Hjá tjaldi Saladíns - eftir orustuna við Hattin 1187

Orustan var búin og líkin lágu um allt,

lífs er gengið alltaf í styrjöldunum valt.

Brennandi var hitinn og blóðlykt fyllti svið,

brostin augu störðu úr valnum upp á við.

 

Riddarar með krossa á brjósti og baki sér

birtust svo á hestum hjá niður slegnum her.

Riðu þeir að tjaldi er eitt þar uppi stóð,

ekki voru sýnilegu verksummerkin góð.

 

Höfuð var á spjóti sem þrýst var fast í fold,

fuglar sátu að veislu og átu mannlegt hold.

Ekkert var þar sýnilegt sem vakti nokkra von,

verðug hlaut þar endalokin - Reynald Chatillon !

 

Hestana þeir stöðvuðu og horfðu langa stund

hljóðir yfir valinn – um dauðavígða grund.

Allt sem tengdist hégóma úr hugum þeirra vék,

hræðileg var myndin og reyndi á sálarþrek.

 

Þarna lágu vinir og ættmenn þeirra um allt,

einn og sérhver þeirra með stirðnað hold og kalt.

Dauðinn hafði sótt þá á þessum styrjar stað,

stoltur her var fallinn og brytjaður í spað !

 

Allt var þarna um seinan og ekkert við því gert,

á menn sótti magnleysi þó geðin væru hert.

Ekki þurfti að binda um neitt á blóðtökunnar stað,

boðinn einn sá kostur að sætta sig við það.

 

Riðu menn því hljóðir á hestum sínum frá

hræðilegum valnum, með fölva yfir brá.

Þeir vissu flest það tapað sem áður unnið var,

að orustan við Hattin var blóðugt lokasvar !

 

                                                              Rúnar Kristjánsson fecit

Ofbeldisfræðslan !

 

 

 

Það er undarlegt hvað fólk virðist hissa á birtingarmynd aukins ofbeldis í samfélaginu eins og á málum er haldið. Allan ársins hring, fulla 365 daga á ári, er ofbeldismyndum og sambærilegum þáttum dælt út í gegnum fjölmiðlana og efnið verður stöðugt óþverralegra og andstyggilegra !

 

Flestir svokallaðir rithöfundar Íslands skrifa nú um morð – það er það eina sem virðist gefa peninga í bókmenntabransanum. En menningarlegar bókmenntir, þær eru varla til lengur, enda gefa þær víst ekkert af sér !

 

Það gerir hinsvegar sýnt og ritað ofbeldi. Það er ekki til sú aðferð í illri meðferð á mannslíkama sem hefur ekki verið margsýnd og kynnt á sjónvarpsskjánum til margra ára og svo eru menn hissa á þeim áhrifum sem af því leiða, sívaxandi fíkn til að sjá og upplifa glæpaefni. Ég held bara að þetta geti gert fólk blóðþyrst því innrætingin er svo svakaleg !

 

Ekki er síður ástæða til að hugleiða sérstaklega það ofbeldi sem iðulega er viðhaft í allskyns sóðamyndum gagnvart konum og kvenlíkamanum almennt. Það er talað um aukningu á heimilisofbeldi og hvaðan skyldu fyrirmyndirnar hafðar ? Þær eru fyrir augunum á fólki á hverju einasta kvöldi, þar sem er verið að berja fólk sundur og saman, ekki síst konur, líklega í þágu hins menningarlega frelsis sem býður þannig upp á stanslaust soraefni án þess að menn virðist átta sig á afleiðingunum !

 

Og hvað með börnin, unglingana ? Er ekki ljóst að enn sem fyrr er vandamálið þar ekki unglingavandamál heldur foreldravandamál ? Það er verið að ala upp fólk til vaxtar og viðgangs á kolröngu efni. Það er verið að ávaxta glæpahneigð í samfélaginu með takmarkalausu ofbeldisefni !

 

Og svo er talað um barnavernd, siðfræði, kærleiksboðun og fleira, en það hefur ekkert vægi gegn ofbeldisflóðinu sem gegnsýrir allt og fullorðið fólk liggur yfir löngum stundum. Það virðist eina afþreyingin sem varið er í nú á þessum yfirlýstu hámenningartímum !

 

Hvar og hvernig endar svona ofbeldis ,,menning” ? Hún getur ekki leitt af sér neitt gott. Á hún að vera sáningin fyrir framtíð barnanna okkar ?

 

 

 

 

Bragur um fyrsta árgang lýðveldisbarna Íslands !

 

Mágur minn Gunnar Ingvi Hrólfsson, bílasmiður með meiru, er mikill vinur minn og maður með stórt hjarta. Hann er fæddur árið 1944, sem er ekki lítið ár í þjóðarsögunni. Eitt sinn er við vinirnir vorum sem oftar að krunka saman, fór hann þess á leit við mig að ég gerði brag um árganginn hans. Ætli þetta hafi ekki verið 2014 þegar hópurinn fagnaði vissum merkisáfanga í lífssögu sinni. Bragurinn var auðvitað ortur og er hér birtur viðkomandi vini mínum og mági og aldurshópi hans og árgangi til heiðurs.

 

Frumortur bragur til fyrstu

lýðveldisbarna Íslands

 

Fyrir hópinn fróðleiksþyrsta

fram skal þylja kvæðalag,

- árganginn sem fann sitt fyrsta

fjör við nýjan þjóðarbrag ;

- árganginn sem fyrstur fæddist

frjáls að öllu í lífsins vor,

lýðveldis er geislinn glæddist

gegnum tekin sólarspor !

 

Þá var yfir lýði og landi

ljómi er breytti allra hag.

Þá var vakinn Íslands andi

upp við fullan sigurbrag.

Enginn sér gegn öðrum hreykti,

allir gerðu heilbrigð skil.

Þjóðleg hugsun þorið kveikti,

- þá var gott að vera til !

 

Íslensk dáð í okkar hugum

óx ei fram í neinni smæð.

Við sem þá til ferlis flugum

fengum vorið beint í æð.

Andi sem til góðs er gerður

geymir kosti tryggðabands.

Okkar hópur er og verður

einstakur í sögu lands !

 

Göngum síst um götur þverar,

greiðum för á sóknarleið.

Komum fram sem kyndilberar,

krafti fyllum lífsins meið.

Lýðveldis við eldinn eigum,

afl sem styrkir þjóðarbú.

Hefjum öll með anda fleygum

Íslands merki í sigurtrú !

 

Verjum allt sem ljósin lætur

lifa skær í hverri byggð.

Búi holl við hjartarætur

heiðri bundin þjóðartryggð.

Svo af leiðum víki vandi,

velferð signi dagleg kjör,

kristin þjóð í kristnu landi

kunni sig á lífsins för !

 

Guð vors lands sem lífið veitir

leiði okkur hvert og eitt,

svo að straumar hjartaheitir

haldist við og dofni ei neitt.

Megi kærleikssólar sviðin

sálum okkar tryggja vörn,

því við erum lífs og liðin

lýðveldisins fyrstu börn !

 

Árgangurinn okkar góði

aldrei hviki af réttri leið.

Hann á reynslu í sínum sjóði

sem er á við höfin breið.

Andi sem til góðs er gerður

geymir kosti tryggðabands.

Okkar hópur er og verður

einstakur í sögu lands !

 

(Ort fyrir Gunnar Ingva Hrólfsson og árganginn ´44 )

 

 

 

Nokkur orð um viðbrögð við lýðræði !

 

Aldrei hef ég verið hrifinn af prófkjörum þar sem samherjum er att saman í slag sem oft getur orðið býsna óskemmtilegur. Að samstilla lið eftir slík innanflokksvíg er ekki auðvelt verkefni. Fyrri aðferð að uppstillingarnefnd sé kosin og niðurstaða hennar svo borin undir atkvæði er þá að mínu mati skömminni skárri !

 

En athyglisvert er hvað framboðsaðilar eiga oft í báðum tilfellum erfitt með að sætta sig við niðurstöður mála !

 

Hvernig á lýðræðið annars að virka ? Verða þeir sem í framboði eru ekki að sætta sig við úrslit þó þau fari ekki að væntingum ? Sumir og jafnvel flestir þykjast náttúrulega hafa unnið svo vel að þeir eigi ekki skilið lakt gengi, en það er bara ekki þeirra að dæma um það. Fái þeir ekki sæti það sem þeir stefndu að, verða þeir annaðhvort að una skertum hlut eða draga sig í hlé !

 

Ekki virðast konur eiga betra með að sætta sig við slakt gengi í þessum efnum en karlar. En lýðræðið verður samt að hafa sinn framgang hvort sem kynið er, nema að því komi að einhver kynjalög verði samþykkt fyrir því gagnstæða. Slíkt gæti hugsanlega átt sér stað eins og tímarnir eru orðnir !

 

Það virðist nokkuð algengt að fólk sem situr á þingi í nokkur ár safni í sig sjálfumgleði og hroka við vistina. Það virðist í mörgum tilvikum falla í þá gryfju að fara að tala niður til fólks. Og svo þegar það fær skell í prófkjöri eða uppstillingu, sem tekur væntanlega mið af því að fólki líkar ekki lengur eins vel við það og áður, fer það í fýlu og virðist ekki geta tekið þeim dómi !

 

En er sú breytni ekki einmitt talandi vottur þess að það höndlar ekki lengur sína lýðræðisgefnu stöðu með réttu hugarfari. Það er réttur kjósenda að velja sína fulltrúa og ef einhver framboðsaðili hefur komið sér út úr húsi hjá kjósendum sínum með breytni sinni og framkomu, verður sá hinn sami að sætta sig við þá niðurstöðu.

 

Valdið er og á að vera hjá fólkinu !

 

Frá uppreisn til uppgjafar

 

 

 

Þú vilt ekki láta í lífinu kúgast

en langt er í björgunar sigrandi mið.

Því allt sem af gæðunum drekkur sem drjúgast

er djöfullegt blóðsugu yfirgangslið.

 

Svo hatrið fer geisandi um hjartað sem eldur,

þú horfir á mannlífið beiskur og sár.

Og þjáningin tökum um huga þinn heldur

og herðir þau stöðugt við vaxandi fár.

 

Þá logar í sál þinni uppreisn gegn öllu

er ekkert þér mætir sem gengur í hag.

Þitt líf er þá útlegð með Eyvindi og Höllu

og ævin á fjöllum hvern líðandi dag.

 

Þá langar þig mest til að berja í bræði

og birta það mönnum hvar ölið sé keypt.

Þú bölvar þá öllu og brýst um í æði

svo blóð þitt það tryllist og sýður af heift.

 

En sársauki býr þar í sveiflunum öllum

og sífellt í huga þér löngunin býr,

að komast til byggða því kalt er á fjöllum

og kostur sá þungur að lifa sem dýr.

 

Og þreytan fer á þig að herja og hrista

það hugrekki úr þér sem gefið þér var.

Þú kveinar þó fyrst yfir kjarkinum missta

en kallar svo feginn á miðlunarsvar.

 

Og þannig fer síðan að uppgjafar óskar

þinn andi og meðtekur skilyrðahaft.

Og rífur úr mold sinni ræturnar þrjóskar

og reynir ei lengur að vera með kjaft.

 

Þá hundflatur leggstu með lafandi tungu

og lepur upp hrákann sem kúgarinn spýr,

- sá djöfull sem kynnir þér klafana þungu

með kerfislegt umboð í ranglætis gír.

 

Með slíðraðan brandinn og sljóvgaðar eggjar

þá sleppir þú öllu sem frelsinu ber.

Og sýpur af bölmóði drungans þær dreggjar

sem drepa að síðustu manninn í þér !

 

Um villuráfandi sérgæðinga !

 

 

Það er alkunn staðreynd að svonefndur sjálfstæðisflokkur (ritað með litlum staf) hefur löngum verið stærstur stjórnmálaflokka hérlendis, enda engin furða. Hann er flokkur sérgæskunnar, þeirra sem aðhyllast eiginhagsmuni umfram allt. Þar eru ekki hugsjónir á ferð heldur fyrst og fremst og einkum og sér í lagi einhæf viljabeiting til að maka krókinn !

 

Nú ætti það líklega að vera svo, að eftir því sem hvert mengi er stærra, ætti hæfnin innan þess að vera meiri. En það er ekki endilega þannig !

 

Öllum ætti til dæmis að vera ljóst að núverandi formaður getur ekki verið hæfileikamesti maðurinn til að gegna formannsembættinu í þessum stærsta stjórnmálaflokki þjóðarinnar !

 

En af hverju er hann þá formaður ? Það er trúlega vegna þess að hann er það sem kalla mætti innmúraður og innvígður alikálfur sérgæskunnar !

 

Sumir svokallaðir sjálfstæðismenn verða þó líklega seint ánægðir með umræddan mann sem formann, enda sést á vinnubrögðum hans að honum virðist það síst í hug að ala upp arftaka !

 

Þessvegna hleypir hann ungum og tiltölulega reynslulitlum stúlkum viðstöðulaust upp í ráðherrastóla og treystir á hollustu þeirra við hans foringjastöðu. En enginn veit hvað orðið getur eða hvaða sérgæðingur kann að taka við og á hvaða forsendum !

 

En núverandi formaður hefur líka verið álitinn af mörgum sérstakur vörslumaður ættarhagsmuna og líklega er nokkuð til í því. Ég tel mig kannast nokkuð við slíka hagsmunaverndar tilhögun af mínum heimaslóðum, en get ekki sagt að ég sé hrifinn af neinum birtingarmyndum hennar !

 

Samfélagslega séð er slík hagsmunagæsla að mínu mati ekki af hinu góða, enda má víða sjá merkin um það !

 

En sérgæskan er svo sem víðar en til hægri og stundum má finna hana í litlu skárri mæli til vinstri. En hún er hinsvegar ekki ættuð þaðan. Oftast er hún þannig tilkomin, að einhver apaköttur af íhaldsætt heldur að hann sé róttækur og skipar sér í raðir félagshyggjumanna...!

Kannski er hann bara í einhverri prívat uppreisn gegn flokkstengdu foreldravaldi ?

 

En eðlið segir fljótt til sín og eftir nokkurra ára skemmdarstarfsemi til vinstri, ratar slíkur fugl oftast til heimahúsanna og verður þar oftast verri en þeir sem fyrir eru !

 

Þá þykist hann vera að bæta fyrir veru sína í öðrum herbúðum, en hann sveik aldrei sérgæskuna. Hún bjó í honum og var honum samgróin í eðli og æð og spillti því fyrir hreinni málstað hvar sem hann kom að málum. Líklega var hann henni því öllu þarfari þjónn meðan hann vissi ekki sjálfur hvað hann hafði að geyma og hvar hann ætti heima !

 

Það eru þannig oftast villuráfandi og meðvitundarlitlir hægri menn og sérgæskusinnar sem bera sóttkveikjuna til vinstri og ná því stundum að spilla þar heilbrigðri félagshyggju !

 

Ég hef kynnst nokkrum slíkum en aldrei mér til ánægju. Þeir þykjast róttækastir allra manna um tvítugt, en 15 árum síðar eru þeir komnir í sjálfstæðisflokkinn og yfirleitt lengst til hægri þar. Séu þeir spurðir út í ferilinn, segjast þeir hafa þroskast !

 

Staðreyndin er hinsvegar sú að þeir fóru að heiman í uppreisn og komu svo aftur heim þegar þeir loksins áttuðu sig á því hvert eðli þeirra vísaði þeim. Og sérgæskan tók við þeim því þeir voru sannarlega synir hennar og henni aldrei glataðir synir. Hún átti þá alltaf með húð og hári !

 

Sumir slíkir eiga það samt til að afsaka sig á einhverjum veikleikastundum og segja sérgæskuna bara hluta af mannlegu eðli. Jú, víst er hún það. Hún er hluti af óþroskuðu og spilltu mannlegu eðli. Svo það er alger útúrsnúningur að menn þroskist þegar þeir ganga henni enn frekar á hönd !

 

Og ef menn skyldu finna til einhvers samviskubits eftir hlykkjóttan ferilinn verður það þeim sjaldnast til góðs í raun, því það virkar bara til frekari forherðingar gegn betri vitund !

 

Yfirleitt er þó sú manngerð sem hér er vitnað til ekki gjörn á að finna til samviskubits, því henni er miklu eðlislægara að hugsa sem svo að tilgangurinn eigi að helga meðalið og maka jafnframt krókinn !

 

Ég hef heldur aldrei kynnst manni af þessari umræddu manngerð sem virðist vita hvað samviskubit er og tel ólíklegt að ég eigi eftir að gera það !

 

 

 

 

 

 

Svolítið um staðbundna sagnfræði !

 

 

Á Skagaströnd er ennþá ýmislegt til sem minnir á svokölluð verksmiðjuár, þegar gera átti kauptúnið að fimm þúsund manna bæ og höfuðstað síldveiða fyrir Norðurlandi. Þær áætlanir gengu ekki eftir þar sem síldin skarst úr leik, enda löngum óútreiknanleg !

 

Ýmsir möguleikar voru þó skapaðir til vaxtar í atvinnu og viðgangsmálum bæjarbúa, en flest fór það illa í togstreytu flokka og pólitískra hagsmunahópa á komandi árum. Allt er það heldur nöturleg saga og verður ekki fjallað um hana hér !

 

Eitt minnismerki verksmiðjuáranna er hinn glæsilegi skorsteinn við ketilhúsið sem hefur lítið látið á sjá í tímans rás. Hann gnæfir þarna enn undir Einbúanum og vegna þess að hann er sívalur er vindálagið á hann trúlega miklu minna en ella. Hann sýnist í það minnsta hafa verið vel steyptur og hönnunargerð hans er að sumra áliti talin hafa tekið mið af sálarlega innbyggðum útlínum, enda áreiðanlega karlmaður sem teiknaði !

 

Einhverntíma skrifaði ung rauðsokka blaðagrein þar sem hún reyndi að færa rök fyrir því að tilhneigingin til turnbygginga fæli ekkert annað í sér en dýrkun karla á lim sínum og þar með væri fyrst og fremst um reðurtákns vísanir að ræða. Þetta hefur líklega verið um 1978 !

 

Minnir mig að setningar úr þessari blaðagrein, einmitt varðandi þetta atriði um reðurtáknin, hafi fylgt bókinni Eldhúsmellur úr hlaði þegar hún var gefin út, en það mun hafa verið um svipað leyti !

 

Nú ætla ég ekki að blanda mér í það hvaða sálfræðilegu ástæður kunna að liggja að baki því hvernig menn teikna mannvirki, eða hvernig þær byggingar koma til með að líta út sem eiga þá að taka mið af innviðum kvenna !

 

En ég get ósköp vel viðurkennt að ég hafði áður svo sem séð að umræddur skorsteinn gat minnt á vissa hluti og það höfðu líka fleiri séð. Var stundum gantast með þetta á frjálsum nótum og þótti engum mikið !

 

Eitt sinn stóð ég yfir á skúffugarði framarlega og var eitthvað að pæla, sem kemur nú fyrir. Þá varð mér litið á skorsteininn sem bar við bláan himin og kvað :

 

Sanna karlmenn, syni og feður,

segja má að hverja stund,

minni þessi risa reður

rétt á þeirra gefna pund !

 

Svo velti ég aðeins vöngum yfir þessu efni og bætti við :

 

Meðan yndi ástar gleður

áfram konu og mann,

ströndin á sinn risa reður

rétt við Einbúann !

 

Og nú fannst mér að þessi kveðskapur þyrfti endilega að vera þrenna, svo ég jók enn á tjáninguna :

 

Áfram gegnum ógnar veður,

allt sem gerast kann,

haldi þessi risa reður

reisn við Einbúann !

 

Og þar með var pælingum lokið af minni hálfu varðandi þetta mál, hvað sem annars líður hinni víðari umræðu um sambærilegt efni, á hinum hugmyndafræðilega vígvelli hinnar eilífu kynjabaráttu !

 

 

 

 

,, Í vítahring karlmennskunnar !”

 

 

Við karlmenn grátum auðvitað ekki,

það aldrei hjá neinum sést.

Og teljum að karlmennskan köld og hörð

sé klárlega allra best !

 

Við reynum því allir að rembast við

að rækta upp eins manns her.

(Þó að við grenjum þess á milli

þegar að enginn sér ! )

 

Erfitt er margt í mannsins lífi

og meinlegast finnst okkur það

er tilfinningarnar taka völdin

og tárin fara af stað !

 

Við viljum auðvitað ekki sýna

óstyrk og taugaflog.

Því karlmennskan má ekki koðna niður

í kjökur og ekkasog !

 

Samt læðist að okkur óljós grunur

að allt þetta rembings streð,

sé bara í rauninni byggt á stælum

sem blekkingar ráðskast með !

 

En skilningsglætan á skynsemina

þar skilar sér löngum treg.

Svo áfram að hætti hörkutóla

við höldum um lífsins veg !

 

 

Í vísinda og tæknitrú !

 

 

Það vekur mér nokkra undrun hvað Íslendingar nú til dags virðast orðnir efnishyggjusinnaðir. Í eina tíð og lengi vel, var talið að andleg hugsun væri í mjög virku ástandi hérlendis og bent á ýmis afrek landsmanna í þeim efnum. En nú virðist allt saman virt til verðs og kaupmennskan allsráðandi gagnvart öllu – einnig sjálfstæði lands og þjóðar !

 

Hverskonar peningadýrkun er þetta eiginlega ? Eftir hverju er verið að sækjast ? Veit fólk ekki að þegar ævin er öll látin snúast um að eltast við peninga hefur það ekki tíma til að lifa ? Til hvers er að hafa náð því að verða ríkur um sjötugt, hafa þá glatað heilsunni í gróða-kapphlaupinu og eiga kannski bara fáein erfið vanheilsuár eftir ?

 

Ég hef í nokkur ár furðað mig á þeirri græðgi sem komin er í mannskapinn. Það er þvílík ónáttúra í gangi í þeim efnum að það hálfa væri nóg. Flestir virðast komnir inn á þá alröngu skoðun að þeir eigi bókstaflega allt skilið og rétt á öllu og ekki síst því að hlunnfara náungann. Það er eins og ærlegheitum hafi verið úthýst úr samfélaginu og sérgæskan hafi tekið öll völd !

 

Fólk er svo upptekið við að steypa sér gullkálfa út um allt og græða, að það tekur ekki eftir því að sjálf veraldarbyggingin er að hrynja yfir það. Sjálf Náttúran er að snúast gegn okkur mönnunum vegna óhamins ránskapar okkar í ríki hennar. Það er sýnilega komið að skuldadögunum !

 

Skaparinn sjálfur fer að láta til sín taka svo um munar, því viðvaranir hans hafa verið hundsaðar fram að þessu. En siðlaus tíðarandinn belgir sig samt meira út með hverju árinu í fullri forherðingu !

 

Það sem veldur siðafallinu er ekki síst það, að þjóðin virðist á hraðri leið í það að verða að mestu hundheiðinn söfnuður. Kristindómur hennar er byggður á andlausum venjum og yfirklóri, þar virðist varla lengur frelsandi líf í neinu. Kirkjan er orðin steingerð stofnun með sína ríkisstarfsmenn !

 

Alls kyns ,,idol” eru sett á stall og líkamsræktin dýrkuð meðan sálin er svelt í skrokknum. Menn krjúpa á kné á neyðartíma og biðja um bóluefni. Vísindi og tækni eiga að leysa allan vanda. Trúin er komin þangað !

 

En hvaðan skyldi Covid-veiran vera komin og hvað gætu margar slíkar komið í kjölfarið ? Og hvað skyldu lyfja-auðhringar með görótta sögu eiga eftir að fitna mikið á framleiðslunni ?

 

Hafi þessi mannkynsóvinur, þessi veira, orðið til af fikti á tilraunastofum, halda menn þá að það verði nokkurntíma sannað eða viðurkennt ? Skyldi hún eftir allt saman vera einhver getnaður vísinda og tækni ?

 

 

En Guð, hvað með Guð ? Er hann ekkert inni í myndinni ? Er enginn að fela sig og sína varðveislu hans ? Jú, einhverjir í Landakotskirkju, en þeir voru víst of margir og voru snupraðir fyrir brot á reglum. Trú manna í dag er nefnilega tengd flestu öðru en Guði. Menn trúa á bóluefni vísindanna !

 

En hversu áreiðanleg eru þessi bóluefni og hversu örugga vörn gefa þau ? Við vitum ekkert um það enn, en trú á tækni og vísindi tröllríður heimsbyggðinni og væntingarnar eru miklar. Það mál allt kann að skila sér töluvert öðruvísi en vonir standa til !

 

Af hverju sameinast menn ekki um að búa til eitt verulega gott bóluefni til varnar mannkyninu, á grundvelli heildar-þekkingar ?

Nei, þeir vilja allir græða á eigin vegum !

 

Eins og ég kom inn á í byrjun þessa pistils, er ágirnd mjög ráðandi þáttur í dagfari fólks nú á tímum. Biblían segir ágirndina vera rót alls ills. Hvorki meira né minna. Skyldu viðskiptin með bóluefnin og kaupin á þeim ekki koma til með að verða skýr og afgerandi vitnisburður um það ?

 

Menn eiga að snúa aftur inn á gömlu göturnar, þar sem Náð Guðs er enn fyrir hendi. Það er ekki af engu sem miðvers Biblíunnar hljóðar svo : Betra er að leita hælis hjá Drottni en að treysta mönnum !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Andavald Rómar segir til sín !

 

 

Ef gengið er út frá því að sitjandi forseti Bandaríkjanna sé - þrátt fyrir allt - andlega heill, sem reyndar er nokkuð erfitt að hugsa sér, má telja nokkuð víst að hann hafi ætlað sér eitthvað sérstakt með hópgöngunni að þinghúsinu en það hafi bara ekki gengið eftir. En hvað vakti þá fyrir honum með þeim vanhugsaða gjörningi ?

 

Hélt hann kannski í uppskrúfuðu oflæti sínu að hann gæti með einhverju móti náð völdunum aftur með þeim hætti ? Snúið framvindu mála sér í hag, lagt þingið undir sig með fjölmenni sem tróð á öllum góðum gildum ?

 

Nei, þannig gat nú enganveginn farið. Maðurinn hefur einungis fælt frá sér mikilvægan stuðning og nú eru líklega aðeins harðsoðnir hægri öfgamenn eftir sem óbreyttir fylgismenn hans, lið sem enginn getur hrósað sér af !

 

Þegar Trump sá afleiðingarnar af þinghúsgöngunni hefur honum sennilega ekki litist á blikuna, svona fyrst í stað. Hann dró úr öfgayfirlýsingum sínum og fór að tala með vægilegri hætti en áður, en það þarf enginn að ímynda sér að hann hafi séð að sér eða hafi vitkast eitthvað. Menn af hans tagi vitkast ekki, þeir reyna alltaf að réttlæta gerðir sínar fram í rauðan dauðann, sama hversu vitlausar þær hafa verið !

 

Það er ekki gott þegar slíkir menn eru kjörnir til þvílíkra valda sem hér um ræðir. Þá er allt í voða. Það segir sig sjálft. Málflutningur slíkra manna höfðar aldrei til dómgreindar eða heilbrigðrar umræðu. Þar eru ósannindi og sleggjudómar allsráðandi. Þar er ekki hægt að virða neitt !

 

Ólíkindatól í líkingu við hinn sjálfskipaða Æðsta-S-Trump mega því ekki ná ofurvöldum í þessum heimi. Veröldin og mannkynið hafa ekki efni á slíku áhættuspili !

 

Maðurinn er í fyrsta lagi enginn lýðræðissinni, hann er yfirgangsmaður. Hann er vanur að ráða og vill ráða hvað sem lög og reglur segja. Þeir sem fylgja honum verða að beygja sig undir það eða verða reknir ella. Maðurinn kann heldur ekki mannasiði og er mesti ruddi í framkomu við aðra. Það vaxtar því enginn orðstír sinn í samfélagi við Trump & Co !

 

Demókratar verða þó að þrauka þessa daga fram til 20. janúar. Ekkert svigrúm er til annars, þó að illt sé til þess að vita að óhæfur maður sitji að völdum í Hvíta húsinu fram að valdaskiptum !

 

En allir þurfa að læra sitt af þeim brestum í bandarísku stjórnarfari sem þarna komu óneitanlega í ljós. Koma þarf í veg fyrir, með skýru aðhaldi laga og réttar, að slíkt geti endurtekið sig. Annars mun illa fara síðar og annað eins eða jafnvel eitthvað verra geta átt sér stað !

 

Hinn nýfasíski hluti bandarísku þjóðarinnar, sá hluti hennar sem Trump virðist iðulega hafa höfðað til með málflutningi sínum, er ofbeldisfullt lið þar sem hver æsir annan til óhæfuverka. Þar er mannfjandsamleg hugmyndafræði nazista víða talin til fyrirmyndar !

 

Velferð Bandaríkjanna og heimsins alls veltur á því að slíku liði verði haldið til aga og laga, og auk þess þarf að koma vitrænu lagi á yfirgengilega vopnaeign landsmanna sem kallar ekki á neitt annað en dráp og blóðsúthellingar !