flestum ljóst að þriðji stjórnarflokkurinn, sá litli, er tilbúinn að fórna öllu fyrir stóla og stöður. Þannig hefur hann haldið á málum síðustu fjögur árin og ætlar að bæta þar fjórum við !

 

Og sú tækifærissinnaða framganga sem VG hefur stundað þann tíma, mun hafa það í för með sér að flokkurinn mun verða minni og minni, eins og Alþýðuflokkurinn þegar hann þjónaði sem mest undir íhaldið. Það er eins og flokkurinn sé í gíslingu hjá auðvaldi landsins. Sporin ættu að hræða, en blindnin ræður !

 

Stefán Jóhann fékk að vera forsætisráðherra á sínum tíma á líkum forsendum og Kata nú. Þar er sannarlega leiðum að líkjast. Sjá má að flokkur Skallagríms er á feigðarbraut og það ber síst að harma.

Hann er genginn inn á fyrrum þjónustubraut krata við íhaldið !

 

Allar vinstri hugsjónir og öll félagshyggjusjónarmið hafa verið svikin af þessum heillum horfna flokki og lagðar á Mammons altari kapitalismans undir æðstaprests þjónustu Bjarna Ben !

 

Öllu skal spilað út og suður, svo að Kata fái að vera áfram forsætisráðherra. Það er enn agnið sem út er sett og bitið er á !

 

Ömurlegt er að horfa upp á það hvernig fámenn og valdagráðug flokkselíta getur ekki aðeins eyðilagt starf þúsunda í þessu landi heldur einnig misnotað það að vild. Ekki verða eftirmælin góð !

 

Gengið er til bandalags við samsteypu sem inniheldur nánast allt auðvald landsins. Þetta er því líkast sem ónefndur aðili drægi sig til hliðar tímabundið á sínum stað og léti einhvern í ljósengils líki koma í staðinn til að blekkja og afvegaleiða !

 

Það hefði einhverntíma þótt skrítin latína að meintur vinstri leiðtogi tryggði íhaldinu algjör ráð yfir ríkisfjármálunum árum saman. Enda er þjónustan þar í þeim anda sem aldrei getur orðið almenningsvænn. Samt er þjónað og þjónað undir sérgæskuna. Og íhaldspúkarnir fitna á fjósbitunum um allt land !

 

En Kata krónprinsessa svífur í draumi kringum stólinn sinn og sér ekki hvað er að gerast, hvað þá elítuhirðin í kringum hana. Þetta er ekki fólk sem er að vinna að vinstri hugsjónum og félagshyggju, þetta er þvert á móti fólk sem er að eyðileggja vinstri hugsjónir og félagshyggju. Það á eftir að sannast enn betur en orðið er !