Klúður elur af sér aukið klúður !

 

Það sjá það líklega allir menn, að eina leiðin til að skila fullu lýðræðislegu umboði til kjörinna alþingismanna er að heildarkosning fari fram aftur. Að negla einhverja talningu niður sem þá réttu, eftir það yfirgengilega klúður sem átti sér stað við kosningastörfin í Borgarnesi, er fráleitt. Það getur aldrei gefið fullvissu fyrir því að menn sitji í fullum rétti á alþingi !

 

Maður hefði haldið að alþingismenn ættu að vera líklegastir til að standa vörð um heilbrigð lýðræðisleg gildi í landinu, enda eiga þeir að vera til þess kjörnir. Þeir eiga ekki að vera undirlægjur framkvæmda-valdsins. En annað virðist vera komið á daginn !

 

Það á að komast frá klúðrinu með því að staðfesta útkomu sem aldrei getur verið rétt. Þar með er trúverðugleika kosninganna í heild stefnt í tvísýnu, og vinnubrögð viðurkennd varðandi úrslit þeirra, sem aldrei ættu að líðast !

 

Auðvitað er verið að horfa í peninginn í þessu, enda er dæmið þegar orðið dýrt. En hvað kostar heilbrigt lýðræði ? Við vitum að spillt lýðræði kostar mikið, enda höfum við lengstum búið við það, en líklegt er að heilbrigt lýðræði kosti meira, enda meiru fórnandi fyrir það !

 

Og heilbrigt lýðræði gerir þá einföldu kröfu að endurtaka verði kosningarnar í heild. Það er eina leiðin til að bæta fyrir mistökin sem gerð hafa verið og tryggja að ekki sé um vafasöm úrslit að ræða. Valdi þjóðarviljans má ekki fórna með kosningaklúðri. Eru ekki lögin til þess að farið sé eftir þeim ?

 

Við höfum hingað til sloppið undarlega vel við klúður af þessu tagi. Það byggist sennilega á því að oftast hefur verið vandað vel til vals á þeim sem utan um þau mál hafa haldið. En nú gerðist þar nokkuð sem ekki átti að geta gerst og það setur öll kosningamálin í óefni. Það er ekki að sjá annað en vítavert kæruleysi hafi verið viðhaft í varðveislu kjörgagna og óboðleg vinnubrögð hafi verið í gangi. Slíkt má ekki endurtaka sig !

 

Allt yfirklór verður því aðeins til að auka á klúðrið. Ef niðurstaðan verður ekki sú að kjósa beri aftur um land allt, fara alþingis-kosningarnar 2021 inn í söguna sem það klúður sem þær voru og að því er enginn sómi !

 

Og jafnframt sést þá að enginn raunverulegur vilji var til staðar hjá stjórnvöldum að gera hreint fyrir sínum dyrum varðandi þetta efni og taka á vandanum. Heilbrigt lýðræði laga og réttar var því látið lönd og leið að tilstuðlan þeirra og með fullri aðkomu þeirra að málinu !

 

Framkvæmdavaldið og tök þess á þinginu hafa komið þessu til leiðar og framkallað þá falleinkunn lýðræðisins sem við blasir !

 

Hvernig á að bera virðingu fyrir slíkum stjórnvöldum ?

Um tómlætisástand allrar tilveru !

 

 

Fólk sem lifir nú á 21. öldinni, reynir eins og það frekast getur að tala um tíma síðustu aldar sem eitthvað sem aldrei komi aftur, hinar blóðugu heimsstyrjaldir og nánast alla atburðarás þess tíma. Það virðist líta á síðustu aldaskil sem kaflaskipti í sögu mannkynsins, hið ljóta sé að baki og betri tíð framundan, en því miður, fátt er fjær sanni !

 

Maðurinn er nákvæmlega sama siðleysisskepnan í dag og hann hefur alltaf verið. Eða hvað kennir manninum betri siði í dag ? Sennilega enn færra en gerði það áður. Hann er í uppreisn gegn öllum siðalögmálum og vill vera frjáls og undanþeginn öllum boðum og bönnum. En maður sem er haldinn þeirri andfélagslegu hugsun að hann sé sinn eiginn guð er samfélagslega hættulegur og þannig virðast margir vera í dag !

 

Úrkynjun er alltaf raunverulegur möguleiki í tengslum við mannlífið. Og það sýnir sig glöggt í samtíðinni. Þegar velmegunarstig er orðið það hátt að það gerir litlar kröfur til mannsins um að standa sig, koma fljótt í ljós ýmis úrkynjunar-einkenni. Það þarf ekki að fara víðar en bara smáhring um Norðurlöndin til að sjá þetta.

 

Við virðumst t.d. ekki vera að skapa neitt í dag í skáldskap og listum sem jafnast á við verk fyrri tíma höfunda, sem börðust nánast við hungurmörk í gamla daga. En það er samt sannarlega látið eins og svo sé !

 

Hvað myndi Michelangelo segja um stöðuna í dag ? Ég held að honum myndi lítast afskaplega illa á hana. Og hvers vegna ? Einkum vegna þess að aðeins lítill hluti þeirra sem kalla sig listamenn í dag eru trúlega í raun og veru listamenn og tilbúnir að fórna einhverju fyrir listina !

 

En þess er ekki krafist nú á tímum og velsældarsamfélag svokallaðra listamanna sýnist öllu heldur vera til staðar í dag. Þar virðist fólk þrífast ágætlega með fullan kvið við flottar aðstæður. Það lifir á styrkjum og stuðningi hvern dag og virðist ekki hafa tíma til að skapa neitt !

 

Og samfélagið borgar fyrir það allt, en svo lítið virðist koma þar á móti að ég held að það framlag sé varla þess virði að á það sé minnst. Íslenskt listalíf virðist svo til allt vera á opinberu framfæri í dag og einmitt þessvegna verður ekkert til sem einhverju máli skiptir og svipað ástand er á allt of mörgum sviðum. Við erum ekki í framför, við erum í afturför !

 

Það er lifað á ímyndaðri list í svo mörgu og verkin sem stöðugt er talað um að skapa verða aldrei til. Hvað ætti svo sem að þrýsta á sanna listsköpun í yfirstandandi lognmollu nægtanna ? Og líklega eru bara 10% bókaðra listamanna raunverulegir listamenn sem gætu hugsanlega skapað eitthvað ?

 

Allmargt fólk fæðist auðvitað sem fyrr með mikla listræna hæfileika, en ég held að það sé að stórum hluta eyðilagt með því meðvitundarleysi gagnvart list sem ræður greinilega ferðinni í dag. Það dregst með í hópferð heimskunnar eins og fjármálalífsaðallinn gerði fyrir hrun. Það má ekki skemma skemmtunina þó allt sé á kolvitlausu stími út í svartnætti svikalogns og blindrar sérgæsku !

 

Og hvert stefnir þjóðarskútan, hún stefnir auðvitað beint inn í skerjagarð skítmennskunnar eins og fyrir hrun. Okkur virðist hreint ekki viðbjargandi vegna þeirra blekkinga sem við beitum okkur sjálf !

 

Og verst er svo það að við eigum enga frambærilega forustumenn frekar en fyrri daginn. Það er sjáanlega engin bitastæð framtíðarsýn í gangi hjá því liði sem stjórnar !

 

,,Aha, þjóðfélagið, það lafir (kannski) meðan við lifum !“ virðist þetta ferilskráarfasta forustufólk hugsa, ef það hugsar þá, og svo stingur það höfðinu í sand mannhrokans og gerir lítið sem ekkert að gagni !

 

Og allar mannlegar dyggðir segja með sínum hætti við slíka forustu, yfir öll andleg svið mannshugans : – ,,Skammist þið ykkar !”

Gréta og kórinn – bla, bla, bla !

 

 

Nú græn er hver einasta græningjaspá

því grænleysi er það sem við blasir.

Um grænustu lausnir sig græningjar tjá

með grænleitan horinn um nasir.

 

Æpt er um þetta og æpt er um hitt

og allt á að vera að hrynja.

Svo blessunin Gréta hún básúnar sitt

er bágstaddar þjóðirnar stynja.

 

Í áróðurskórnum er auðvelt að sjá

á öskrandi ferð margan glópinn.

Þar grípa menn sérhverja gjörningaspá

með Grétu sem leiðir hópinn.

 

Og blekkingar eru á fljúgandi fart,

svo fráleitt ég stöðuna ýki.

Og myndræna hliðin svo smellin og smart

með smástelpu úr múslimaríki.

 

Margt er nú framleitt á markaðsins braut

og mótað til áróðursþrifa.

Og Gréta á frekast að greina þá þraut

sem gerir oss erfitt að lifa.

 

Menn trúa því Grétu og gefa henni sjans,

hún geisist um kúluna þvera.

Því allt er að fara til andskotans

og enginn veit hvað þarf að gera.

 

Nema hún Gréta - hún Gréta er svo klár,

og gengið sem út hana sendir.

En reisurnar þýða að reikningur hár

í ranginda dyngjunni lendir.

 

Þó enginn sé Hans til að spila það spil

sem spútnikin sænska er að kynna,

er grænasta staðreynd að Gréta er til

og Gréta er alltaf að vinna !

,,Að borga allt of háan skemmtanaskatt ?"

 

 

Íslendingar hafa nú fengið yfir sig nokkrar bylgjur af Covid-19 og sumar að talsverðu leyti vegna þess að fólk hefur skort úthald í varnarbaráttunni gegn þessum vágesti. Yfirvöld hafa líka stundum slakað á við hálfan sigur, enda mun þrýstingur fyrir afléttingu á hömlum, einkum frá fjármagns-aðilum, vera töluvert meiri en veruleikinn ætti að leyfa !

 

Fólki þykir illt að vera undir hömlum, boð og bönn eiga illa við nútímann.Sennilega værum við komin töluvert lengra í baráttunni við Covid-19 ef fólk væri ekki alltaf í svo mikilli þörf fyrir að sletta úr klaufunum sem raun ber vitni !

 

Allskonar ótímabærar skemmtisamkomur hafa hleypt upp hópsmitum sem erfitt hefur verið að fást við og kveða niður. Það er býsna hár skemmtanaskattur sem þjóðin þarf að borga vegna þess !

 

Af hverju erum við að taka slíka áhættu ? Getum við ekki setið á okkur þar til hættan er áþreifanlega hjá liðin ? Getum við ekki sýnt heilbrigða skynsemi þegar við stöndum frammi fyrir hættu sem ógnar samfélaginu ? Erum við kannski í gíslingu fjármálaafla sem heimta stöðugt meiri tekjur í kassa sína ?

 

Við skulum hafa það í huga að alfrelsi er engum gott. Gott samfélag verður aldrei byggt upp í gegnum alfrelsi. Það verða að vera lög og reglur og þeim verður að hlýða. Hvað sagði ekki George Washington : ,, Mannkynið, þegar það er látið sjálfrátt, er óhæft til að stjórna sér sjálft !” Það verður að vera eðlileg stjórn á lífsmálunum, samfélaginu öllu til uppbyggingar og heilla og það verður að vera agi til staðar !

 

Við höfum margsinnis orðið vitni að því að ótímabær veisluhöld, í kringum svo til óheft skemmtanahald, hafa keyrt Covid-veiruna upp. Það er talað um ná hjarðónæmi en enginn veit í raun hvenær því er náð eða hverju þarf að fórna til þess. Og við skulum hafa í huga, að visst agaleysi í glímunni við þessa farsótt, er að kosta okkur mannslíf !

 

Óvinur af því tagi sem Covid-19 er, á og verður að kalla á þjóðfélagslega samstöðu. Það er eina leiðin til að sigrast á slíkri vá. Það þýðir ekki að skella skollaeyrum við hættunni og dansa áfram í kringum gullkálfinn.

 

Það þýðir ekki að einblína á einhvern tekjuauka í stöðu sem þessari. Innvígðir og innmúraðir kapítalistar geta líka dáið. Dautt fólk hefur hvorki gagn né gleði af peningalegum ágóða !

 

Reynum nú einu sinni að sýna lifandi samfélagskennd og standa okkur á þessu prófi. Það er svo margt í húfi. Það er eiginlega allt í húfi.

Hvaða framtíð koma börnin okkar til með að erfa ef við sigrumst ekki á þessum fjanda ?

 

Nútíminn er gerður svo yfirþyrmandi !

 

 

Flestallir í nútímanum virðast vera haldnir þeirri hugsun að allt sé núna. Sýn til baka virðist engin vera eða mjög takmörkuð og sýn fram á við í svipuðu fari. Það er bókstaflega rekinn áróður fyrir því að núið eigi að vera allsráðandi. Hvaða áhrif getur svona einsýni haft á fólk ?

 

Verður fólk sem er tvítugt í dag og telur sig þar með á toppi lífsins, sálarlega samanfallið eftir tíu ár, vegna þess að það er ekki lengur á toppnum og orðið gamalt ? Kemur því til með að finnast lífið einskisvirði fyrst það er ekki lengur tvítugt á toppnum ?

 

Hverskonar vitleysa er þetta gagnvart ungu fólki sem á lífið allt framundan og þarf að þekkja heildarmyndina, þekkja möguleika þeirrar tilveru sem við búum við ?

 

Lífið býður upp á ýmis hlutverk og hvert þeirra getur haft sinn sjarma. Hver og einn verður að tileinka sér þá hæfni að læra þessi hlutverk og njóta þeirra !

 

Tvítuga fólkið í dag á vonandi eftir að eignast sín börn og barnabörn og meðtaka sjarmann sem því fylgir. Þau ævintýri gerast ekki þegar fólk er um tvítugt. Lífið er sem betur fer miklu meira en nakið núið !

 

En nútíminn er svo yfirþyrmandi, með sölumennsku-viðhorf sín og hagsmunastýringu varðandi alla hluti. Það er hamrað stöðugt á því að fólk sé alltaf að missa af einhverju, lífið sé bara núna, og fólk hleypur fram og aftur í ofboði og keppist við þetta og hitt og gleymir um leið að lifa !

 

Allt sem áður hefur verið hluti af lífinu er allt í einu sett upp eins og eitthvað sem er að gerast í fyrsta skipti. Jafnvel það að fæða börn verður eitthvað svo ótrúlega stórkostlegt í nútímanum. En forsendan fyrir lífi fólks í dag er nákvæmlega sú sama og hún hefur alltaf verið, sem sé sú - að það hafa fæðst börn áður, og við sem eldri erum en tvítug erum í þeirra hópi. Ef svo væri ekki væri unga fólkið í dag ekki til !

 

Það er ekki langt síðan konur ólu börn sín heima og engum þótti það neitt undur. En nú í hinu einstaka, uppstrílaða núi, er sem allt sé að gerast í fyrsta sinn. Og það er komið heilt kerfi í kringum það að koma barni inn í heiminn. Lífið er nefnilega sagt vera núna eins og það hafi aldrei verið áður og komi ekki aftur. Lífið virðist þannig lagt undir eitt augnablik mannsævinnar !

 

Þetta er mannskemmandi kjaftæði. Meðan þú lifir áttu líf, hvort sem þú ert um tvítugt, þrítugt, fertugt eða eldri. Og öllu lífi ber virðing. Meðan þú lifir ertu að kynnast nýjum viðhorfum og læra. Það er ekkert nú sem á að ráða örlögum þínum og taka allt frá þér eftir augnablik. Þú átt líf meðan þú lifir, alveg sama á hvaða aldri þú ert og hvert aldursskeið getur búið yfir sínu ævintýri !

 

Látum ekki yfirkeyra okkur með markaðsáróðri og svikamenningar-kenningum. Verum heilbrigð og metum sjálf hvað okkur er fyrir bestu. Nútíminn er ekkert merkilegri tími en sá tími sem liðinn er eða sá tími sem á eftir að koma. Gerum okkur grein fyrir því með fullri skynsemi !

 

En hann er vissulega og verður sá tími sem við eigum yfirstandandi, hvort sem við erum yngri eða eldri. Reynum því að njóta hans með eðlilegum hætti og forðumst að gera hann svo yfirþyrmandi, að hann taki með rangspiluðu öfgaferli augnabliksins lífið frá okkur !

 

 

Á Efling að vera vakandi eða sofandi ?

 

Ég hygg að flestir hugsandi menn hafi gert sér grein fyrir því að Sólveig Anna Jónsdóttir væri að leggja út í ansi mikla baráttu þegar hún bauð sig fram gegn ríkjandi klíkuvaldi innan Eflingar.

 

Sú spurning leitaði þegar á huga manns – stendur hún þann storm af sér eða verður hún flæmd úr starfi ? Svarið við þeirri spurningu virðist nú liggja fyrir !

 

Það vita allir, að í stofnunum og félagsskap af flestu tagi myndast valdahópar sem læra fljótt að eigna sér ferli mála og jafnframt að bægja þeim frá sem ekki eru taldir æskilegir samstarfsaðilar.

 

Verkalýðshreyfingin, eins og flest hliðstæð samtök, hefur í sinni sögu þurft að glíma við ýmislegt klíkukyns, sem að líkum lætur. Flest af því tagi hefur yfirleitt orðið heilbrigðu og eðlilegu starfi til skaða !

 

Sigurður Bessason var lengi formaður Eflingar og allt of lengi, að margra mati. Og mér er engin launung á þeirri skoðun minni, að á hans valdatíma hafi Efling fyrst og fremst orðið að þeim sofandi risa sem félagsheildin óneitanlega var !

 

Mér fannst Sigurður aldrei vakandi formaður sem slíkur og undraðist hvað hann gat lengi setið án þess að gera neitt – að mér fannst. Það var ekki mikil reisn yfir starfsháttum Eflingar á þeim árum !

 

Á öllum þeim ömurlega deyfðartíma virðist svo einhver samandregin Fróðárhirð hafa hreiðrað um sig í stjórn Eflingar og haft það náðugt, líklega á hinum sæmilegustu kjörum. Sennilega bara sofið vært á dyngjunni ásamt formanninum !

 

Svo hefur það líklega gerst sem átti ekki og mátti ekki gerast. Skyndilega skall á stormur, hirðin hrökk upp úr velsældar-dvala sínum og áttaði sig á því að það var orðin virkileg hætta á því að tekin yrðu frá henni þau fríðindi sem átt höfðu að vera henni gulltrygg um ókomin ár, samkvæmt fyrri stjórnunarháttum.

 

Slíkt og þvílíkt var bara óhugsandi fyrir hin innvígðu alidýr og koma varð hlutunum aftur í lag með einhverju móti !

 

Og upp úr því tel ég að mynduð hafi verið innanfélags andspyrnuhreyfing gegn hinu nýja valdi. Það er bara það sem gerist alls staðar þar sem gömlu og ónýtu valdi er hent út og reynt að hreinsa til.Samsvarandi atburðarás hefur átt sér stað um allan heim oftar en nokkur maður getur talið !

 

Það er einnig augljóst, að hið nýja vald í Eflingu sem náði með litlum fyrirvara í gegn, með stórfylgi almennra félagsmanna í kosningu, eignaðist samstundis marga óvini utan félagsins líka. Það er ekki erfitt að gera sér grein fyrir því. Það eru nefnilega margir valdaaðilar í þjóðfélaginu sem vilja áreiðanlega að Efling sofi og það sem lengst !

 

Það hefur að öllum líkindum farið mikill óhugur um allan þann fjandaflokk, þegar Sólveig Anna og félagar náðu völdum í Eflingu og fóru að reyna að vekja það sem átti að sofa !

 

Kannski fór sú hersing strax á kreik til andstöðu og kannski var farið að stofna til einhverrar fimmtu herdeildar og kannski eru það verk slíkra innherja og útherja sem eru að koma í ljós þessa dagana ? Það verður auðvitað aldrei vitað, þó margt sé hægt að gruna í því sambandi !

 

En fróðlegt verður að fylgjast með því hverskonar stjórn tekur nú við völdum í Eflingu ? Verður það ný sofendaklíka og ný Fróðárhirð, spyr líklega margur ? En það verður erfitt að koma svo blóðlausu fyrirbæri aftur af stað innan verkalýðsfélags, sem hefur þrátt fyrir allt fengið lífsanda í sig og verið vakandi um skeið. Samanburðurinn verður svo óhagstæður !

 

Samt munu nógir verða til að reyna að svæfa Eflingu á ný, líklega bæði innanfélags og utan. Róttæk verkalýðsbarátta er eitur í beinum margra í þjóðfélagi okkar, enda búið að gera þar allt að söluvöru !

 

Það eru býsna margir sem eru hreint ekki frábitnir þrælahaldi, svo framarlega sem þeim sjálfum sé ekki ætlað að vera þar í þrælshlutverki !

 

 

Um lýðræðisþroska !

 

 

Við Íslendingar erum oft mjög seinir til að vinna úr hugmyndafræðilegum spursmálum og látum flest í þeim efnum löngum dragast langt úr hófi. Það sannast til dæmis í afstöðunni til endurskoðunar og breytinga á stjórnarskránni. Þar virðist enginn leggja í að ganga afgerandi til verka !

 

Pólitískur þroski er hinsvegar nauðsynlegur þáttur sem þarf hugsunarlega að vera til staðar í hverju lýðræðissamfélagi, ef vel á að fara. Sá þroski situr oft eftir og einkum þegar æsingur hleypur í málin og skemmir heilbrigða framvindu. Fólk þarf að geta fengið einhvern tíma til að hugleiða málin óáreitt og komast að niðurstöðu með sjálfbærum hætti !

 

Slíkt fyrirkomulag eflir pólitískan þroska hvers og eins og gerir fólk heilsteyptara og skilningsbetra á þá þjóðlegu ábyrgð sem ætlast er til að kjósendur beri. Þá er stefnt að því sem stefna ber !

 

Ég hef lengi talið það mikla nauðsyn, að kosningabaráttu séu settar vissar skorður af tillitssemi við kjósendur. Að henni ljúki á einhverjum tilteknum tíma, til dæmis sólarhring fyrir kjördag, og fólk fái svigrúm til að vega og meta í friði fyrir áreiti hvað það hyggst gera við sitt atkvæði. Með slíku fyrirkomulagi væri jafnt kjósendum sem lýðræðinu sýnd sú virðing sem vera ætti til staðar við kosningar !

 

En sumir virðast nú þannig gerðir að þeir vilja andskotast með áróður fram á síðustu stund og hundelta fólk nánast inn í kjörklefana. Það eru ekki mannasiðir. Og það sem meira er, við drögum lýðræðið niður í svaðið með slíku háttalagi. Það ætti hver maður með heilbrigða hugsun að geta séð !

 

Margt bendir til þess í seinni tíð að íslenski lýðræðisþroskinn muni fara sömu leið og íslenski geirfuglinn. Menn virðast bera æ minni virðingu fyrir lýðræðinu og réttinum til að fá að kjósa. Það er hættuleg framvinda !

 

Það er löngum sagt, að enginn viti hvað hann hefur átt fyrr en hann hefur misst það. En það á ekki allt að þurfa að deyja sem ekki getur flogið á eigin vængjum. Allir hafa eitthvað fram að færa í heilbrigðu samfélagi !

 

Við vitum hinsvegar að hjá sumum eru óheiðarlegar aðferðir engin hindrun ef ná skal árangri. ,,Tilgangurinn helgar meðalið” segja sumir. Heiðarleikinn virðist vera á förum úr samfélaginu og kannski einkum vegna þess að æ fleiri komast á þá skoðun að það borgi sig ekki að vera heiðarlegur. Slík afstaða er voði fyrir hvert samfélag !

 

En hver vill búa í þjóðfélagi þar sem það borgar sig að vera óheiðarlegur ?

Hver vill vera þar sem allir stela og svíkja ? Hver vill leita að öryggi sínu þar ? Ef við verndum ekki samfélag okkar og kosti þess, hver gerir það þá ?

 

Þurfum við ekki öll að sýna lýðræðisþroska og hafa heilbrigðan metnað fyrir því að bæta samfélag okkar, heildinni til gagns og þrifa ?

Að svíkja skyldur sínar !

 

Þegar menn gerast aðilar að félagssamtökum, fylgja því skyldur. Menn taka að sér að verða fulltrúar ákveðinna hreyfinga sem hafa gert ákveðnar hugsjónir að markmiði sínu. Það gildir að sjálfsögðu líka um stjórnmálaflokka. Ef menn telja sig ekki lengur í stakk búna til að þjóna með þeim hætti sem þeir hafa boðist til að gera, er aðeins ein ærleg leið frá því – að segja af sér og eftirláta varamanni sínum sætið !

 

En allir stjórnmálaflokkar virðast fara leið spillingarinnar í þessu efni. Þeir taka fegnir við hverjum þeim manni sem hefur svikið það sem hann áður tók að sér að verja og gera hann að jafningja sínum !

 

Með því sýna þeir hvar á vegi þeir eru staddir gagnvart ærlegum gildum og stuðla að auknum áföllum innan samfélags sem þarf á öllu öðru frekar að halda en eflingu spillingar !

 

Hvað gerist þegar menn hegða sér með þeim hætti sem einn kjörinn þingmaður Miðflokksins hefur nú gert, og margir á undan honum ? Samfélagið spillist, heiðarleg viðmið raskast og menn bregðast fólki í stórum stíl. Og það segir sitt um stöðu mála, að sumum finnst þetta bara allt í lagi. Hverskonar hugsun ræður hjá slíku fólki ?

 

Þú býður þig fram fyrir hugsjónir og ákveðin málefni og strax eftir að þú hefur náð kjöri, gengur þú í annan stjórnmálaflokk – jafnvel flokk með andstæða stefnu – og þykist ætla að vinna að sömu hugsjónum og áður, af sömu heilindum og fyrr !

 

Hver trúir manni sem stendur svona að málum ? Er ekki allt traust á honum fokið út í veður og vind ? Og ef svo er ekki, í hverskonar þjóðfélagi lifum við þá eiginlega ? Þjóðfélagi þar sem menn eru verðlaunaðir fyrir svik við yfirlýstar hugsjónir sínar, svik við kjósendur sína og augljóst manndómshrap ? Eigum við að bera virðingu fyrir því sem rangt er ?

 

Í hverskonar samfélagi skapast slík sjálfhverfa í mönnum, að þeir snúa öllu sem rétt er á hvolf til að þóknast sjálfum sér, að þeir láta ranghugmyndir sínar taka gjörsamlega yfir ? Og svo er breidd yfir verknaðinn sú afsökun að viðkomandi hafi bara verið að fylgja sannfæringu sinni. Öllu má nú nafn gefa. Slíkur verknaður felur ekki í sér neitt sannfæringarmið. Það er ekkert nema egóið eitt sem ræður og stjórnar slíkri framkomu !

 

Ef alþingi og stjórnmálaflokkar landsins ganga fyrir svona verslunarhyggju og misnotkun á lýðræðislegu vali eins og hér er reynt að lýsa, er ég ekki hissa á því hvað margt hefur gengið á afturfótunum í íslensku samfélagi á síðari tímum. Spillingunni virðist alls staðar vera hampað nú til dags !

 

Hvað eru hryðjuverk ?

 

Yfirvöld víðsvegar um heim hafa tekið sér það vald að skilgreina þetta og hitt sem hryðjuverk og fara þá líklega oftast eftir því sem pólitísk nauðsyn þeirra krefst. Skilgreining þeirra þarf því alls ekki að vera rétt, en hvað eru þá hryðjuverk ?

 

Eru það blóðsúthellingar geðveikra ofbeldismanna sem vilja bara drepa og eyðileggja ? Eru það glæpir trúarofstækismanna sem vita ekki hvað þeir gera ? Eru það ofbeldisverk sem unnin eru með illu til að vekja athygli á einhverju góðu ? Hvað eru hryðjuverk ?

 

Hvað margir hryðjuverkamenn hafa náð völdum og allt umtal um hryðjuverk þeirra síðan verið þaggað niður með einum eða öðrum hætti ? Hvað margir hryðjuverkamenn skyldu sitja að völdum í veröldinni í dag ?

 

Er einhver algild skýring til á því hvað hryðjuverk eru ? Er kannski bara sú skýring til að sá sem bíður ósigur teljist hryðjuverkamaður en sigurvegarinn sem beitti sömu aðferðum ekki ?

 

Hvað segir sannleikurinn um hryðjuverk og hvað segir pólitíkin, – þetta tvennt sem aldrei fer saman ?

 

Við lifum ekki á miklum sannleikstímum því innihald tíðarandans virðist öllu fremur, að stórum hluta, vera og þurfa að vera lygi. Og fólk virðist dragast miklum mun meira að lyginni en sannleikanum. Enda er hún oftastnær í flottum umbúðum, hjúpuð glanspappír í öllum litum !

 

Sannleikurinn er yfirleitt ekki borinn á borð með þeim hætti. Það þykir oftast ekki sérlega viðunandi að flagga honum. Hann lýsir sjaldnast boðlegri framvindu. Það má því segja að það séu unnin hryðjuverk á sannleikanum allar stundir og ekki síst í kringum kosningar !

 

Sannleikurinn þykir þannig leiðinda fyrirbæri og því er hann yfirleitt þaggaður niður hvar sem hægt er að koma því við. Hin almenna tilhneiging til þess að forðast sannleikann er því á meðal hryðjuverka nútímans og lýsir daglegu framferði valdamanna, bæði hérlendis og erlendis. Og það leynir sér ekki, að hver sem hefur eitthvað að fela, grípur fljótt til lyginnar og verst með henni !

 

En hvað segir hin rétta siðfræði ? ,,Sannleikurinn mun gjöra yður frjálsa.” Þessi orð Krists voru sett í hornstein Alþingishússins á sínum tíma. Svo þau eru einkunnarorð hins íslenska lýðræðisvalds, en hvað fer fram í húsinu ? Er þar verið að þjóna sannleikanum eða eru þar stöðugar hjáveituaðgerðir í gangi !

 

Hvað mundi verða sett í hornstein Alþinghússins ef verið væri að byggja það í dag ? Áreiðanlega ekki yfirlýsing um það frelsi sem sannleikurinn gefur. Líklega öllu heldur ,, Við áskiljum okkur frelsi til alls ” !

 

Enn má spyrja, hvað eru hryðjuverk ? Hvort eru fleiri hryðjuverk unnin með munni eða höndum ?

 

Eru það ekki allt saman hryðjuverk af einhverri stærðargráðu, allt það sem spillir samfélaginu, og gerir því nánast ókleyft að sinna ærlegu hlutverki sínu með reisn og dáð ?

 

Ég spyr ?

 

 

 

 

Nokkur orð um úrslit kosninganna !

 

Kosningaúrslitin sýna svo ekki verður um villst, að íslenska þjóðin fer sína leið og stundum alveg á skjön við áróður og skoðanakannanir. Það er gott meðan fólk lætur ekki villa sig og trylla inn í eitthvað sem aðrir hanna sem veiðitæki og gildrur og felst oftast í einhverskonar misnotkun á lýðræðinu !

 

Útkoma Framsóknar í kosningunum er mjög athyglisverð og kannski er hún ekki hvað síst að þakka hófstilltri kosningabaráttu. Slagorð flokksins ,, Er ekki bara best að kjósa Framsókn “ virðist hafa slegið í gegn. Sem sagt, þegar allt annað hefur verið skoðað og þar með fengið lélegan dóm, er þá ekki bara best að kjósa Framsókn !

 

Nálgunin í þessum skilaboðum er hófstillt ábending til fólks um að halda í það sem hefur reynst þokkalega gott í gegnum árin. Og þessi ábending skilaði sér svo sannarlega. Árangurinn varð 5 nýir þingmenn og stórbætt staða hvað gengi og áhrif þessa gamla flokks snertir !

 

Ásmundur Einar Daðason félagsmálaráðherra virðist einnig vinna góðan persónulegan sigur með sínu kjöri og má líta svo á að ráðherradómur hans hafi þar með öðlast ákveðna traustsyfirlýsingu !

 

Í heild má sigur Framsóknar í þessum kosningum teljast nokkuð afgerandi og nú þarf flokkurinn að einbeita sér að því að halda því trausti sem honum hefur verið sýnt, með góðum störfum á komandi kjörtímabili. Annars getur fengið gengi flotið til baka !

 

Sjálfstæðisflokkurinn mun hafa talið sig eygja á tímabili verulegan sigur og formaðurinn var nokkuð kampakátur eftir fyrstu tölur. En það ætlaða gengi fjaraði út þegar á leið og þingmannatalan verður áfram sú sama.

 

Það hljóta að hafa verið viss vonbrigði fyrir forustu flokksins, en þegar á allt er litið mega menn þar á bæ þó kannski sæmilega við það una að ná því nokkurnveginn að halda sínu !

 

Vinstri grænir koma ekki vel út úr þessum kosningum. Það er nú venjan að þegar ætlaður vinstri flokkur slær sér saman við auðvaldsflokka í ríkisstjórn, leiðir það af sér tap fyrir hann. Hann er þá einfaldlega ekki þar sem hann ætti að vera !

 

Alþýðuflokkurinn gamli minnkaði og minnkaði vegna samstarfsins við íhaldið á sínum tíma og þurrkaðist næstum út að lokum. Ráðamenn hans voru orðnir svo hægrisinnaðir að þeir sáu ekkert annað í kortunum en slíkt samstarf. En fólk áttar sig nokkuð fljótt á því þegar menn eru ekki lengur sjálfum sér samkvæmir og Vinstri grænir voru hættir að vera það !

 

Nokkuð var hinsvegar reynt til þess að lyfta flokknum á þeim forsendum að formaðurinn væri svo vinsæll og hlaðinn trausti, en það dugði einfaldlega ekki til. Fjölmargir töldu flokkinn nefnilega á röngum samstarfsslóðum. Foringinn getur þannig verið þokkalega vinsæll þó flokkurinn sé það ekki !

 

Churchill var á miklum örlagatímum mikið til óumdeildur leiðtogi bresku þjóðarinnar, en flokkur hans vann hinsvegar ekki kosningarnar í stríðslokin þrátt fyrir vinsældir hans. Lýðræðið fer og á að fara sínar leiðir !

 

Um Viðreisn eða litla íhaldið vil ég ekki fara mörgum orðum. Þar er á ferð tækifærissinnaður flokkur og það er mín skoðun að stóra íhaldið hafi losnað við nokkra óværu þegar þessi söfnuður klauf sig frá því !

 

Sennilega kemur að því að þetta brot skili sér aftur til heimahúsanna, eins og glataði sonurinn, en þá mun stóra íhaldið bara versna sem því nemur !

 

Um Samfylkinguna er það að segja, að hún virðist aldrei ætla að öðlast tiltrú sem ætlaður ,,sameiningarflokkur alþýðu.”Flokkurinn fór af stað með nokkrum hroka í fyrstu og hélt víst að allt lægi opið fyrir honum. En sú varð ekki raunin og ekki harma ég það eins og í pottinn var búið !

 

Hin ætlaða sameiningargnoð rakst strax í byrjun siglingar sinnar á hið stórhættulega Skallasker og síðan hefur fleytan að mestu hrakist til og frá. Og enn í dag hafa vonirnar um forustuhlutverkið til vinstri ekki rætst eða líkur aukist á því að svo verði í bráð ?

 

Það virðist nefnilega margt vera í logandi óreiðu um borð, stjórnunarlega séð, enda hefur árangur flokksins ekki verið beysinn. Kannski er meinið, að félagar í Samfylkingunni virðast vera svo miklir jafnaðarmenn, að þeim sé það fullkomlega óvinnanlegt mál að koma sér upp bitastæðum foringja ?

 

Miðflokkurinn fær nokkuð hraklega útreið í þessum kosningum og má velta því fyrir sér með ýmsum hætti hversvegna hann fær ekki meira fylgi. Kannski getur hann þó að hluta til sjálfum sér um kennt !

 

Og það er svo sem alltaf tiltölulega veikur grunnur undir flokki sem byggir tilveru sína að mestu á hugmyndum eins manns. En þó má benda á það, að Sigmundur Davíð formaður er tiltölulega ungur eins og nóttin er stundum sögð vera, og kannski má segja að rödd Miðflokksins eigi sem slík fullt erindi á Alþingi og geti jafnvel verið þar þjóðvarnarleg nauðsyn !

 

Sósíalistaflokkurinn fór fram með nokkrum látum og hugðist líklega höggva stórt. Minna varð þó úr en verða átti. Eitthvað varð um vindhögg og ómarkvissan áróður, en mestu skipti að ekki tókst að vekja það traust og þá tiltrú sem þurfti til að flokkurinn næði fótfestu í lýðræðisbjarginu. Kannski vantaði fjögurra blaða Smára við stýrið !

 

Um Pírata sé ég ekki ástæðu til að segja mikið. Ég hef aldrei verið hrifinn af því fyrirbæri og held að þar sé fyrst og fremst um sértilkominn og heldur ógeðugan borgarlífsgetnað að ræða svo ekki sé meira sagt !

 

Nafnið eitt finnst mér vera úr öllu samhengi við lýðræðislegan anda. Raunverulegir píratar hafa í sögulegu samhengi lítt spilað á lýðræðislegar nótur í sínum verkefnum. Kannski hefði flokkurinn heldur átt að kenna sig við prímata !

 

Að svo mæltu læt ég staðar numið við þessa samantekt því greiningarhæfnin er auðvitað takmörkuð. Ég segi bara að síðustu - vonandi vinna verðandi þingmenn vel úr málum út frá þeirri stöðu sem kosningarnar hafa boðið upp á og hafi það jafnan í huga á kjörtímabilinu að þeir eru í vinnu hjá þjóðinni en ekki öfugt !